Tien dagen niet bloggen
en in die tien dagen er eens drie op pad.....
Dan krijg je een uber lange blogpost.
Met Wilma ben ik een paar dagen in een Landal huisje geweest.
Er samen op uit, wat wandelen en patchen.
Die twee activiteiten staan hoog op onze prioriteitenlijst.
Het moet ook vooral niet ver weg zijn, waarom zouden wij een
uur in de auto gaan zitten als we toch niet willen
gaan sightseeing?
Putten, op 20-25 minuten van Hoevelaken vandaan is
echt ver zat. Als we niet zoveel spullen bij ons hadden zouden
we het kunnen fietsen.
Maar we hebben wel veel bij ons,
willen we niet fietsen en regent het.
Door de nog steeds geldende lockdown zoeken
we als eerste een terras met een heater,
echt nodig want het was gewoon koud.
We starten onze mini midweek met een lunch in het
centrum van Putten. Shoppen wat, kijken wat en
duiken dan het huisje in.
Aangekomen wordt er ingericht,
komt er heel veel 'troep' op tafel
en eten we dus in de bank.
Een van de dingen die ik van mijzelf
moet doen is het appliqueren van de 8 blaadjes
op de Mystery van Susan Smith.
Ik gebruik vier verschillende egg blue stoffen.
Van thuis heb ik mijn mokjes meegenomen,
koffiezetapparaatje ook mee.
Koffie zoals thuis.
Eigenlijk zijn die blaadjes zo geappliqueerd.
Stom zoals je daar dan toch tegen op kunt kijken,
ik had er gewoon geen zin in.
Maar wat moet dat moet.
Helemaal happy met het resultaat.
Even een boutje er over heen, prachtig strijkstation,
en klaar zijn we.
We besluiten nog even de benen te strekken.
Nog geen 500 meter op stap kijk ik op
mijn horloge en zie dat het al 20.30 uur is.
Aangezien wij altijd verdwalen.......
Is het starten op dit tijdstip niet echt een
briljant idee.
We korten de wandeling in. De reacties op
facebook waren hilarisch.
Dank daarvoor! Wilma en ik hebben er smakelijk
om kunnen lachen.
Van Putten naar Nunspeet is een kattensprong.
Dan moet je wel bij Carmen langs.
Ook hierop hebben we behoorlijk wat reacties
gekregen, ik hoop dat Carmen mee heeft
gelezen, ze waren allemaal even positief.
En waarom deze foto?
Om aan Renee Ferree te laten zien, een super lieve vrouw
die werkelijk prachtige quilts ontwerpt.
In Houston heeft ze voor deze quilt een eervolle vermelding gekregen in,
ik geloof 2018. Renee helpt Petra Prins in de Stand in
Nantes en St. Marie aux Mines. Ze is jaren
lang verbonden geweest aan het Quiltmania Magazine.
Enfin, enig om haar werk hier te zien liggen.
Natuurlijk gaan er lapjes en lappen mee
naar huis, voor ooit.
In de auto genieten we van al het
ontluikende groen.
Wordt er weer gewandeld en niks ingekort,
de beloning mag er wezen.
Om dit te vergoeilijken hadden we wel 30 km mogen
wandelen ipv de 6.
Maar wat maakt het uit,
you only live once,
you better make it count!
Met de Mystery aan de kant is het tijd
voor de Judith's Hexagon Sampler.
De meeste bloemen waren al gemaakt,
wordt alles aan elkaar gezet en mag het op de ondergrond.
Ik strijk eerst de pentagon bloemen en verstevig dit,
met de kartonnetjes er nog in, met Best Press.
Dan haal ik alle papiertjes uit de pentagonen,
en strijk het nogmaals voorzichtig.
Leg het hele 'gevaarte' in het midden van de
ondergrond stof en klap een helft naar voren.
Op die helft stip ik Glue Baste it van Roxanne.
Hier kun je duidelijk alle stipjes zien,
ook zie je de vouw van het midden van de ondergrondstof.
Dit herhaal ik aan beide kanten en helpt Wilma
mij om alles terug te klappen.
Dan begint het appliqueren, daar ben ik nog steeds
mee bezig. Het gaat veel sneller dan gedacht.
En Wilma, wat maakt Wilma?
Goeie vraag, maar het is nog een geheim
project voor haar dochter en laat ik nu dus
daar niets van zien. Dan is de lol eraf.
Breien, ik wil al jaren leren breien en al jaren
roep ik dat ik echt geen tijd heb voor nog een
hobby erbij.
Maar waarom eigenlijk niet?
Als ik bolletjes wol zie maakt mijn hart gewoon
een jubel.
Al die mooie kleurtjes.
De dochter van Aaf, Esther kan super mooi breien,
en die wil het mij wel leren!
Fijn om iemand achter de hand te hebben,
wanneer ik Wilma vertel dat ik ga breien duurt het niet
lang of appt ze mij "ik brei met je mee"
NOG LEUKER!
En dus gaan we op onze laatste vakantiedag
naar Zaltbommel met Aaf en Esther.
Naar het Wolplein, daar had ik natuurlijk
nog nooit van gehoord en werd ik
aangenaam verrast. Wat een mooi Inspiratie Centrum!
Ik houd mij voor dat ik niet met een
equivalent van de Dear Jane moet willen
beginnen.
Recht en averechts, dat weet ik nog wel.
Verder rijkt mijn kennis niet, en
brei ik zo onbevangen extra steken
en laat ze met het zelfde gemak ook weer vallen.
SIMPEL moet het zijn,
zodat het ook vooral LEUK blijft.
Wie kiezen hetzelfde garen en gaan voor
dezelfde sjaal. Recht en Averecht.
In Zaltbommel gaan we lunchen,
en beginnen Wilma en ik met het opzetten
van de steken.
Volgens Esther gaat Wilma te los, en ik hysterisch strak.
Omdat het zo strak is breit zij voor mij de eerste
naald? Eerste toer? Wat is dat eigenlijk,
een keer heen en weer?
De eerste zes steken moeten recht,
dan verder met recht of averecht.
Ik kan niet aan mijn werk zien
wat ik moet breien. Wilma vertelt mij later dat
wanneer je de gladde kant voor hebt je recht moet,
en de ribbeltjes kant averecht.
Natuurlijk gaat het fout in de rand.
Maar dat zie ik te laat en terug breien
kan ik niet.
Ik laat het zo, je mag ook beste zien dat er
geleerd wordt van een eerste sjaal.
Vijf bollen wol mogen in de sjaal.
Later lees ik dat die net zo lang wordt
als ik groot ben, 1.67cm.
We zijn nog even bezig dus, maar het is super leuk!
Gisteren was daar dan die eerste zon overgoten dag!
Ik had afgesproken met Annemiek en gaan we
beide verder met de Judiths Hexagon Sampler.
Her en der wordt er gewerkt aan de Sampler, zoals Hilde
in Belgie!
En Annemiek en ik bij ons in de achtertuin.
Wat was het genieten,
samen nog een stukje gewandeld.
Heerlijk om de benen te strekken en je
geen zorgen te maken over de wind en of de regen.
Wel zorgen om de zon, ik verbrand altijd
sneller dan mij lief is.
Daar moet ik echt om denken.
Zo dat was em.
Knap als je het tot het eind hebt volgehouden!
Tot Blogs,
Juud
Remember; Better finished than perfect!
(ook wanneer je breit!)
