zaterdag 24 september 2022

Jammer Jammer


Terwijl het kacheltje snort zijn en blijven wij Poetin Proof.
De verwarming is hier al sinds mei uit.
De loodgieter komt aanstaande dinsdag en dan zullen we hopelijk de
vloerverwarming kunnen opstarten.

Heb geen medelijden, het is behaaglijk in huis.
Op het moment zelfs 20 graden,
de isolatie en de nieuwe ramen en kozijnen
bewijzen hun diensten.


Wat had ik jullie graag mee genomen naar St. Marie.
Helaas, het internet was zo slecht dat ik het 
heb opgegeven.
Dan ga ik mij uiteindelijk ergeren aan het feit
dat het niet lukt, en dat gaat ten kosten van het plezier.

De rit naar het 'werk' was ADEMBENEMEND mooi.
Prachtig glooiend rijken de Vogezen voor ons uit.
De bewolking hangt in het dal en zorg
voor een feeërieke sfeer. 
Hier jubelt mijn ziel van.
Wat een rust, wat een pracht.
We zaten halverwege de berg, op een aangename
afstand van het 'centrum' van St. Marie.


Wat ook leuk blijft is het opbouwen van de stand.
De winkel in het klein.
Altijd weer een keuze wat we meebrengen en wat niet.
Wat in Nantes een succes is, 
kan hier helemaal niet werken.


Tijd om de tentoonstellingen te zien
hebben wij helemaal niet.
Je bent te druk en is de afstand te groot.
Wel knorren we even snel naar Jenny Bear.
Hier krijgt Petra een uitleg over de quilt die
Zutphen heet, gemaakt naar een voorbeeld
uit de winkel.


Deze beurzen staan ook synoniem aan het 
ontmoeten van onze vrienden uit Frankrijk.
Heerlijk om avonds met elkaar aan tafel te zitten,
te horen hoe de dag van de ander is geweest,
lekker te eten en te geinen.
Of zoals hier; het vieren van de verjaardag van Renee.
Het bestellen van de verjaardagstaart was nog even
een uitdaging, maar is prima gelukt!


Tegenover onze stand was een mevrouw alleen 
met prachtige Kelsch stoffen. Tja en dagen 
alleen in je stand is ook zo wat.
Petra neemt de honneurs waar!


Het is genieten geblazen, de standhouders om ons heen,
de klanten, de bekenden aan de stand. 
Het hele sfeertje.


En dan is het weer inpakken en wegwezen geblazen.
Ook de terugweg, net zoals heen,
was prima te rijden.
Geen files, geen gekkigheid, gewoon prima.
Voor je het weet is zo een week weer voorbij!


Thuis is het een andere realiteit!


Ik kom terug in een bijna 'af' huis.
nog wat plinten, nog wat schilderwerk,
nog een spat rand, nog een verwarming die het moet
gaan doen, nog deuren die gehangen
moeten worden, dopjes die ontbreken, een verwarmingselement die helemaal
is afgesloten (!) maar
over de duim genomen is het 'klaar'.


Donderdagochtend half 8 komt de verhuizer
onze spullen terug brengen!
Wat een feest, wat heerlijk.


Grote spullen vinden zo hun plek,
maar al die dozen die uitgepakt moeten worden.....
dat is echt een klus!


Een klus die niet in een dag
klaar is.
Mensen die mij kennen weten dat ik mij in zoiets
vastbijt, doorgaan tot het klaar is.


Op vrijdag heb ik zere heupen,
het is heel veel sjouwen geweest de afgelopen
weken, sjouwen op een beurs,
sjouwen in huis.
Opnieuw zware dozen die door je handen gaan.


De chaos is soms enorm, en toch
raakt het ook weer opgeruimd.


En een klein sfeertje maken is natuurlijk
ook niet verkeerd!

De dozen zijn uitgepakt. 
niets hangt nog, eerst maar eens kijken wat we willen.
De maat voor de bar aan de keuken is 
ingemeten.

Gordijnstalen liggen nog, wat moet je kiezen?
Toch eerst maar een beetje bijkomen,
maandag komt er iemand van Miele,
dinsdag is het de loodgieter die komt.

Maar weet je?
S'avonds zit ik heerlijk in de bank, 
voor het eerst sinds maanden weer met een werkje!
Wat heerlijk ontspannen is dat.
En wat ook zo een feest is?

Morgens in je pyjama naar beneden
voor een lekkere kop koffie zonder bouwlieden om je heen!

Fijn weekend allemaal,


Juud

Remember; Better finished than perfect!

donderdag 8 september 2022

Mijn laatste vakantie week......


Hoe zit het eigenlijk met die verbouwing?
Die verbouwing duurt voort,
met kleine stapjes komen de laatste dingen
binnen, worden geïnstalleerd,
en komen op hun plek.

De keuken was dinsdag aan de beurt.


Het aanrechtblad voor de spoelkant werd geplaatst,
en ook de inductie kookplaat werd aangesloten
op de recirculatie.



Een loei zwaarblad dat op wieltjes het
huis in kwam.


En met drie man en een vrouw op haar plek werd
geplaatst.


Wij zijn er dik tevreden mee.
Zelf kan ik niet wachten tot al het servies en 
keuken spullen weer terug zijn.
Cilindersloten die geplaatst zijn,
de spotjes zijn aangesloten,
ook op de wc!
Toch lekker hoor plassen met het licht aan!


Helemaal feest is de verlichting bij de trap.
Dat wilde ik zo graag in huis en het werkt
echt helemaal super!
Los van het feit dat het enorm praktisch is,
is het ook nog eens enorm sfeervol.


En dan de verborgen talenten van Frans,
hij heeft voor de keuken tuindeuren een 
opstapje gestraat, en voor de ramen en 
het keukenraam grind aangelegd.
Super leuk!
Nu snel een herfstplant kopen voor bij de deur.


In huis ben ik happy met de tv die weer beneden staat,
op het oude keukentafeltje een handwerkje,
daglichtlamp naast mij. Helemaal goed en ondertussen
tel ik de dagen tot 22 september wanneer de meubels weer terug komen.



En dan dit.
Volgende week gaan we naar St. Marie aux Mines
voor de Carrefour du Patchwork,
je vind ons in VE2 stand 16.

Vakantie de week voor een beurs is eigenlijk niet
zo handig. En dus was ik afgelopen zondag
al in de winkel om te snijden, te snijden en om
nog meer te snijden.

Zondag was niet voldoende,
dus was ik dinsdag en woensdag weer in Zutphen.
Er is veel gesneden, veel gekit, veel
klaar gezet, veel ingepakt.


Zo zijn er bijvoorbeeld kits gemaakt
voor Threadneedle Street, maar ook
voor Stevies Garden, Wild Daisies
etc etc.


Ook Emily Belle is weer gesneden,


En zijn daar de snoepdoosjes voor ingepakt.
Kortom; best nog even een klusje.



En Quilt Roos?
Die vind het allemaal even gezellig,
lekker tussen de lappen op de bank!
En dat het nog werken in uitvoering zijn,
dat maakt haar helemaal niet uit.


Nu een paar dagen niks.
Wat patchen, wat luieren,
koffie drinken, dat.


Tot blogs,
tot in Frankrijk!


Juud

Remember; Better finished than perfect!






 

donderdag 1 september 2022

Blikken kont

 We zijn krap een uur aan het fietsen wanneer

ik mij bedenk dat het 'roze kruis' toch niet

meer haar werk zo goed doet.

Ik heb gewoon zere billen, tijd om deze fietstocht te beëindigen.

Achter mij hoor ik Frans verzuchten; "ik heb een blikken kont".

Gelukkig gebeurde dit pas op de laatste 25 km.



Maar eerst terug naar het 
Pre-blikken-kont-tijdperk-Graz

In Graz eten we in de volle zon ons ontbijt.
Waar jullie elke dag de koperen ploert aan de 
hemel zien staan fietsen wij al een week
in de beschutting van wolken, en soms lekker in de zon.
Nooit te heet, altijd prima en slechts 1 keer in de regen.


Het ontbijt smaakt prima en stappen we 
verzadigd op de fiets,
vandaag is het einddoel Mureck.
Dat is op een kleine 25 km van het eindpunt.
Voor vandaag zijn het 75 km te gaan.

We zijn mooi de stad binnen gefietst en gaan
er net zo mooi weer uit.
Niks door de drukke stad, maar lekker
relaxed langs de rivier.


Onderweg zien we een prachtige molen,
Hij draait als een gek, zakken meel komen eruit 
en worden op een vrachtwagentje geladen.



Het ziet er allemaal heel traditioneel uit,
natuurlijk stap ik naar binnen en kom ik
er met Appelazijn met Honing weer uit.
Dat kan ik nu wel mee gaan dragen op de fiets.
We zijn er immers bijna.
Later lees ik dat hier ook broodbak cursussen gegeven worden,
ik zou mij zo hebben aangemeld.


De horeca valt op deze fietstocht enorm tegen,
veel is gesloten of heeft Ruhetag net wanneer wij langs fietsen.
Wat we wel zien zijn deze "fix je fiets"
reparatie stations. Je kunt je banden oppompen, hangen
er gereedschappen.
Frans heeft zelfs automaten gezien met 
buiten- en binnenbanden.
Dat dan weer wel.


Dit is ook al zo leuk, het lavendel vrouwtje.


Geurzakjes, zeepjes, olies, 
van alles en nog wat zolang er maar
Lavendel in zit.


Niemand in het winkeltje,
alles op goed vertrouwen.


Wat we al enige tijd tegen komen zijn pompoenvelden,
en niet van die kleintjes ook.


Wat we ook zien, en helaas niet zo duidelijk op deze foto,
zijn kapot gemalen pompoenen.
Wisselbouw?
Voor bemesting?


Dit veld moet nog 'versnipperd' worden.
Niet veel later komen wij er achter.

We zijn in Steiermark in daar wordt Pompoenpitolie gemaakt.
Francesca Kookt heeft er een hele uitleg over geschreven.
De pompoenen zijn niet voor consumptie, het gaat enkel
en alleen om de pitten.
Die worden geoogst, geroosterd en vermalen tot olie.
Of je koopt geroosterde pitten, lekker in een salade,
of om zo te eten.

Het is goed en gezond voor van alles,
je snapt dat er nu ook pompoenpitolie
bij ons thuis is, wat samen met de appel azijn een perfecte
combinatie zou moeten zijn.
We gaan het beleven.

We zitten in een meer toeristisch gebied.

We komen zowaar langs een meer,

zwemmen doen we niet, 

wel drinken we een lekkere bak koffie

en wordt er door Frans Cola gedronken.

Inmiddels zijn de temperaturen opgelopen 

tot een graad of 34, dat hebben we hier nog niet mee gemaakt.



We komen ook langs een stad Leibnitz,
de fietsroute gaat niet door het stadje,
maar wij willen het graag zien.
Komt bij dat het lunch tijd is,
en dus fietsen we wat extra meters.

Na enig zoeken vinden we een leuk
restaurant en 
we kiezen de Fitness salade.
H*E*E*R*L*I*J*K,
maar wat geitenkaas omwikkeld met spek 
met fitness te maken heeft is mij niet helemaal duidelijk.
Lekker is het wel,
en om het nodige vocht aan te vullen drinken we 750 ml.
Moeiteloos.

We fietsen in een stuk door naar Mureck, het is warm,
je raakt daar moe van.
We zijn blij wanneer we rond half vier bij het 
besproken hotel zijn. 
Wat denk je wat?

Ruhetag! Uiteindelijk staan we voor een gesloten
deur, naar enig onderzoek gaat ook die deur open
en kunnen we onze kamer op.
Gelukkig maar. 



Op woensdag fietsen we van Mureck naar
Bad Radkersburg, het eindpunt.

En komt dus die 'blikken kont' in beeld.
Het is echt mooi geweest,
op een haar na hebben we 400 km gefietst.


In Bad Redkersburg fiets ik de grens over naar
Slovenië,
dat is te leuk om niet te doen.


Ben ik toch maar mooi naar toe gefietst.


Natuurlijk bekijken we dit kuuroord.


Deze toren, ter na gedachtenis aan de gevallenen 
in de eerste WO trekt de aandacht.


Stappen we een vrouwen kerkje in,
wat ook weer rijkelijk versierd is.


En gaan we om 14.00 uur in de shuttle bus zitten
die ons in vier uur rijden terug zal 
brengen naar St. Michael im Lungau.


het zit er weer op,
het was weer enorm leuk.
Omdat je elke dag jezelf verplaatst, telkens
ergens anders overnacht, constant nieuwe prikkels hebt
lijkt het of we wel twee weken zijn weg geweest.



Wanneer we een kwartiertje rijden wordt 
de wereld als kleiner,
de wolken hangen laag, het begint te regenen.
En het blijft regenen, vier uur lang.

Wanneer we avonds aankomen in het hotel 
is de eigenaar verbaasd dat wij niet
helemaal verregend zijn.
"maar een keer in de regen gefietst,
15 minuten maar?"

Het heeft alle dagen die wij weg zijn geweest 
alleen maar geregend in St. Michael im Lungau.
Wat hebben wij een geluk gehad.


Vanochtend zijn we vertrokken,
in de regen, en is het tot voorbij Munchen
bewolkt en regenachtig geweest.
Hoe noordelijker wij kwamen des te 
mooier het weer werd.

We zijn weer lekker thuis.

Nu naar bed,
morgen de wassen en opruimen.


Tot Blogs,


Juud


Remember; Better finished than perfect!