Al om negen uur vanochtend zitten we op de fiets. Mooi op tijd, en heerlijk om gewoon weer gelijk op stap te kunnen gaan.
De weersvoorspellingen zijn heel gunstig, zo gunstig dat ik gelijk in een wandelrokje ga fietsen.
Zonnig, pas rond een uur of vier vanmiddag is er regen voorspeld in Merano. We hopen er dan toch ook echt wel te zijn.
Na een kilometer of wat bedenk ik mij dat ik een korte legging aan moet doen, anders heb ik vanmiddag
geen dijen meer over. Hup even langs de kant, rok uit, legging er onder aan en rok weer aan. Niemand heeft wat gezien.
Ok van Glurns naar Meran,
op de kaart een klein stukje maar in werkelijkheid
63 km. Voor mij wel een eind, ik fiets eigenlijk nooit zo ver.
Ik kijk belangstellend met frans mee op de kaart,
niet dat we er ook maar iets sneller door gaan,
maar het is natuurlijk wel leuk om te weten waar
we eigenlijk zijn.
We fietsen door de fruitmand van europa.
Kilometers lang fietsen we langs
appelgaard na appelgaard na appelgaard.
Waar sommige appels al geplukt worden en
verder verwerkt worden in Appelfabrieken.
Ik heb er geen foto van gemaakt,
komt hopelijk nog, maar ik heb nog nooit zoveel
kratten appels op een plek gezien.
10 meter hoog en 50 meter breed is
echt niet overdreven.
Niet normaal wat een hoeveelheid aan fruit.
Tijdens onze eerste koffie pauze,
na 1 1/2 uur fietsen, blijkt het quilten
niet eens zo ver weg te zijn.
De Adice is op sommige plekken slechts een
kabbelende beek,
om wat kilometers verder een ware brede rivier te worden.
We fietsen lekker verder,
de grote steile afdalingen hebben we wel gehad.
Hier en daar vliegen we nog lekker naar
beneden.
The covered bridges of Madison County.
Nou hier kom je de een na de ander tegen,
nooit geweten eigenlijk.
Ergens in de middag betrekt het helemaal,
de sweater en regenjas gaan weer aan.
Zo hebben we en houden wij een warm bovenlijf.
Uiteindelijk zien we ons eind doel in de verte liggen.
We zijn het zat,
maar tussen ons en het einddoel zit nog altijd een
kilometer of 12......
Deze larger than life stoelen brengen afleiding.
Te leuk, en natuurlijk moest ik denken aan Karin.
Jaren geleden in the USA, zaten wij ook op
zulke stoelen.
Natuurlijk ook even lekker met Frans.
Die 12 kilometers naar Merano waren super makkelijk,
ik denk dat we voor de laatste keer
behoorlijk steil naar beneden gingen, heerlijk was het.
En eenmaal in Merano trok de lucht helemaal open,
het werd gelijk 24 graden. Heerlijk!
In ons hotel maak ik een foto van Pyramide 1,
2 en
3. Gisterenavond zijn ze gemaakt.
Mijn koffertje zit nog aardig vol,
die ga ik echt niet opkrijgen op deze fietstocht.
Natuurlijk gaan we de stad in.
Mooie stad hoor, maar het is en blijft een S*T*A*D,
en wij zijn echt geen stadsmensen.
De mentaliteit veranderd,
toeristen zijn een Product en worden we ook zo benaderd.
Nog geen 5 minuten en we worden al
toe gesnauwd dat we op moeten schieten.
Het doet mijn humeur geen goed.
We eten een ijsje aan de prachtige boulevard,
die smaakt echt helemaal heerlijk.
Daarna gaan we aan de wandel.
Langs het Kurhaus, hier prachtig mooi.
Via de Bolzano Toren uit 1500 gaan we de stad in.
Je kunt hier prima winkelen,
maar op de fiets kun je niet echt iets gaan meenemen.
We beperken ons tot de etalages.
We komen ook de stoeltjes lift tegen
die naar het dorpje Tirol gaat.
Boven is het uitzicht fenomenaal.
We willen naar Tirol wandelen, maar dat blijkt echt te ver van
de lift af te zijn. De laatste gaat om 1900 uur naar beneden
en die willen we niet missen.
Eenmaal terug in Merano zoeken we een restaurant,
eten en gaan dan met de fiets weer terug naar ons
hotel voor de nacht.
In totaal hebben we vandaag 67 km gefietst,
en ruim 7 km gewandeld.
Het is ook wel weer mooi geweest.
Pyramide tussen stand,
was 35 = 38
Internet is hier heel erg slecht, dus ik
hoop dat dit maar goed gaat.
Fijne avond,
Juud
Remember; Better finished than perfect!
