Dear Jane Update

Jane in februari,

ik denk dat ze graag meer aandacht had willen hebben,

maar helaas. Ook Jules was ‘back in the picture’.

Toch is er met regelmaat een steekje gezet.

 En Sjaak is dan nooit ver weg. 

Zuchten doet 'ie wel want dat geschuif met die stoel de hele tijd 

vind 'ie maar niks.

want waar ik schuif moet hij verplaatsen!

*B*A*L*E*N*

En soms vraagt hij zich af waar ik dan zo over gebogen zit?

Dus af en toe zelf checken kan geen kwaad.

Op een krukje naast mij een dienblad met ‘benodigdheden’.

Het dienblad is net te klein en valt binnen het framewerk van het raam, 

want je spullen op het frame zou nog makkelijker zijn.

Gisterenavond was er een mooi moment. 

Zoals jullie wellicht weten is er een rand met punten helemaal klaar en ben ik door gegaan om alle sashings door te quilten.

Gisteren kon ik weer een rij door draaien op het frame en ben ik het 

*M*I*D*D*E*N* gepasseerd. 

Dat werkt toch stimulerend. Nu op naar de tweede puntenrand.

Hier ga ik straks verder!

Deze foto is speciaal voor JdeB uit S,

mijn quiltvriendinnetje uit Soesterberg.

Voor mijn verjaardag kreeg ik van haar een cadeaubon voor Bunzlau aardewerk.

En was daar gisteren zowaar tijd, en zin, om naar Maarn te gaan

om te kijken of ze de kommetjes die ik zo graag hebben

wilde hadden.

Lieve Joke, dank je wel, ik ben er erg blij mee!

Inmiddels heb ik bij mij “om de hoek” een leverancier gevonden die, mocht hij het niet hebben, alles direct voor je besteld, 

z.s.m. gaat halen bij de distributeur 

(in Nijkerk en dus ook super dichtbij) 

en het vervolgens binnen een dag of twee drie voor je in huis heeft.

Dus heb ik bij De mannen van Zwaartafelen nog een bestelling geplaatst.

(en ze hanteren de prijslijst van 2010!!)

fijne zondag,

juud

BBB

Afgelopen maandag was het weer "wekelijkse bee tijd".

Omdat Berna haar quilt nog op tafel had liggen om te dubbelen was het duidelijk waar wij zouden bee'n.

Bij haar dus.

Wanneer ik savonds aankom ziet het er van buiten weer aanlokkelijk uit.

Terwijl ik graag een

"Van buiten naar binnen Berna in ACTIE"

foto had willen maken,

werd op het moment Suprême de voordeur al open gemaakt door niemand minder dan Berna zelf.

De volgende keer toch de auto in een straat verderop parkeren, een camouflage pak aantrekken, wat groen/bruine make-up op mijn gezicht, om al tijgerend door de straat te kruipen, om als een waar slangenmens die 'Shot' te kunnen maken.

Nu kwam ik gewoon met trommel en klein werkje binnen.

In deze trommel zit, eens in de zoveel tijd, als ik de verleiding echt niet kan weerstaan, SALMIAK KNOTSEN. Oh wat vind ik die dingen toch een potje lekker.

Als er eenmaal knotsen inzitten is dat ook vaak van korte duur....

De trommel is vaker leeg dan vol.....

Maar wel altijd in de buurt, het is ook zo'n leukerd.

En nu ik snel wat nodig had om mee te kunnen nemen bleek dit uitermate geschikt.

Schaar, schaartje, lijmpen, stofjes, speldenkussen, en potje garen, ze passen er allemaal in!

Berna is druk met het rijgen, ik zit en klets, en luister, en houd ook nog heel even Jules vast. Even maar. Het grote vogelhuis werd erop gezet.

En natuurlijk drinken we thee en eten we chocolaatjes……..

En spraken we over onze tantes die uiteindelijk in dezelfde week het tijdelijke voor het eeuwige hebben verruild.

Er gebeurt eigenlijk helemaal niets op deze avonden. En er gebeurd van alles op deze avonden. Het is heerlijk dat ze er zijn.

Fijne dag allemaal,

 

Juud

 

Tante Greet

3 februari 1921 – 20 februari 2013

Vanochtend vroeg is onze lieve, ondeugende, humorvolle, altijd goedlachse Tante Greet overleden.

Hoewel stokoud zal ik haar gekke uitspraken, haar grapjes, en haar bijzondere nuchtere kijk op het leven enorm missen.

Dag lieve lieverd,

(en doe ze de groetjes daarboven!) 

Juud en LZ'tje

(en broer)

Tante An en LZ'tje

Zaterdag 16 februari 1918 werd mijn tante An geboren.

Mata Hari was net voor een vuurpeloton gebracht (brr),

De eerste wereld oorlog zou in dat jaar ten einde komen,

Finland wordt onafhankelijk van Rusland,

De oktober revolutie in Rusland was net begonnen....

Roerige tijden, er reden nauwelijks auto's, was er net een kiesrecht voor vrouwen. 

Een andere wereld dan de wereld waarin wij nu leven.

Zaterdag 16 februari 2013, 95!

Genietend van de aandacht, de neven en nichten die er zijn, haar zusje van 92 is er ook. 

Met bed en al maakt die deel uit van de feestvreugde. 

"ouwe taaie jippie-jippie-yeeh"

En omdat je er niet de hele dag blijven kunt..

Nam LZ'tje een werkje mee

(he wat lastig nou)

LZ'tje houd erg van kleine quiltjes voor de gezelligheid. En als

je de titel 'gezellig' wil weggeven dan verdient deze dat zeker.

En dan is ze ook nog eens super georganiseerd. Alles is al geknipt, zit en envelopjes, 

hoef je alleen nog maar te pakken! 

Er gaat hier een organisatietalent verloren!

Zelf ben ik niet zo 'netjes', ik 'rommel' vaak wat aan. 

Het laatste blok van Jules wordt onder handen genomen.

Eerst maar eens uitleggen om een beetje een idee te krijgen.

En dan bedenk ik gordijnen voor de ramen van het vogelhuisje.

Toch veel gezelliger met wat textiel voor je ramen?

De planten pot staat al in de pot naast de voordeur, met 

een super groene buxus.

Op het dak zullen de vogeltjes deze schaar en klosje vast gaan houden.

Een klosje zonder garen is natuurlijk niets, en dus wikkelen we er garen omheen.

En heeft ook het laatste labeltje gekocht bij De Quilthoeve (klikker de klik naar de winkel) haar plek gevonden. Op deze staat;

"Love is the thread that mends worn hearts"

Al dat zoeken maakt dorstig en hongerig. Geen chocolaatje gezien, wel twee

lekkere appeltjes en een kopje thee.

En het dien blaadje? Die komt van Tante An.

Zo'n ouderwetse, met gouden randje, vogeltjes en bloemetjes,

helemaal leuk.

LZ'tje zit lekker rustig te zitten, terwijl, ik mijn kamertje

afzoek naar wat ik bedacht heb. Zowaar

vind ik in mijn dressoir een tweede schaartje, hup voor zus.

In het kantjes-doosje (toch nog een beetje organisatie) liggen

"de gordijnen"

In een glaasje potje (waarvoor had ik die ook al weer?) zitten nog

meer rotzooitjes.

En wat vind ik daar?

De klosjes, gewoon nog twee!

Toch leuk zo'n dressoir waar van alles in weggestopt is.....

Maar hoe gezellig het ook is, de kaarsjes lekker branden,

de thee goed smaakt en ook de appels lekker sappig zijn,

aan alles komt een eind. Ook aan een onverwachts, gezellig, lang

weekend met LZ'tje.

S'avonds gooi ik wat blokken in de haard,

en pruts nog even verder. Want eenmaal beginnen aan Sjaak....

Fijne dag allemaal.

Juud

Bij het LieveZus’je

Er waren andere plannen voor vrijdag, maar het wel bekende ‘roet’ werd in het eten gegooid. Maar bij ‘de pakken neerzitten’ is niet zo mijn ding. En dus ga ik richting Achterhoek.

LZ’tje heeft een late dienst deze vrijdag, dat betekend dat ze aan het eind van de middag aan de bak mag.

En dus .. . stapte ik in mijn Ka’tje, stopte nog een keer bij de bloemenwinkel voor LZ’tje en stapte rond 1/2 11 bij haar naar binnen! Lekker aan de koffie, en waar ik haar mijn bloemetjes gaf, kreeg ik weer bloemetjes van haar!

Jules speelt sinds van de week weer een rol in mijn quiltleven. Het laatste blok is in januari/februari binnen gekomen en verdient het om gemaakt te worden.

Ik liep achter 

(kan ook niet anders met al dat Dear Jane geweld)

En waar LZ’tje altijd ‘bij’ blijft lukt mij dat zeker niet altijd. Met een grote grijns laat zij mij zien wat ze al aan elkaar heeft. Ach, maakt niet uit. Ik pruts lekker op mijn tempo verder. Hier en daar verander ik eens wat. Kleuren, en vooral teksten. 

In dit blok staat, volgens het patroon, helemaal niets geschreven.

Dat vond ik toch wat kaal, en waar zou ik zijn zonder Frans en Maxime, mijn LZ’tje, vrienden en vriendinnen, zonder liefde, zonder mijn quilts en zonder lekker gelachen te hebben?

NERGENS! 

(kansloos zelfs)

Zo ziet zo’n dag met LZ’tje eruit. Kopje thee, chocolaadje, dochter en kleinzoon

(die echt niet op de foto wilde)

En zo ga ik naar huis, patroontjes geknipt voor het laatste blok!

Thuis haal ik deze leuke kaart voor Sjaak (zijn naam in zijn paspoort is Jack) uit de bus.

Hij mag naar de tandarts! 

Ooit hebben we honden tandpasta mee gekregen en een heuse tandenborstel…… Dat hebben we een paar keer geprobeerd, maar om elke dag ruzie met Sjaak te hebben, daar had niemand thuis zin in.

Het was gezellig met LZ’tje, vandaag zie ik haar weer.
Tante An viert haar 95ste verjaardag vandaag!

Fijn weekend allemaal,

Juud

In de trouwzaal

Wat blijft het toch bijzonder om stellen te mogen trouwen,

bijzonder om op trouwdagen met een aanstaand echtpaar 'mee te mogen lopen', om ervoor te zorgen dat hun dag in elk geval onvergetelijk wordt. Dat je ervoor zorgt dat mensen terug denken aan een leuke, spontane, warme toespraak, dat het 'gezellig' was. Dat je ervoor zorgen mag dat iedereen even 'in the spotlight' staat, met als absoluut stralend middelpunt het bruidspaar zelf natuurlijk.

 

Keer op keer zijn dit de gedachten die door mijn hoofd gaan wanneer ik mij opmaak voor een huwelijk. Wanneer ik nog een keer de toespraak doorlees, zodat ik straks niet hoef "op te lezen" maar het lekker aan elkaar kan kletsen.

 

Maar voordat we trouwen volgt er toch een kleine verkleedpartij, zodat ook zelfs ik hartstikke echt lijk,

"de ambtenaar"

(maar dan wel een vrolijke, en eentje die van een geintje

houd..........)

Met met een toga aan ga ik altijd even de trouwzaal in. Eerst even snuifen, even kijken, even alleen genieten,  

 

Eerst gaan we de ´poederkamer´in. Klinkt sjieker dan wat het is. Er staat een grote kast die vol hangt met toga´s. Pick your pick zou ik zeggen, gelukkig is er een met mijn naam erin. Niet dat de toga van mij is, maar ik heb wel als paspop gefungeerd en past deze jas als een oude slof. Zo´n toga is niet alleen zwaar, maar ook  erg warm. Op winterdag heerlijk om aan te hebben, maar zomers..... brr. Op zomerdag ga ik vaak op het ventilatierooster staan, bolt de toga wel wat op, maar is dan wel even lekker koel aan de benen!

Op de tafel leg ik mijn werk attributen neer. Een akte, trouwboekje, pen en een hamer. Daar zit op een kant een viltenstukje op, maar da´s voor lafaards. Ik sla altijd zo hard als ik kan met het de kant waarop geen vilt zit.

`Waarvan akte, en dan KNAL´

(ik moet vroeger wel gek zijn geweest op hamertje tik!)

In de alkoven staan altijd verse bloemen, ook nu weer.

Ach en dan een lege zaal, een kroonluchter die wacht op een bruidspaar, van beneden (we zijn op de 1e verdieping) hoor je de gasten,

stemmen en flarden van gesprekken klinken de trap op.

Stemmen die altijd een beetje nerveus en onwennig klinken.

Ook zaterdag was dat weer het geval, maar ik blijf nog even boven. Het is zo'n luxe om even alleen in deze prachtige zaal te mogen zijn.

En dus kijk ik nog een keertje op mijn gemakje rond. Het is een prachtige trouwzaal. Met een bijzonder plafond. Engeltjes, cherubijntjes. En dat klopt ook wel dat die hier juist in dit huis rondfladderen. Want geloof me je vind ze door het hele stadhuis. Het stadhuis is namelijk niet gebouwd als stadhuis, maar als woonhuis van de Familie Cohen, tabakshandelaren. Ze hebben hier maar even gewoond, het was toch wat 'gewoontjes' en wellicht wat 'klein'.

 

Het Hebreeuwse woord voor cherubijn is keroev, dat lijkt op het akkadische woord ka-ri-bu (betekenis: zegenende [geest]). Karibu waren onheil afwerende bewakers van de tempels en paleizen in het oude Sumerië en Babylonië.

Deze cherubijntjes zijn wel heel goed bezig, ze hebben een schildersezel, ik zie toneelvoorstellingen,

en in de andere hoeken beschermen ze de muziek en architectuur. Terwijl ik naar beneden loop bedenk ik mij dat dit dus de artistieke zaal is. Waar de familie Cohen (in de drie jaar die ze het huis bewoond hebben) muziek heeft gemaakt, of waar kamerorkesten hebben gespeeld. Waar de toneel voorstellingen zijn gegeven en waar

mevrouw Cohen natuurlijk lekker in het raam heeft gezeten met een naaiwerkje!

Hmm misschien heeft ze wel gepatched, hoe dan ook het zou ook een heerlijke zaal zijn om in te quilten. Hier passen wel een raam of wat! En met al die engeltjes die dan over je werk waken kan het ook alleen maar goed gaan. Prima idee, Juud.

 

Eenmaal beneden wordt ik midden op de dag door een nerveuse moeder begroet met een "fijne avond" 

Maar eerst dit!

Want hier gaat het om, een bruidspaar die voor de deuren staan te wachten, om in een volle zaal, toegekeken door cherubijntjes, wandelend onder die prachtige kroonluchter, een warm applaus te mogen ontvangen.

Om lekker te gaan zitten en om te genieten van de voorbereidingen die ik getroffen heb.

 

 

fijne werkweek allemaal,

 

Juud

BBIH

Nu Berna weer is opgeknapt kan er ook weer gebuurt worden. Gelukkig maar, hoewel het nog steeds leek of ik verdwaald was bij Lenie “t Hard. Een zieke zeehond is er niets bij, wat een hoesten. Ik hoop voor haar dat het snel weer echt helemaal voorbij is, want dit moet wel heel vermoeiend zijn.

Dit keer geen bee'tje op mijn kamer, maar gewoon beneden. De reden mag duidelijk zijn;

Het quiltraam en de nieuwe verslaving, Berna is zo flexibel als maar zijn kan en gaat dus op een ‘nieuwe’ plek zitten. net zo gezellig.

Hier is ze nog druk bezig met de SBS die inmiddels, althans de top, een AFFO is.

En dan deze nog;

Quilting Jeannet 

stuurde mij het super foldertje “Tips van Jeannet” en het patroontje “Quiltje Jeannet” toe, met een lappie stof! Hoe leuk is het toch om deze post te ontvangen.

Jeannet nogmaals super bedankt!

Mocht je nu denken dat het ook handig is om deze informatie te hebben, beide zijn afkomstig van:

Quilt Ster in Dreischor

Waar zelfs een “quiltje jeannet” gekte is ontstaan!  Enfin, ga zelf maar even kijken!

Fijne dag,

 

Doeg Juud

Veren tekenen

Gisteren was het dan eindelijk zo ver;

Veren tekenen bij Laura’s Atelier in Amersfoort. Laura heeft mij het quilten, duimquilten, patroontekenen, het patchen en het appliqueren geleerd. Natuurlijk heb ik ook wel eens ergens anders lessen gevolgd, maar voor mijn gevoel nooit zo goed of uitgebreid als bij Laura in Amersfoort.

Ook nu ligt er een keurig mapje voor de cursisten klaar;

Met daarin allerlei informatie over de ‘veer’, hoe deze is opgebouwd, lees je over de ‘ruggengraat’, wordt er gesproken over lucht en ruimte rondom een veer.

En laat Laura zien hoe het wel en vooral ook hoe het niet moet.

En daar heeft ze niet twee quiltjes voor om te laten zien, maar een respectabele stapel. De ene quilt na de ander komt tevoorschijn.

En dan mogen we zelf aan de slag. Eerst overtekenen om het ‘gevoel’ in je vingers te krijgen. Een mooi rondje en dan ‘zwiep’ naar beneden. Ik begin al verkeerd, ga ineens mijn pagina in de lengte leggen. Dat “mag” niet. Dan begin ik te tekenen van rechts naar links, dat “mag” ook niet. Dan begin ik met de onderste lijn, ook liever niet.

Uiteindelijk lukt het mij om het blad recht voor mij te houden en om gewoon links bovenaan te beginnen.

Was dit niet ooit schrijfles nummer 1?

Het rondje lukt wel, maar die zwiep? Hoe goed ik ook mijn best doe, lukt het me niet om een losse zwiep op papier te krijgen. Ik zwiep me suf, tussen de drie lijnen.

"Je rondingen lijken wel of ze lid zijn van de Weight Watchers, veel te dun Juud! Ze mogen rond, en dik en vol, maatje 46/48” hoor ik Laura zeggen!

En dan Hups op door naar de variatie, een hart met een druppel, het liefst in een vloeiende beweging op het papier. Humm, en opnieuw gaan we aan de slag. Hier denk ik al in termen van de grotere maat, maar dat zwiepen naar beneden…… Die zwiep, zwiept nog niet echt.

Het zijn houterige staken, en zeker niet mooi rond.

Ien was gezellig met mij mee, of ik met haar. Maakt niet uit, veel hebben we elkaar ook eigenlijk niet gesproken, met al dat Zwiepen kon dat ook echt niet.

En wat vinden jullie van deze. Kom ik naast een mevrouw te zitten die een hele goede tassen smaak heeft. Te grappig, uit dezelfde serie.

Fijn weekend allemaal, vanmiddag mag ik een bruidspaar trouwen, laat ik mijn ‘away from home” boek ombouwen en ga ik vanmiddag Zwiepen,, zwiepen en nog meer zwiepen!

Doeg, Juud