dinsdag 13 juni 2017

Monument Valley


Dinsdag 6 juni

Het land van de Navajo indianen.
Eigenlijk mag je geen 'indianen' zeggen.
Het zijn Native Americans of
Navajo.
Maar geen indianen.
Dat leerde ik in de eerste
vijf minuten.
Je snapt waarschijnlijk al waarom?
Ik had het woord "indiaan" 
gebruikt.


De Navajo beschermen hun eigen gebieden goed.
Het zijn eigen parken en geen National Parcs.
Op een National Parc mag je namelijk niet wonen,
en de Navajo wonen gewoon in Monument Valley.

Er is een route die je rijden mag,
niet met gehuurde voertuigen,
laat staan een camper van 9 a 10 meter.
Bij binnenkomst snap je direct waarom!
Er is geen weg,
het is een zandpad,
net als in de westerns.
Snap je ook gelijk waarom hier zoveel
westerns zijn gemaakt.
Hier is het land zoals het was.


Voordat we vertrokken hebben we eerst op het meest
oostelijke punt van de Grand Canyon gestaan.
En hoewel we het nu al twee dagen gezien hadden,
het blijft indrukwekkend.


En waren we ook, net zoals vanaf Bakersfield naar Las Vegas,
en van Las Vegas naar The Grand Canyon,
weer door enorme vlaktes gereden,
met nog meer woestijn.
En weer anders dan de andere woestijnen die we 
al doorkruist waren.


En dan zit je 'ineens' in een jeep safari door
Monument Valley.
Proberen te horen naar hetgeen verteld werd door deze
luidspreker.
Hoewel we er achter zaten bleek dat nog een hele kunst.


De ene Butte, speek uit bjoet, na de ander trekt aan ons voorbij.
Ze hebben allemaal klinkende namen,
stage coach, de olifant, en klinkt het 
enthousiast welke film op welk punt is gemaakt.
Moet je wel die film kennen natuurlijk.......


Mr. Bad zit naast mij,
ha ha!


En zo ziet die 'jeep' er dan uit.


De gids, 24 jarige Stefan, Navajo, American Native,
is zo lief om van iedereen in ons clubje fotos te maken.
Overigens mag je er met een 4x4 wel zelf in dit gebied rijden,
maar dan wel een beperkt stukje.
Je ziet alles wanneer je met een jeep safari mee gaat,
slim die navajos


Uiteraard ontkom je niet aan eigen gemaakte spullen.


En had ik dit niet verwacht,
eerst de amerikaanse vlag en dan die van de Navajo.


De aarde is hier rood, 
de buttes zijn rood,
je voeten worden rood.
alles kleurt rood


Bij de John Wayne point is er een klein
western beeld gemaakt.
Boots, saddles, horns,
the works.
Now I was in desperate need for a real 
cowboy.


Deze formatie bij het John Wayne punt heet;
"Three sisters"
Ik miste er nog vier......


Een mooi hek met een saddle!
Nu LZ en ik er nog achter en het
beeld is compleet.


Aan een bepaalde yucca achtige plant,
groeide deze zaadpotten.
Althans ik denk dat dat het zijn.


Kijk toch eens hoe stoer, een bezichtiging per paard
kan hier ook!
Moet je wel goed kunnen rijden, want
even later gingen ze er in gallop vandoor.


We worden mee genomen een Navajo huis in.
Een ronde hut. Gemaakt van een houten frame
met daarop rode aarde.
Die aarde is natgemaakt en door de zon
gebakken rond het houten frame.
het was, ondanks de hitte buiten,
aangenaam binnen.



We rijden door en komen bij deze kathedraal.
Dat is het eerste wat in ons opkomt.
Een enorme open grot,
heel hoog.


En gaan we met ons alle tegen 
de koele rots liggen.


Het heeft wel wat.


En krijgt het nog meer wanneer Stefan op 
en dubbele fluit gaat spelen.
Ik doe mijn ogen even dicht,
om vooral heel erg in het NU te kunnen zijn,
magisch was het.


Maar hup de safari gaat door,
geen tijd voor mijmeringen!


Ik ben verbaasd dat ik nog geen
tekeningen op rots wanden heb gezien,
en ik het heb het nog niet gezegd of.....
Voila, daar zijn ze.
Niet van de Navajo,
maar van een volk dat hier voor hun
gewoond heeft.
Stefan verteld dat dit volk in eens 
verdwenen is, er is nooit iets van hen terug gevonden.



Weer wat later komen we aan bij een zandduin,
net zoals bij Schoorel.
Net zo stijl, maar hier komt het uit in een 
rotswand, die uitgehold is en vol staat met groen!


En zo zit je dan,
vestje aan, hoedje op, fototoestel!
Ruim 2 1/2 uur zijn we onder weg geweest,
het was bijzonder,
zeker zoals ik het nog nooit gezien had. 


Waar we de avond ervoor foto's hadden gemaakt
van een zons ondergang in The Grand Canyon,
zo maakte ik die avond deze foto,
vanaf onze campground.


En ook hier mooie bloemen zoals deze
lelie achtige bij onze RV.


Het gelukspoppetje van Wilma is
een indiaantje.
Waar kan ze beter op de foto dan 
op Navajo land?


We gaan weer vertrekken,
patch spullen klaar,
indiaantje op haar plek,
rijden maar.
Dit keer naar Page.

Tot blogs,

Juud


Remember; Better finished than perfect.







12 opmerkingen:

Rita zei

Super wat een mooi blogje

Marja zei

Heerlijk om de dag weer te beginnen met alweer een prachtig mooi hoofdstuk van jullie reisverhaal!

Groet,

Else zei

Zit weet te genieten van je blogje!! Zwaaizwaai

Yvonne zei

Ook zeker in de top 5 dit gebied! De Navajo noemen zichzelf trouwens Dinèh. Dat ligt weer gevoelig bij de oudere generatie maar dat veranderd vast snel....jullie gids heeft immers ook al een 'Engelse' naam in plaats van een Navajo, Native of Dinèh.....
Hoe dan ook, de plaatjes blijven schitterend, een hele bijzondere plek met de specifieke geur van de sage, ongeveer het enige wat er groeit.
En al weer op weg naar een volgend pareltje in de woestijn.......

Anoniem zei

Wat een mooie reis maken jullie , en de energie ik denk dat je na deze vakantie nog eentje moet boeken om bij te komen van alle indrukken en echt uit te kunnen rusten.

Gr Carolien

Floor zei

Ben helemaal stil van deze prachtige foto's van dit prachtige landschap.
Hier houd ik zo van, de natuur zoals het altijd al was, vanzelf gevormd.
Jammer dat de oorspronkelijke Amerikaanse bevolking geen indiaan meer wil worden genoemd, daar kunnen ze toch trots op zijn?
Jullie zouden vast een stukje landschap mee willen nemen naar huis, maar misschien iets moois uitgezocht bij een kraampje of in de hut van die vrouw?
Ben benieuwd naar morgen.

Gert zei

Wat heerlijk om je verslagen te lezen, het is een indrukwekkend land qua landschappen e.d. Tip: mocht je eerdaags nog in de buurt van een boekhandel/quiltwinkel komen, ga dan eens op zoek naar het magazine "QuiltFolk", een betrekkelijk nieuw magazine waarin geen patronen staan, maar alleen verhalen over quilters. Ieder magazine behandelt een aparte staat van Amerika: deel 1 gaat over de staat Oregon en deel 2 over Iowa.

Ineke zei

Wat heb ik genoten van deze foto's, geweldig!!! Dank je wel dat wij mee mogen genieten!

Anoniem zei

Wat heb ik weer genoten van je avonturen, Judith dankjewel groetjes Carine R

Karen Baking Soda zei

Oh ik moet er van zuchten. Mooi! En so bijzonder met datfluitspel bij. Weer iets erbij op ons lijstje! (We hebben afgesproken dat we 3 maanden -minstens- door Amerika gaan camperen als er niet meer gewerkt gaat worden 😊)

Nifty Quilts zei

We also loved Monument Valley and our young Native guide. It is quite an experience to hear their stories and learn how they survived there with so little.

Phyllis zei

Ben er heel erg van onder de indruk. Wat een bijzondere reis maken jullie. Super dat je er zoveel van laat zien.