Posts tonen met het label Alpeadriaradweg. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Alpeadriaradweg. Alle posts tonen

zondag 20 augustus 2023

van Udine naar Grado en terug naar Cervignano del Friuli, 80 km

 Laat ik met mijn Borduur beginnen,

er is echt niet veel gedaan. 

Aan het eind van de middag wat kruisjes en is het

na het eten al te donker om het goed te 

kunnen zien.

In de fietstas geen daglichtlamp!



Nou meer is het niet.

We zijn vanochtend ons overnachtingsadres een soort van 
ontvlucht.
De harde muziek, en het geschreeuw van Dhr Denis kon ik 
niet goed handelen. 


Echt wel jammer want het is en blijft een leuke
locatie zo net buiten de stad.


Hoewel er geen airco in ons kleine,
benauwde kamertje was. 
Dus zo ideaal was dat ook al niet.
We zijn hem vanochtend al om 8 uur, 
zonder ontbijt gepeerd.


In het eerst volgende dorp ziet Frans een cafe,
ik wil het eigenlijk al van de hand wijzen.
Een cafe? Op zondagochtend 08.30 uur in Italie?
Nou in een Cafe dus!
SUPER DRUK!
Allemaal opa's en oma's die hier naar
binnen komen voor een roddel en koffie.
En zo zaten we in heerlijk Italie, zonder lawaaipapegaai, 
tussen de italianen aan een cappuccino en een 
sandwich.


Fluitend gaan we weer op pad.



In Palmanova pauzeren wij.
Het is Naarden Vesting in het groot.
Behoorlijk imposant. 
De toegangspoort kent zelfs twee poorten achter elkaar.


Zie hier de plattegrond.


en ook hier prachtige putdeksels!


En ook hier de kerkklokken die de gelovige oproept tot gebed.
Geen idee, maar iedereen bleef lekker op een van de vele
terrassen zitten.
Niemand had haast om dan ook maar ergens naar
toe te gaan.


Wij blijven ook zitten waar we zitten.
Als alle vocht weer is aangevuld fietsen
we een rondje rond het indrukwekkende plein.


Hier sta ik voor oude toegangsdeuren naar de stad.
Uit ongeveer 1600! Ze zijn zeker een meter of vijf hoog.
Indrukwekkend.


Weer later kwamen er deze 'simpelere versies'


Een redelijk klein vestings stadje, met een plein waar je U
tegen zegt.


plek zat voor een stel fietsen!



We laten de stad achter ons,


Fietsen door een andere poort en gaan op weg naar
Aquileia
Nog nooit van gehoord?
Nou dat hadden wij ook niet!



Maar wat een verrassing!
In de 2de eeuw was dit de grootste stad ter wereld
met maar liefst 100.00 inwoners!
Niet te bevatten.


Er waren sjieke villa's en een heus Forum.




Het is allemaal even schitterend, maar tegen de tijd dat wij 
hier aankomen ben ik zo uitgedroogd dat de eerste
halve liter in een teug opgedronken wordt,
om van een volgende 300 ml wat langzamer te genieten.
We eten een klein broodje.


maken nog wat foto's,


van onder andere deze 2de eeuwse fenix wijk.


Met de meest mooie vloeren.


Wij gaan naar Grado. Het eindpunt van deze
gevarieerde fietstocht.
Het is een eiland voor de kust en is met een 
lange dijk te bereiken.


Ik ben er niet kapot van.
Het is echt massa tourisme.
Dit strand en dit stuk zee was gratis te bereiken.
Daar heb ik dan ook even met mijn voeten in gestaan.


voor dit strand wordt toegang gevraagd.
We zijn met piepende bandjes weer weg gegaan.

De tocht is volbracht,
terug naar het hotel.
We komen weer door Aquileia, 
eten daar een heerlijk ijsje 
en fietsen dan terug naar Cervignano,
naar ons hotel.

80 Km op de teller vandaag.
Alweer snikheet.
dat blijft het ook deze week, zelfs
terug in het Noorden in de Bergen rond Trento
blijft het mooi.
Maar volgende week......
Ach zo ver is het nog niet.

Dank jullie wel voor het mee fietsen!

Tot blogs,

ik ga op mijn gat zitten.

Frudith

Remember; better finished than perfect!


























zaterdag 19 augustus 2023

Van Carnia naar Udine

We logeren in Carnia, in een hotel dat eerder lijkt op

 een fabriek dan op een gezellig hotel.

De kamer echter is gekoeld, en met de huidige hitte is dat erg fijn. 

Een heerlijke badkamer

om je vieze lijf even lekker onder schoon te laten spoelen. 

En een prima bed, wij zijn tevreden.

Het laatste stuk van de route van gisteren ging over een tweebaans weg, 

waarbij je een beetje aan de kant fietst. 

Niet fijn wanneer het verkeer met 80-100 km per uur

langs je heen rijdt. 

Voor twee jaar terug hebben wij dat ook al eens mee

gemaakt en daar heb ik nog nachtmerries van.

Dus helemaal happy de peppy dat we er zijn.

Avonds drinken we eerst wat op het terras

van dit Fabriek-Hotel.

Lekker in de koelte.

 

We besluiten ook om 'gewoon'

in het hotel te eten.

Nou dat hebben wij geweten!

Het hotel staat eerder bekend om haar keuken

dan om de kamers!

Het was ZALIG!


Frans gaat voor gazpacho en ik voor de meloen

met ham. Gevolgd door kalfswang en biefstuk,

en afgesloten met rum citroenijs en  nog een keer

Tiramisu. Het was zeer goed, 

het restaurant zat dan ook ram vol.




Vanochtend moeten we weer eerst langs 
die hele drukke weg fietsen.
Echt minder leuk.

Maar voor de rest is deze fietstocht wat
ik van een fietstocht verwacht.
Prachtige uitzichten, super fijn om samen
op pad te zijn en om het samen ook zo leuk te hebben.
Ook voor het natje en het droogje wordt gezorgd. 
Dat niet alleen ook cultureel kom je aan je trekken.


De bergen laten wij achter ons.
Altijd leuk om achterom te kijken, 
en je te beseffen dat we hier een paar dagen
geleden nog maar doorheen aan het fietsen waren.


In Venzone, waar de straten van marmer zijn,
(ik bedoel maar)
wandel ik een Lavendel winkeltje in om
met lavendel voor de diffuser weer 
naar buiten te komen.


Het is een klein vesting stadje, maar schattig.
We wandelen er op ons gemakje doorheen.


Geen Verona met Romeo en Juliet,
maar ze zouden zo hier hun intrek kunnen nemen.


Een mooi stadhuis, kunnen ze in Amersfoort nog een 
tandje aan zuigen.


Eigenlijk is alles mooi in Venzone.


Zelfs de bouwvallige kerk.


We fietsen over mooie fietspaden en hele slechte.



We drinken heerlijke koffie in een lokaal tentje.


Met een heerlijke eclair erbij.
Het leven is goed.


De omgeving wordt agrarisch, de bergen ver achter ons.


Ik heb nog een video gemaakt zodat jullie
heel even mee kunnen fietsen.
Het is namelijk zo leuk!


Ook de vegetatie veranderd.
En wordt het als heter en heter
dik boven de 30 graden.
Dat maakt het fietsen extra zwaar.


Ook het "fietspad" laat te wensen over,
het grint waar we doorheen moeten is veel en 
veel te dik.
Vergeet niet dat we ook nog eens bepakking bij ons hebben.
Slippen wil je natuurlijk niet, ik houd
mijn stuur extra goed vast.




Blij ben ik dan ook wanneer ik een restaurantje zie.
Het is inmiddels half 2 en na dat mini celairtje na het ontbijt
hebben we niets meer gegeten.

Niet echt goed gerust en gedronken.

Geweldig toch! De poort naar de tuin van 
het restaurant.
Waar hoofdzakelijk fietsers aan het pauzeren zijn.


De fietsen zetten we snel neer.



Om ons te laven aan een zalige insalata.
We komen nog mensen tegen die we op
de eerste fietsdag ook al tegen waren gekomen.
Vrienden van hun waren hier twee weken geleden,
enorm koud, 14 graden, en enkel en alleen regen.
Hoeveel geluk hebben wij dan wel niet!

De hitte is vermoeiend en afmattend,
maar we zouden het voor geen goud willen missen.

In Udine, ons eindpunt van vandaag,
 is alles nog gesloten, snappen wij.
Zeker met deze hitte. 
We eten een ijsje op een terras, maar het ijs
is echt niet zo lekker.
Ik laat meer dan de helft staan.

We fietsen door naar ons overnachtingsadres
net buiten de stad. 
Meneer Denis, de uitbater, is een lawaaipapegaai,
een behoorlijke dwingeland en dat terwijl je
net zo verhit bent is dat helemaal niet
prettig.

Wat wel weer fijn is dat Men Lawaaipapegaai 
een was draait voor ons!

terwijl ik dit type onder de veranda bij het hoofd-huis


Droogt onze was in deze Italiaanse tuin in Udine.

Ik ga zo stil mogelijk zitten,
geen idee of ik wel het borduurwerk in handen wil houden.

Morgen fietsen we naar Grado,
het eindpunt van deze sterk aan te raden fietstocht!


Tot blogs,


Frudith