28 dagen rijdend door de USA.
Ik had er niet echt een voorstelling van.
"een rondje parken"
In europa heb ik er vaak na een week of twee
genoeg van.
Dan heb ik genoeg geluierd,
wil ik naar huis,
en aan de slag.
Dus 4 weken over de grote oceaan,
zou ik dat wel trekken?
Een gezellige drukte op Schiphol.
Ik houd daar echt enorm van,
al die verschillende nationaliteiten,
je ben gelijk Nederland uit terwijl
je toch nog gewoon
in Amsterdam bent.
Zoals altijd weer verbaasd dat je na
"een paar uur vliegen"
in een totaal andere wereld uitstapt.
Lekker om dat Amerikaans weer te horen,
en grappig om te merken dat
de taal gelijk weer terug komt.
Fietsen in San Francisco dat wist ik,
maar 30 km?
Werkelijk geen idee.
Stoer over de Golden Gate,
dat is weer eens wat anders dan naar Zeist
met de Speedbike!
En toch ook weer
'culture shocked'
door al die afgrijselijke beelden
van mensen die op straat leven en
echt medische (psychische) zorg
zouden kunnen gebruiken.
Koffie bestellen waarvan je eigenlijk
niet weet wat je besteld.
Soja, mager, met zonder melk,
met zonder suiker, gezoet,
links of rechts om gebrande bonen,
oneindige keuzes en dat terwijl je
gewoon een koffie wil!
Het is een vakantie van tegenstellingen,
armoede in de straten van San Francisco,
en ongekende rijkdom.
Alcatraz Eiland.
Waar we toch een leuke dag hebben gehad.
Wandelen, heel veel wandelen,
in de stad, in Yosemite, bryce, arches,
zion, colorado
en noem maar op.
En verwondering,
telkens maar weer verwonderd zijn.
De weidsheid van het land, de canyons,
groot en klein.
De vriendelijkheid van de mensen.
Een opmerking blijft mij bij.
Toen wij op weg waren naar de Sequoias in Yosemite
zei een mevrouw enthousiast
tegen ons;
"You're in for a treat"
doelend op de oerbomen die we te zien zouden krijgen.
Nu denk ik de hele tijd;
"you're in for a treat"
Deze hele reis is een treat geweest.
Van begin tot eind, en de grootste treat is
wel dat Frans en ik het samen hebben
bereisd.
Samen al die miles gereden hebben,
alle 2700 (zo'n 4300 km).
Samen verwonderd zijn geweest.
Samen al deze 'first' beleefd hebben.
Heerlijk om weer eens echt alle dagen
samen te zijn!
Het was ook de vakantie van het zoeken
naar die ene mooie quiltwinkel.
In San Fransisco ging het al mis,
daar waren ze gesloten....
En in Henderson, Quiltique was ik ervan
overtuigd dat ik nog
HEEL VEEL mooie quiltwinkels
zou tegen komen.....
Patchen onder het rijden, werken aan een quilt voor
collega Petra van Winnock.
Rondrijden in ons 'hotel'
En wandelen, de hele tijd maar wandelen.
Heerlijk was het.
In onbekende imposante natuur. Door water, tegen bergen op,
over rotsen, klimmend, maar altijd
genietend!
"de bocht om lopen" en alweer denken;
"Hoe kan het?"
En telkens wanneer we op pad gingen
denken dat het
nu niet mooier zou kunnen!
En dan toch ontdekkend dat dit kan!
Lopen door de Narrows, springen van kei naar kei.
Nooit gedacht dat ik dat leuk zou vinden,
of er zelfs maar goed
in zou kunnen zijn!
Dit is toch te imposant?
Dan zijn wij maar nietig!
Ha ha en gewaarschuwd worden voor
beren, ook zeker niet alledaags voor ons!
Of niet binnen mogen komen in een restaurant,
visitors center,
wanneer je een wapen draagt.
Ook deze vakantie heb ik ze weer gezien,
"stoere mannen" aan het hiken zijn
met op hun been een hand gun!
Een cultuur verschil dat voor mij
niet te begrijpen valt.
(en wat ik ook niet wil snappen)
Oog in oog staan met dit mooie blauwe vogeltje
op onze eerste dag in Yosemite.
of met mule deer, cow elk, met een beer,
bisons, eekhoorns, groot en klein,
en grond eekhoorns,
mijn nieuwste vriendje met wie ik een
appeltje at,
zoals "babbel" hier.
Om van alle mooie bloemen die
we te zien hebben gekregen nog
maar te zwijgen.
In de Grand Canyon,
in Bryce,
werkelijk overal kon je deze pracht zien.
Groeiend op de meest onwaarschijnlijke plekken,
zoals hier in The Grand Canyon,
tegen alle verwachting in.
Zo sterk is de natuur!
Een trotse natie,
waar elke dag de vlag wappert.
Vier en hoog in de top.
"Proud to be an American"
Waar zelfs bij de Navajo de
Amerikaanse vlag boven
die van de Navajo wappert.
Maar ook een land waarvan wij
niet altijd de cultuur snappen,
zoals in Las Vegas.
Waar mensen 'vast gehouden' worden
om vooral door te gaan met gokken.
Vaak nog met heel verveelde gezichten ook nog!
Niet te begrijpen.
Nooit gedacht ook dat wij hele
stukken van route 66 zouden rijden.
Heftig gesponsord door Phillips!
De een stoer op zijn Harley,
born to be wild,
en een ander wat
gezapiger in een RV!
How could I have known that we would
meet up with Shannon and Stuart
for a lovely evening in Bryce?
Quilting is very special,
it sure makes the world a lot smaler.
Wat ik ook niet verwachte waren alle
leuke reacties op het blog, Facebook, e-mail en
instagram.
All the nice reactions I received from American
quilting friends, all the emails.
Soms was Zutphen ineens heel dicht bij!
en helemaal CLOSE toen
Kris en ik onze date hadden!
En soms was Nederland heel ver weg!
supermarkt tussen de groenten.
Om gelijk weer heel dichtbij te zijn
met Rembrandt oude kaas,
en Vincent met een twist van
Gouda en Parma?
On Facebook I wrote;
"I give you Delicate Arche"
but would I have loved to have been
able to give you the
FEELING
of Arches!
It was pure magical!
Hoe had ik de contrasten kunnen bedenken?
Walking in the High Dessert one day,
hiking to Haning lake
and a couple of days later
to find ourselves being
photographed infront of an
enormous mountain of snow!
Ik bedoel maar,
dit had ik echt niet kunnen verzinnen.
Wat ik ook niet had kunnen verzinnen
is dat Maxime tijdens onze vakantie
op kamers is gegaan!
Haar eerste eigen huisje,
inrichten, verhuizen, verven,
kast, servies e.d. kopen en dat allemaal
terwijl wij ergens op 3 kilometer hoogte
in Colorado zaten!
Het was een GEWELDIGE ervaring
die wij voor geen GOUD hadden willen MISSEN!
En nu?
Nu is het over op de orde van de dag!
Vandaag?
Vandaag vind je mij weer gewoon
in Zeist bij Winnock!
Fijne dag,
Tot blogs,
Juud
Remember; Better finished than perfect.