dinsdag 28 september 2021

Woohoo we zijn begonnen


Wat moet je schrijven wanneer je onderweg bent?

Dat het lekker rijden was? Dat we gezellig

hebben gekletst in de auto, ons 

natuurlijk trakteren, in de zon, op een 

kopje koffie.



Dat er geen files waren en we op ons gemakje gereden hebben?

Op het overnachtingsadres ontmoeten we Petra, Nel,
Cathelijn en Elsbeth.
Ook dan drinken we een kopje koffie,
gaan we lekker eten en kletsen we bij.


Vanochtend waren we al om of net iets na 08.00 uur
op de beursvloer.
Dit is en blijft een magisch moment,
een lege hal, met wat schotten, 
een boel exposanten die hun waren naar binnen 
brengen en druk bezig zijn met het omtoveren
van een lege stand naar een aantrekkelijke stand.

Van een betonnen vloer naar een waar winkel quilt paradijs!
En dat in luttele uren tijd.


We hebben muscles, en dit keer niet van onszelf,
maar ingehuurde muscles.
Natuurlijk lopen we zelf ook een paar keer heen en weer,
meer uit solidariteit dan wat anders.
Te stom om met je armen over elkaar te blijven staan.


Wanneer alles zo de bus uit komt rollen,
denk je dat het nog wel meevalt....


Totdat je de pallet in de stand ziet staan.
Hmm dat zijn best veel balen stof!
Die allemaal uitgepakt, uit het plastic en ingerold moeten worden.
In de winkel al een klus, maar nu in een lege stand
een ware uitdaging.
Waar liggen de speldjes, hebben we al een tafel?
Is de kast al opgebouwd?


We lopen nog een paar keer heen en weer,
wanneer ik vanavond op mijn stappenteller
kijk heb ik 8 km gewandeld, gestaan,
heen en weer gelopen van de auto naar de stand,
en heb ik het in de stand van 7 meter lengte het voor elkaar gekregen om 
kilometers te wandelen.


Wanneer de tafels staan en je bedacht hebt welke 
quilt op welke tafel moet komen, waar de bakken
moeten komen te staan. Welke kleuren zetten we bij elkaar?
Waar gaan we de quilts hangen?
Wat staat leuk en wat completeert elkaar.
Het lijkt allemaal kinderspel, maar ik kan je 
verzekeren dat dit niet het geval is. 
en wat denk je van die kast met stoffen?

Het gevaar zit het erin dat je op een gegeven moment
denkt er bijna te zijn.

Als je dat maar even denkt dan weet je eigenlijk zeker
dat er nog uren werk gedaan moeten worden.
Je bent er ook zeker van dat het klaar komt,
en dus met wat overleg links en rechts,
schieten we reuze op.

We bouwen werkelijk een winkel op, 
waarin je de komende dagen 
makkelijk je weg moet kunnen vinden!



Wanneer Christopher Wilson Tate binnen komt is hij
meer dan aangenaam verrast de Mary Gibbs van Gerda te zien.
Hij vindt de uitvoering van Gerda PRACHTIG!
en wil direct met haar op de foto!


Hij kan er geen genoeg van krijgen!
Gerda op de kiek en ik kan het niet laten om hun
beide weer op de kiek te zetten.
Wat is dit gezellig, zo leuk om elkaar weer te kunnen 
en mogen ontmoeten.

Christopher vind het maar surreal.

Lastig te bevatten dat er bijna twee jaar overheen zijn gegaan
voordat we weer voorzichtig onze eerste stapjes
op beursvloeren kunnen gaan zetten.

Wat dapper van Carol om ook weer op te starten met haar



Christopher wipt eigenlijk de hele dag binnen.
Veel te gezellig bij die meiden.
Natuurlijk laten we hem zijn nieuwste collectie
French Indiennes zien en vindt hij het weer
leuk om ermee op de foto te gaan.


En als we dan toch bezig zijn!

Overigens leuk om hier vast te vermelden dat Christopher 
natuurlijk naar de show in Amersfoort komt om dan eindelijk
zijn show en tell te gaan houden.
Hij en wij hebben er nu al zin in.

Dus plan je agenda vast;
donderdag, vrijdag en zaterdag
5, 6 en 7 mei 2022
in de Joriskerk, te Amersfoort.


Maar eerst Nantes,

 daar hangen we dan,
de Matties naast elkaar.
De Sweet Surrender van Wilma,
en de Bowties van mijzelf.
Leuk.


In de stand van Petra Prins Amsterdam
liggen vrolijke kleurtjes, de novelties,
leuke patronen, en prachtige quilts met leuke kits.



Kijk zo leuk!
Cathelijn haar Lonestar, een project van 
Brigitte Giblin.
"Starmania TAW"
(trip around the world)


Terwijl wij druk zijn, wordt er ook bij Quiltmania
super hard gewerkt.
Wat een klus klaren die deze twee dagen!


Reiko Kato is er ook,


En is het een nog schattiger dan het ander.
Reiko gaat ook workshops geven 
en zal haar Franse vriendin tijdens deze workshops 
de honneurs in de stand waarnemen.


En dan Christopher, wat een mooie antieke quilts
heeft hij mee gebracht.
Dat wordt smullen geblazen voor de bezoekers!


Sandringham House is door de 92 jarige
Margaret Seaman, 

The knitting Queen, 

 in twee jaar tijd gebreid.
NIET TE GELOVEN!



Tot in de kleinste details.
Allemaal poppetjes zijn er gebreid die in haar kleurrijke
Sandringham leven, zelfs de seizoenen 
zijn erin verwerkt. 
Het is onvoorstelbaar.
Margaret is de hele dag met twee helpers bezig 
om alles op te bouwen.
Ik zou zeker zeggen dat je de link even moet volgen.
Wat is dit bijzonder.
Het hele werk is 5,5 meter groot en heeft Margaret
gedurende 2 jaar 15 uur per dag zitten breien!


Nog even terug naar de dag van gisteren.
De prachtige quilt van Renee Ferree
Geweldig leuk om de quilt weer in 
het echt te mogen zien.


En ook hier een prachtige Pyramide Quilt.


Die ik maar al te graag op de kiek zet!


En als je dan eenmaal aan pyramides begint
zie je ze overal!


Wanneer we vanavond thuis komen lukt het zelfs
om er eentje in elkaar te zetten.


Zo onze eerste pour l'amour dagen zitten erop.
Morgen op tijd naar de stand,
er zeker van zijn dat alles goed staat,
het pinapparaat aansluiten,
de laatste 'dingen' goed leggen
en even de tijd hebben om een bakje koffie 
te drinken en om misschien bij collega's te kijken.


Voor nu is het voor mij echt bedtijd,

Tot blogs,


Juud


Remember; Better finished than perfect!








zaterdag 25 september 2021

Stap in we gaan naar Nantes, Pour l'amour du fil

Het gaat echt gebeuren,

tassen zijn gepakt, kleding is bedacht, föhn, shampoo, 

zeep niet vergeten,

een lotion, je dagcreme, tandpasta en tandenborstels, 

alle opladers voor telefoon, horloge, tandenborstel,

Ipad en computer. 

Sokken, panty's, nou ja enzovoort.


Altijd balen voor mij wanneer die tassen ingepakt

moeten gaan worden, 

maar wanneer het gedaan is,

en er niks meer bij kan is het ook wel weer zo lekker.



Ik begin mijn dag met een fotoshoot van de Pyramides.
Even snel op de kiek.



Zo lijkt het al wat. Misschien lukt het mij om vanavond
de vierde rij er voor een gedeelte bij aan te kunnen patchen.

Wilma komt al vroeg langs om de 
Sweet Surrender te brengen.
Super gezellig zo vroeg op de zaterdagochtend.
Hangt ze zelf ook op de beurs in Nantes met haar 
prachtige quilt.
Natuurlijk zal ik een foto voor haar gaan maken.



Dan naar de Bo-Rent om de bus op te halen en 
om daar afscheid te nemen van Frans voor de 
komende week.
Weg gaan is nooit leuk, maar eenmaal onderweg
ben ik die gevoelens eigenlijk altijd gelijk
weer kwijt. 

In mijn buik heb ik toch vlagen van nervositeit,
iets waar ik eigenlijk maar weinig last van heb. 
Maar nu zit het er.

Spannend, weer met elkaar op stap.
 Niet kunnen wachten 
om echt in die bus te stappen, 
een beetje te giebelen, nog een keertje
flink toeteren en dan het avontuur tegemoet.

In Hoevelaken wonen we vlak bij een lagere school.
Dan zie je ook eens per jaar DE BUS staan
om op schoolreis te gaan.
Die opwinding dan bij die kinderen,
wild, onstuimig, nerveus, maar dat natuurlijk
nooit laten blijken. In je tas wat zakgeld en lekkers.

Ik voel mij 7!
Opgewonden, enthousiast, ietwat nerveus,
in mijn tas wat lekkers en zakgeld.
Er is in de afgelopen 50 jaar maar weinig veranderd.

Reken maar van yes dat ik morgen
luid toeterend bij Gerda voor de deur
zal vertrekken!

Hup zo de Pour L'amour du Fil  horizon tegemoet!




In de winkel was het nog weinig "pour l'amour horizon"
Er wordt nog gesneden, en dan ineens is het klaar.
We stoppen met verzinnen.
Je kunt maar zoveel mee nemen,
genoeg is ook genoeg.

Gaandeweg is de bus beladen,
ruimen we op.
Het oudpapier gaat weg, 
de prullenbakken leeg,
de stofzuiger door de winkel.

Dan komen we straks terug in een net huis.
Dat is leuker winkel-thuis-komen.


Toch nog een aankondiging op de voordeur.



Stap ik in de bus,



Zo de Schupstoel over,
best een nauwe doorgang zo tussen het
terras en de fietsen door.
Maar natuurlijk lukt het.


Straks nog even met de pyramides op schoot,
niet te laat naar bed, 
morgen fris achter het stuur.


Ik zeg tot blogs,
geen idee of dat morgen wordt,
over overmorgen. 
We gaan het allemaal beleven.


Juud


Remember; Better finished than perfect!

vrijdag 24 september 2021

Twee weken

 Twee weken zijn wij inmiddels weer thuis.

We doen wat jij ook doet,

de was, opruimen, nog meer opruimen,

geen zin meer hebben in opruimen, het laten liggen,

de strijk en begin je in je hoofd weer

een beetje aan je werk.


Werk staat synoniem aan twee weken 

even op- aan- en doorpakken.

Het zijn de blokken van de maand,

en dus administratie, emails, verzendlabels,

snijden, inpakken etc etc.

De bestellingen die eruit mogen en de

voorbereidingen voor Nantes.


Maar goed, dat is allemaal werk.

En aangezien ik niet full time werk, blijft

er ook nog tijd over. 


En grijp ik naar hetgeen voorhanden ligt,

de Pyramides. 

Ik tel nog een keer en besluit het tellen maar te laten.

het zijn er over de honderd en ik mag er nog heel veel.


De start die ik in Italie gemaakt heb om ze aan elkaar te gaan zetten,
zet ik door.
Ik denk dat je pas een leuk beeld hebt met een rij of
5 a 6.
Ik zit er nu net op 3 rijen van 13 pyramides.
De quilt ga ik gewoon op bed leggen om te kijken of 
13 breed genoeg is en pas ik zonodig aan.


Hier nog een keer de foto vanuit Italie.


Een volgend overzicht foto komt nog wel.

En dan toch ook gewoon werk,

dat kan ook prima thuis.

Lapjes vouwen, inpakken, en een volgende stapel tackelen.

40 pakketjes worden er gemaakt,

slechts een kleine druppel aan stof wat er morgen

in de bus ingepakt zal gaan worden.


Een nieuwe quilt van de hand van Judy Newman
Beehive Coverlet.


Leuk als er straks in Nantes een blok hangt
als voorbeeld.

En dus wordt dat ook 'even' gemaakt.



Er is ook een bee gepland, bij Suzanne van der Schoot,
samen met Wilma, Janneke Bloks en 
Anita van Alkemade.
We hebben elkaar digitaal ontmoet door The Rooster Quilt van 
Amelia Brown.
Mijn Rooster is nog amper uit het ei en die van 
Suzanne is klaar!
Ach verschil moet er wezen.


Er worden weer prachtige werken getoond.
Het een nog mooier dan het ander. 


Is het gezellig,
ligt en hangt er overal wel wat.
We wanen ons, in de prachtige serre met het zicht op
een schitterende tuin, op vakantie,
 Hier woont een vrouw met
groene vingers!



Te leuk om quilts en quiltjes in het echt
te mogen bewonderen. 
Het is eigenlijk allemaal spekkie naar mijn bekkie.
Mooie repro quilts, ik houd daar zo van.
Vol met verhalen, kleuren, indrukken en inspiratie
gaan we weer huiswaarts.
Een heerlijke dag!
Lang leve het internet, anders hadden wij elkaar
nooit ontmoet. 


We gaan uit eten met ons drieën,
Maxime viert vandaag haar 24 ste verjaardag
en Frans volgende week zijn 71ste.
 Ik schitter volgende week door afwezigheid,
maxime heeft vanavond feest,
en dus werd er gisteren "oudejaarsavond" gevierd.
Lastig om van deze twee een foto te maken.
Mijn telefoon staat bom vol met dit soort
kiekjes.

Hoor je het mij vragen;
"ah nu even gewoon"

K*A*N*S*L*O*O*S

Deze foto is nog de meest 'normale'


Lege baaltjes, 
de stoffen hebben hun weg gevonden in kits,
fatquarters en pakketjes.
Verdwijnen meters stof in de reserve bakken,
komen er nieuwe stoffen binnen.
Het is een heerlijke chaotische, georganiseerde drukte,
in stilte staan we naast elkaar,
wordt er gevouwen, wat gebabbeld,
drinken we een kop koffie, vergeten we te lunchen.
Die heerlijke rush voor een beurs.


Ik ben natuurlijk stik nieuwsgierig hoe het volgende week zijn zal.
Zo een eerste beurs na de pandemie,
zo een beurs waarvan je lang niet zeker weet of het echt
door zal mogen gaan.
Komen er nieuwe regelingen?

Minder standhouders dan normaal,
een opstart beurs.
Zonder Australiërs en Amerikanen,
wel met veel Europeanen.
Natuurlijk met een mooie tentoonstelling en
komt ook Christopher Wilson Tate
met zijn Antieke Quilts naar Nantes.
We weten dat Quiltmania ook van deze beurs
weer een pareltje zal maken.


Wij gaan het gewoon beleven,
aan de voorbereidingen zal het niet liggen.
Grote beurs, kleine beurs, wij pakken
gewoon in en straks in Nantes weer uit.


De winkel is morgen al dicht. 
De bus komt voor de deur zodat alles
op haar beurt ingepakt kan gaan worden.
Op ons gemakje, want we mogen
natuurlijk niets vergeten.

De krentenbollen en oude kaas zijn al gekocht,
zo lekker om straks in het busje lekker een 
krentenbolletje te eten.

Alsof er onderweg niets te krijgen is........


Dit beeld is niet alleen bij ons,
maar ook Petra Prins Amsterdam en Den Haan en Wagenmakers
is druk bezig om alles op tijd klaar te krijgen.

En nu?

Nu moet ik mijn tas gaan inpakken,
nog wat wegstrijken en begint 'het hele cirkus'
weer lekker opnieuw.

Ik neem je mee naar Nantes,
vast besloten ben ik om verslag te doen van de beurs,
de tentoonstelling, de quilts,
de mensen, de verhalen en de gezelligheid.


Fijn weekend,


tot blogs,


Juud

Remember; Better finished than perfect!