Wilma en ik lopen het
Trekvogelpad.
Een lange afstand wandeling van
Bergen aan Zee naar Enschede,
een slordige 400 km.
Uiteraard in etappes.
SUPER LEUK!
Afgelopen zondag hebben we weer een
stukje gewandeld.
Dit keer van Bussum Zuid naar Baarn,
het hadden 16 km moeten zijn,
het zijn er 21 geworden.......
Eerst met de trein.
Alles keurig netjes met deze nieuwe
stoeptegels. Reizen anno 2020,
al met al een raar jaar.
Eenmaal in Bussum, met een korte
aanloop naar de Westerheide worden we
getrakteerd op dit mooie vergezicht.
Geen idee wat er fout ging,
maar het ging helemaal fout!
Al kletsend, genietend van het uitzicht,
en van het feit dat je zomaar
zo lekker kunt gaan wandelen hebben
we 4 km extra gelopen op de Westerheide.
We kwamen uit op de rand van Hilversum
en dat was niet de bedoeling.
Dat hadden we gelukkig WEL direct in de gaten.
We lopen een stukje terug, zoekend naar de
wit/rode markering. Eerlijk gezegd wisten
we ook al niet meer goed over welk
zandpad we aangekomen waren.
Redelijk hopeloos.
Uiteindelijk Google'n we op
Theehuis "t Bluk op de Zuiderheide en zijn we weer
op het juiste pad!
Ons humeur lijdt er gelukkig niet onder.
Het is en het blijft gezellig samen.
Wanneer we weer op de route zijn
komt de eerste versnapering bovenwater.
Een kopje koffie, in mijn rugzak
1 liter kokend heet water, nespresso-tje erbij, en klaar
zijn wilma en juud.
Een stukje fruit voor de energie.
Een dekje op het natte bankje en wij zaten
1e rang!
We steken de Zuiderheide foutloos over
en pauzeren bij een gesloten
theehuis "t Bluk.
De tafels en stoelen stonden allemaal
aan de ketting, maar een picknick
tafel is moeilijk weg te zetten.
Wij maken er gebruik van.
De broodjes komen uit onze rugzakken en
heeft Wilma gloeiend hete Pompoensoep!
Heerlijk is het.
Het is druk op de heide,
echt MEGA druk.
Er zijn honderden wandelaars om van de mountainbike terreur
nog maar te zwijgen.
Die laatste categorie ragt overal doorheen.
VRE-SE-LIJK irritant!
Het is schijnbaar not-done als mountainbiker
om aan te geven dat je van achter
aan komt racen op het wandelpad.
Er wordt niet gebeld (een bel is zeker niet stoer)
en het is slechts een enkeling die roept om
je te waarschuwen.
We schrikken wanneer we besluipt worden door
een laatste mountainbiker die achterop was geraakt
van zijn kopgroep.
Rakelings passeert hij ons.
Je zou maar net een stapje opzij zetten.
We hopen met grote hopen dat we
nooit aange-mountainbiked zullen worden.
Bij de bossen bij Baarn gaat het weer mis.
De markeer paaltjes van de Lange Afstand Wandelpaden (LAW)
zijn wit rood.
Die van de dagtochten van de NS ook,
maar wel met in het witte vlak een NS teken.
Dat moet je maar net weten en of in de gaten hebben.
Wij natuurlijk niet.
En liepen we net zo makkelijk van het Trekvogelpad af,
zo hup de NS route op.
Al kaartlezend zagen dat we ons verwandeld hadden.
En dus, omkeren, en opnieuw verder
op het juiste pad,
zeker weer een km extra.
Bij Groeneveld, Baarn, pauzeren we een derde keer.
Een kopje thee, en een peertje.
Het mooie van het verdwalen is dat we weten dat we
ons volgende traject zeker zo kunnen wandelen.
Van Baarn naar Soesterberg,
ruim 20 km.
Als het weer een beetje meezit gaat dat deze
maand nog gebeuren.
gebouwd in 1710 met werkelijk een
prachtige Engelse landschapstuin.
We verlaten de wandelroute om
in Baarn terug te wandelen naar het
station. We hebben 21 km in de benen
wanneer we weer in de auto zitten.
Genoten van ons dagje uit!
Het is zo heerlijk om buiten te zijn,
we genieten in hoofdletters,
lachen om wat er elke keer
weer uit onze rugzakken tevoorschijn komt.
We verheugen ons al op de volgende etappe
of op onze picknick?
"Na gedane arbeid is het goed rusten"
Ik doe dat op maandagochtend met
The Here There and Everywhere.
Toch eens kijken welke stitcheries ik al af had van
maand drie.
Dat bleken ze allemaal te zijn,
met uitzondering van de landkaart.
Heerlijk dat gerommel met lapjes.
Alles uitleggen op een designbord.
De afgelopen dagen is alles aan elkaar
gezet en is ook het landkaartje
helemaal geborduurd.
Ik zal het je eerdaags laten zien.
We leven weer in een nieuwe realiteit.
Hopelijk gaat deze harde lockdown
opleveren wat we ervan hopen.
Fijne avond,
Juud
Remember; Better finished than perfect