Narooma Surf Club

Vanochtend hebben we ontbijt op het terras.

Hoewel bewolkt is het wel lekker buiten. 

Met het uitzicht op de vallei kan het allemaal zat slechter!

De natuur, de bomen en de dieren zijn hier verschillend

van de Blue Mountains.

Hier worden we getrakteerd op Walibi's,

een kleine kangaroo, maar super leuk.

En zijn de kaketoes niet wit maar zwart,

geen witte zwanen maar zwarte zwanen.

We gaan zelfs even naar de zeeleeuwen kijken,

niet omdat het moet, maar omdat het kan.

peet en ik zijn behoorlijk nieuwsgierig naar waar we les gaan geven.

Nou het is behoorlijk indrukwekkend.

We zitten op de eerste etage Surf Life Saving Club,

de strandwachten.

Hier een indruk van ons uitzicht de komende vier dagen.

Het kan weer ZAT slechter. 

Dit keer een ruime zaal, slechts 18 workshoppers,

super relaxed.

Ach en mijn tasje van Wilma gaat altijd maar 

weer met mij mee op stap.

En zo liggen onze quilts ineens helemaal Down Under.

Dat blijft toch een redelijke gekke gewaarwording.

Dutch Heritage in Narooma.

Deze zeemeeuw zat heerlijk op de rand van de 

balustrade op zijn gemakje te kijken wat wij aan het doen waren.

Was het vanochtend bewolkt, tegen de tijd dat het lunch tijd

was konden we mooi op het terras zitten. HEERLIJK,

helemaal zomer. 

Na de workshop gaan we even het strand op,

er staat een straffe wind, is de zon weer verdwenen,

maar wat maakt het uit.

Veranderen kunnen we het weer niet, we kunnen wel op en top 

genieten van het feit dat wij hier nu mogen zijn.

Er staan behoorlijk wat golven, die super mooi

uiteenspatten op de rotsen aan het einde van deze baai

bij Narooma.

De rotsen zijn enorm uitgesleten, maar schitterend.

Helemaal aan het eind is onze leslocatie.

Dat verzin je toch allemaal niet?

Tegen de tijd dat wij terug zijn is er niemand meer in het

water en is deze strandwacht de enige die achterblijft

op het strand.

Zijn haren gebleekt door de zon en het zout, bruine benen,

dik ingepakt want met die wind was het best fris te noemen.

Overigens was het strand gisteren gesloten,

er waren haaien in het water gespot.

Jan neemt ons mee op een ommetje door de omgeving.

Het is hier zacht glooiend, liefelijk, mooi en heel groen.

in 2019/2020 was dat wel verschillend, toen hier maanden

lang the Bush Fires huis hebben gehouden.

Ook Jan heeft toen haar huis moeten verlaten, 

hopend dat ze het terug zou zien.

Dat moet toch werkelijk enorm angstig zijn geweest,

het is een land van uitersten.

En daar woont Jan, wat een prachtige locatie.

Tijdens het avondeten, ook lekker buiten,

komen er quilts en stoffen te voorschijn.

Het was een geweldige dag.

Jullie een fijne donderdag,

het is voor mij nu echt tijd om naar bed te gaan.

Juud en Peet Down Under