Van Carnia naar Udine

We logeren in Carnia, in een hotel dat eerder lijkt op

 een fabriek dan op een gezellig hotel.

De kamer echter is gekoeld, en met de huidige hitte is dat erg fijn. 

Een heerlijke badkamer

om je vieze lijf even lekker onder schoon te laten spoelen. 

En een prima bed, wij zijn tevreden.

Het laatste stuk van de route van gisteren ging over een tweebaans weg, 

waarbij je een beetje aan de kant fietst. 

Niet fijn wanneer het verkeer met 80-100 km per uur

langs je heen rijdt. 

Voor twee jaar terug hebben wij dat ook al eens mee

gemaakt en daar heb ik nog nachtmerries van.

Dus helemaal happy de peppy dat we er zijn.

Avonds drinken we eerst wat op het terras

van dit Fabriek-Hotel.

Lekker in de koelte.

 

We besluiten ook om 'gewoon'

in het hotel te eten.

Nou dat hebben wij geweten!

Het hotel staat eerder bekend om haar keuken

dan om de kamers!

Het was ZALIG!

Frans gaat voor gazpacho en ik voor de meloen

met ham. Gevolgd door kalfswang en biefstuk,

en afgesloten met rum citroenijs en  nog een keer

Tiramisu. Het was zeer goed, 

het restaurant zat dan ook ram vol.

Vanochtend moeten we weer eerst langs 

die hele drukke weg fietsen.

Echt minder leuk.

Maar voor de rest is deze fietstocht wat

ik van een fietstocht verwacht.

Prachtige uitzichten, super fijn om samen

op pad te zijn en om het samen ook zo leuk te hebben.

Ook voor het natje en het droogje wordt gezorgd. 

Dat niet alleen ook cultureel kom je aan je trekken.

De bergen laten wij achter ons.

Altijd leuk om achterom te kijken, 

en je te beseffen dat we hier een paar dagen

geleden nog maar doorheen aan het fietsen waren.

In Venzone, waar de straten van marmer zijn,

(ik bedoel maar)

wandel ik een Lavendel winkeltje in om

met lavendel voor de diffuser weer 

naar buiten te komen.

Het is een klein vesting stadje, maar schattig.

We wandelen er op ons gemakje doorheen.

Geen Verona met Romeo en Juliet,

maar ze zouden zo hier hun intrek kunnen nemen.

Een mooi stadhuis, kunnen ze in Amersfoort nog een 

tandje aan zuigen.

Eigenlijk is alles mooi in Venzone.

Zelfs de bouwvallige kerk.

We fietsen over mooie fietspaden en hele slechte.

We drinken heerlijke koffie in een lokaal tentje.

Met een heerlijke eclair erbij.

Het leven is goed.

De omgeving wordt agrarisch, de bergen ver achter ons.

Ik heb nog een video gemaakt zodat jullie

heel even mee kunnen fietsen.

Het is namelijk zo leuk!

Ook de vegetatie veranderd.

En wordt het als heter en heter

dik boven de 30 graden.

Dat maakt het fietsen extra zwaar.

Ook het "fietspad" laat te wensen over,

het grint waar we doorheen moeten is veel en 

veel te dik.

Vergeet niet dat we ook nog eens bepakking bij ons hebben.

Slippen wil je natuurlijk niet, ik houd

mijn stuur extra goed vast.

Blij ben ik dan ook wanneer ik een restaurantje zie.

Het is inmiddels half 2 en na dat mini celairtje na het ontbijt

hebben we niets meer gegeten.

Niet echt goed gerust en gedronken.

Geweldig toch! De poort naar de tuin van 

het restaurant.

Waar hoofdzakelijk fietsers aan het pauzeren zijn.

De fietsen zetten we snel neer.

Om ons te laven aan een zalige insalata.

We komen nog mensen tegen die we op

de eerste fietsdag ook al tegen waren gekomen.

Vrienden van hun waren hier twee weken geleden,

enorm koud, 14 graden, en enkel en alleen regen.

Hoeveel geluk hebben wij dan wel niet!

De hitte is vermoeiend en afmattend,

maar we zouden het voor geen goud willen missen.

In Udine, ons eindpunt van vandaag,

 is alles nog gesloten, snappen wij.

Zeker met deze hitte. 

We eten een ijsje op een terras, maar het ijs

is echt niet zo lekker.

Ik laat meer dan de helft staan.

We fietsen door naar ons overnachtingsadres

net buiten de stad. 

Meneer Denis, de uitbater, is een lawaaipapegaai,

een behoorlijke dwingeland en dat terwijl je

net zo verhit bent is dat helemaal niet

prettig.

Wat wel weer fijn is dat Men Lawaaipapegaai 

een was draait voor ons!

terwijl ik dit type onder de veranda bij het hoofd-huis

Droogt onze was in deze Italiaanse tuin in Udine.

Ik ga zo stil mogelijk zitten,

geen idee of ik wel het borduurwerk in handen wil houden.

Morgen fietsen we naar Grado,

het eindpunt van deze sterk aan te raden fietstocht!

Tot blogs,

Frudith