We zijn in de directe omgeving van Klagenfurt,
say no more.
Ik wil heel graag die stad even bezoeken,
en dat doen we dan ook.
We zijn nog stijf in de benen van de lange afdaling van gisteren.
De keuze om het wat rustiger aan te doen
is dus wel op zijn plek.
Klagenfurt is een kleine compacte
opvallend schone stad.
Vol met mooie gebouwen en schitterende doorkijkjes,
Leuke pleinen met vele terrassen.
Op een van die terrassen eindigen wij, drinken
wat en eten wat en gaan dan weer op pad.
Nooit geweten maar de hoogste HOUTEN uitkijktoren
Dus hup de auto in en naar deze toren.
De toren zelf staat op een heuvel/berg van
zo'n 850 meter hoog.
Het is echt indrukwekkend.
Al bij een van de eerste treden staat;
Gehen is das beste Medizin.
Je snapt het al, natuurlijk gaan we te voet omhoog.
441 treden.
hoe zo we doen het rustig aan vandaag?
Overigens is er ook gewoon een lift.
We verwachten beide dat het behoorlijk pittig zal zijn,
maar niets is minder waar.
We lopen op ons gemakje naar boven.
Het gaat zo makkelijk dat we verbaasd zijn dat we er al zijn.
Waaghalzen kunnen naar beneden abseilen van
een hoogte van ik meen 50 meter.
NEVER NOOIT NIET!
Je kunt van nog een hoger platform er ook voor kiezen
(klikker de klik naar de glijbaan)
met gemiddeld een snelheid
van 25 km per uur.
Ik loop die treden wel weer naar beneden denk ik dan.
Op 60 meter hoogte maak ik een video.
Ik dacht toen nog dat we tot 100 meter hoogte zouden gaan.
Dat was niet zo.
Je kunt trap lopen tot 70 1/2 meter.
Het uitzicht is behoorlijk imposant.
We zijn zo verbaasd dat we alle 441 treden gelopen
hebben dat we ze naar beneden gaan tellen.
Inderdaad 441 traptreden.
Is een vakantie altijd leuk?
Nou dat hoort wel zo te zijn.
Toch weten we dat een ongelukje in een klein hoekje zit.
Wanneer dat 'hoekje' in Italie, Livorno is,
en het je dochter betreft, vergaat het lachen je snel.
Toen Frans en ik gisteren terug kwamen van Petzen
en in de auto zaten had ik een gesproken bericht
van Maxime.
Ik heb het werkelijk twee keer moeten beluisteren
voordat het tot mij doordrong dat ze echt
overstuur was.
Ze waren nog maar net op de camping aangekomen toen
Maxime even Freddie uit ging laten.
Dat eindigde na enkele minuten in een drama.
Freddie werd gegrepen door een pitbull,
eerst werd hij in zijn kop gebeten en vervolgens aan zijn
achterpoten weggesleept.
Dit alles gebeurde in een oogwenk en sprong
Maxime tussen beide.
Maxime is flink in haar hand en arm gebeten.
De dierenarts, en EHBO post volgende gisteren nog.
Vandaag zijn er nog extra röntgen van haar hand gemaakt.
Freddie heeft zijn achterpoot op maar liefst drie plekken gebroken.
Maxime heeft gelukkig niets gebroken,
maar moet wel aan de antibiotica.
Haar hand is dik, glazig, rood en pijnlijk.
Gelukkig zijn ze goed bijgestaan en geholpen
door de camping eigenaars.
Inmiddels is er voor Freddie een buggy aangeschaft,
die lieverd kan nu maar weinig.
Helaas hebben de eigenaren van de Pitbull geen
enkele verantwoording genomen.
Sterker nog Mevr. Pitbull heeft Maxime
de huid vol gescholden.
"ze had maar niet zo dicht bij hun
caravan moeten komen"
Wat zullen we daar eens op zeggen?
Dat de baasjes vaak op hun hond lijken?
Gelukkig is de rust nu wedergekeerd.
Bij Maxime, Tuur, Freddie en bij ons.
Ons avondeten bestond uit een ijscoupe!
Omdat we beide graag weg willen van de
toeristische drukte waren we al een stukje de boulevard
afgelopen naar een stiller gedeelte.
Daarmee waren we al een stukje rond het meer gewandeld en zei
ik gekscherend tegen Frans dat net zo goed rond
het hele meer zouden kunnen wandelen.
Dat was niet tegen dovemansoren!
Dus na de couple zijn we de benen gaan strekken.
Heerlijk rustig hebben wij langs de oever gewandeld.
Helaas kun je niet helemaal langs de oever lopen,
dit omdat er allemaal privé strandjes zijn.
Echt mega jammer, en in mijn ogen is het meer daarmee
wel een beetje verpest.
We hebben de zon zien ondergaan.
En na 5 1/2 kilometer waren we het meer
alweer rond.
Precies een mooie afstand en fijn om
op deze manier alle emoties van de afgelopen
24 uur achter ons te kunnen laten.
Zo zie je maar weer;
Tel je zegeningen!
Vanuit Italië Maxime, Tuur en Freddie
en uit Oostenrijk Frans en Juud
