donderdag 24 december 2020

Bijzonder



Afgelopen vrijdag kwam neef Reimer logeren.

Door studie en andere verplichtingen hadden 

wij elkaar echt al even niet gezien.

Op mijn quilt-kamer ligt al bijna een 

vol jaar kledingstukken van mijn broer Jurgen.

Om een herinneringsquilt van te maken. 

Maar werken met een T-shirt, een dun bloesje,

een korte broek, pyjama broek is nu niet

echt eenvoudig.

Het idee om een sterrenquilt te maken verdween al snel

naar de achtergrond. 

De eerste blokken waren gesneden, maar een 

T-shirt rolt natuurlijk gelijk op.

Verstevigen met plakkatoen dus.

Verder dan het snijden van een paar blokken was ik 

niet gekomen.

Reimer vond het een mooi moment

om aan de slag te gaan, en zo gebeurde het. 

Totaal ongepland, maar misschien daarom wel zo 

mooi.


Herinneringen vliegen over tafel. 

Het is niet groot geworden, zo een meter in het vierkant.
Voldoende om je vader te herinneren, de 
belangrijkste kledingstukken zitten erin. 
Inmiddels is er een achterkant gekozen,
uiteraard een Dutch Heritage.
Reimer heeft samengesteld,
ik zat achter de naaimachine.

De quilt is nu bij Aljona Terzi om 
doorgequilt te worden.
Spannend.


Op zondag gaan we toch de benen even strekken,
de hele dag binnen zitten is ook niks.
Frans neemt ons mee naar het Wekeromse zand,
werkelijk prachtig. Hier kom ik tot mijn verbazing
"Het middelpunt van Nederland" tegen.
Ik heb altijd gedacht dat dit in Amersfoort was.

Maar als je Wikipedia erop na slaat 
ben je helemaal met stomheid geslagen!
Je vindt het middelpunt in Lunteren,
ook Eembrugge doet een gooi, maar 
Putten denkt ook het middelpunt te hebben,
en ook Soest en de Gemeente Ermelo maken een claim!
en zelfs Drenthe denkt het werkelijke
middenpunt te zijn.
Maar zo leert internet mij, als we Aruba, Bonaire en Curacao
mee rekenen ligt het middenpunt van Nederland op de Azoren!

De wandeling was prachtig mooi,
nooit geweten dat hier ook een heuse zandvlakte is.


Afgelopen Maandag was er quiltvisite,
met een bijna complete Fleur! 
En zat ik probleemloos een hele dag binnen!


Ik blijf dit een leuke gevarieerde quilt vinden.


Waarin altijd wat te kijken valt.
Ik snijd e.e.a. op maat, en is Hester
blij met de hulp. Altijd fijn om samen te kijken
voordat je ergens een mes in zet!


Zelf ga ik verder met deel vier van
(in februari gaan we starten met een 
nieuwe groep)

Wat een leuke blokken om te maken.
Ze vragen echt om wat tijd, 
kijkend naar de afbeelding zou de illusie kunnen
ontstaan dat je het in een middag wel af hebt.
Niets is minder waar. 
Genieten is wel een woord dat in mij opkomt
wanneer ik aan deze quilt denk.


Uit de tas van Hester komt ook een 
Sterretje van 
Hexagon Star a Day,
ze gaat deze top in het blauw maken.
Ook leuk, misschien ga ik wel 
voor een tweede!


Maar eerst dit!


Aan het eind van de dag ligt het er zo bij.
En zo ligt het min of meer nog steeds,
want inmiddels......


Ben ik bezig om 24 blaadjes te maken
voor Vermont Summer Medalion,
deel 3 is binnen en ik heb deel 2 nog niet
afgerond.....



De eerste blauwe blaadjes zitten vast. 

Zo dat was een heel verhaal.
Vandaag wachten wat boodschappen,
die ik wandelend ga halen.
Toch weer even lekker naar buiten.



Ik wens jullie allemaal een hele fijne Kerst Avond en 
gezellige Kerstdagen toe.

Vanavond zijn we met ons drietjes,
mogen de cadeautjes onder de kerstboom
geopend worden.
Eerste en Tweede Kerstdag brengen 
we lekker samen door. 

Hoe je het ook viert,
geniet ervan.
En blijf gezond!


Tot blogs,


Juud


Remember; Better finished than perfect















woensdag 16 december 2020

Wandelen of picknicken?

 Wilma en ik lopen het 

Trekvogelpad.

Een lange afstand wandeling van 

Bergen aan Zee naar Enschede,

een slordige 400 km.

Uiteraard in etappes.



SUPER LEUK!


Afgelopen zondag hebben we weer een 

stukje gewandeld.

Dit keer van Bussum Zuid naar Baarn,

het hadden 16 km moeten zijn,

het zijn er 21 geworden.......


Eerst met de trein.


Alles keurig netjes met deze nieuwe
stoeptegels. Reizen anno 2020,
al met al een raar jaar. 


Eenmaal in Bussum, met een korte 
aanloop naar de Westerheide worden we 
getrakteerd op dit mooie vergezicht.

Geen idee wat er fout ging,
maar het ging helemaal fout!
Al kletsend, genietend van het uitzicht,
en van het feit dat je zomaar
zo lekker kunt gaan wandelen hebben
we 4 km extra gelopen op de Westerheide.


We kwamen uit op de rand van Hilversum
en dat was niet de bedoeling.
Dat hadden we gelukkig WEL direct in de gaten.

We lopen een stukje terug, zoekend naar de
wit/rode markering. Eerlijk gezegd wisten
we ook al niet meer goed over welk
zandpad we aangekomen waren.
Redelijk hopeloos.

Uiteindelijk Google'n we op
Theehuis "t Bluk op de Zuiderheide en zijn we weer
op het juiste pad!

Ons humeur lijdt er gelukkig niet onder. 
Het is en het blijft gezellig samen.
Wanneer we weer op de route zijn
komt de eerste versnapering bovenwater.

Een kopje koffie, in mijn rugzak
1 liter kokend heet water, nespresso-tje erbij, en klaar 
zijn wilma en juud.
Een stukje fruit voor de energie.

Een dekje op het natte bankje en wij zaten 
1e rang!


We steken de Zuiderheide foutloos over
en pauzeren bij een gesloten 
theehuis "t Bluk.

De tafels en stoelen stonden allemaal
aan de ketting, maar een picknick
tafel is moeilijk weg te zetten.

Wij maken er gebruik van.
De broodjes komen uit onze rugzakken en
heeft Wilma gloeiend hete Pompoensoep!
Heerlijk is het.



Het is druk op de heide,
echt MEGA druk. 
Er zijn honderden wandelaars om van de mountainbike terreur
nog maar te zwijgen.
Die laatste categorie ragt overal doorheen.
VRE-SE-LIJK irritant!
Het is schijnbaar not-done als mountainbiker
om aan te geven dat je van achter 
aan komt racen op het wandelpad.
Er wordt niet gebeld (een bel is zeker niet stoer)
en het is slechts een enkeling die roept om
je te waarschuwen.

We schrikken wanneer we besluipt worden door
een laatste mountainbiker die achterop was geraakt
van zijn kopgroep.
Rakelings passeert hij ons.
Je zou maar net een stapje opzij zetten.
We hopen met grote hopen dat we 
nooit aange-mountainbiked zullen worden.


Bij de bossen bij Baarn gaat het weer mis.
De markeer paaltjes van de Lange Afstand Wandelpaden (LAW)
zijn wit rood.
Die van de dagtochten van de NS ook, 
maar wel met in het witte vlak een NS teken.
Dat moet je maar net weten en of in de gaten hebben.

Wij natuurlijk niet. 

En liepen we net zo makkelijk van het Trekvogelpad af,
zo hup de NS route op.
Al kaartlezend zagen dat we ons verwandeld hadden.
En dus, omkeren, en opnieuw verder
op het juiste pad,
zeker weer een km extra.


Bij Groeneveld, Baarn, pauzeren we een derde keer.
Een kopje thee, en een peertje. 

Het mooie van het verdwalen is dat we weten dat we 
ons volgende traject zeker zo kunnen wandelen.
Van Baarn naar Soesterberg,
ruim 20 km.
Als het weer een beetje meezit gaat dat deze
maand nog gebeuren.


Kasteel Groenenveld is een Buitenverblijf,
gebouwd in 1710 met werkelijk een 
prachtige Engelse landschapstuin.


We verlaten de wandelroute om 
in Baarn terug te wandelen naar het 
station. We hebben 21 km in de benen
wanneer we weer in de auto zitten.

Genoten van ons dagje uit!
Het is zo heerlijk om buiten te zijn, 
we genieten in hoofdletters, 
lachen om wat er elke keer
weer uit onze rugzakken tevoorschijn komt. 

We verheugen ons al op de volgende etappe
of op onze picknick?

"Na gedane arbeid is het goed rusten"


Ik doe dat op maandagochtend met 
The Here There and Everywhere.

Toch eens kijken welke stitcheries ik al af had van
maand drie. 



Dat bleken ze allemaal te zijn,
met uitzondering van de landkaart.


Heerlijk dat gerommel met lapjes. 


Alles uitleggen op een designbord.


De afgelopen dagen is alles aan elkaar 
gezet en is ook het landkaartje 
helemaal geborduurd.

Ik zal het je eerdaags laten zien.

We leven weer in een nieuwe realiteit.
Hopelijk gaat deze harde lockdown
opleveren wat we ervan hopen.

Fijne avond,


Juud


Remember; Better finished than perfect


















donderdag 10 december 2020

Projecten


The Santa, The Tree, nog meer en me


Inmiddels zijn we aanbeland bij deel drie.
De outfit van Santa.
Dagen ben ik ermee bezig geweest.


Heerlijk prutsen, lekker op mijn kamer.
De stitchery duurt altijd langer dan gedacht,
maar om het blok onder je handen
tot leven te zien komen is heerlijk.


Dit deel heeft een idiote teckel. 
Santa heeft wel smaak.
In mijn leven heb ik drie teckels mee gemaakt,
allemaal ruwharig en alle drie even leuk.


Inmiddels is ook deel drie helemaal klaar.
Dat niet alleen, het project is verhuisd van mijn 
kamertje naar de winkel.

Ook bij ons kun je instappen in


In februari gaan we beginnen en kun je
mijn blokken in de winkel bekijken.
Dan heb je direct een goed idee hoe 
LEUK het project is.


Sparrows Window,
een quilt met blokken van 4 x 5 inches groot.


Die Wilma en ik samen gaan maken op de 
Naaimachine. Een uitdaging, voor mij zeker.



Maar Wilma houdt mij voor dat we 182 blokjes hebben
om mee te oefenen.
"tegen die tijd kunnen we het Juud!"


Daar houd ik mij dan maar aan vast. 


Met de hand werk ik voorlopig 
veel netter.


Een gevalletje "De aanhouder wint?"


Fijne avond allemaal,


Tot blogs,


Groetjes,


Juud


Remember; Better finished than perfect

(ook wanneer je op een naaimachien werkt!)