Vakantie 2021 dag 1 tot en met 3

Het is en blijft een heerlijk gevoel wanneer alles is ingepakt.

De keuzes gemaakt zijn, en de kledingkast dicht gaat.

het moment waarop er niets meer in een tas gaat.

Ik heb er een HEKEL aan om tassen in te pakken, 

dat zijn voor mij momenten waarop ik liever thuis blijf. 

Ook al wil ik HELEMAAL niet thuis blijven. 

Maandagochtend vertrekken we, het weer in Nederland belooft mooi te worden. 

De eeuwige optimist in mij schreeuwt dat we maar mooi geluk hebben. 

Net wanneer wij op vakantie gaan breekt het mooie weer aan. 

Hoe heerlijk is dat. 

Wel vervelend dat we vergezeld worden van een dik wolkendek. 

Een wolkendek dat vooral boven ons blijft hangen,

zo je wilt, een wolkendek dat met ons mee

reist. 

Dat wolkendek maakt mij nu nog niet zoveel uit,

ik patch en rijden we om de beurt onze twee uur.

Je kletst wat, kijkt wat, je pauzeert en voor je het weet is zo een dag voorbij.

Voor het gemak heb ik het even niet over alle 

baustelle die je in Duitsland tegen komt.

Ook het wisselen van snelheid is soms

een raadsel op zich.

Van 120, naar 100, terug naar 120 over 2 a 3

km is heel normaal.

Net als vorig jaar logeren we ook nu in 

Putzbrunn, net voorbij München.

Lekker makkelijk, hoef je niet te zoeken,

weet je dat het prima is voor een nacht,

en kan er bij de lokale Italiaan

meer dan goed gegeten worden.

We werden in elk geval goed bewaakt,

zo onder het 'hijgende hert"

Ook op autodag twee worden er 

weer piramides gemaakt.

Maar het mooie weer is echt ver te zoeken.

We rijden van de ene regenbui in de andere.

In Oostenrijk is het net zo regenachtig als in 

Duitsland. 

Jammer, maar het is wat het is. 

Eenmaal in Mallnitz gaan we even voor een kleine wandeling.

Fijn om de benen te strekken en zolang het niet regent is

er eigenlijk ook niets aan de hand.

Geweldig leuk om met Frans over een klein

stukje van het Alpe Adria Trail te lopen.

Net als vorig jaar. 

Schwussnerhutte is het einddoel van onze 

eerste echte wandeldag vandaag.

Onder laaghangende bewolking verlaten

we Mallnitz.

Het is niet warm, wisselend bewolkt.

Eigenlijk een prima temperatuur om 

bij te wandelen.

Maar niet een temperatuur die je 

eind augustus, toch nog midden

in de zomer, zou verwachten.

Wat is het jammer dat foto's je niet 

laten zien hoe mooi het hier is. 

De natuur is overweldigend.

Ik kom superlatieven te kort.

Woorden als "mooi, schitterend, overweldigend"

doen te kort aan hetgeen we zien.

We lopen een dal in,

dat uiteindelijk als smaller zal gaan worden.

Het geluid van het water is overal aanwezig,

afkomstig van de snel stromende beken,

of juist rustig kabbelend, afhankelijk

van de hoeveelheid water die van de

vele watervallen van de bergen afkomt.

Het is wisselend bewolkt, zonnig, hebben

we een straffe wind of is het weer

volledig windstil.

En overal loopt het vee vrij rond.

Niet gehinderd door het woord 

'wandelpad' staan deze beesten daar waar ze willen.

Kijk een koe kan ik wel handelen, die

gaan wel aan de kant voor je. 

Maar dit exemplaar met deze afschuwelijke hoorns.....

Nee daar ben ik toch wel met een bochtje 

omheen gewandeld.

Er was nog een dappere dodo die het 

monster wilde aaien. Je snapt het niet, maar het is werkelijk waar.

Waarom zou je dat in vredesnaam willen?

En voor ik het goed en wel in de gaten heb,

probeert die tourist het beest bij de hoorns te vatten!

Alleen al van het zien van die handeling

word ik ongemakkelijk. 

In mijn gedachten zie ik het monster

blind van woede op haar korte pootjes op ons af rennen.

Gelukkig viel het mee, er werd wat met de kop geschut,

schrok de dappere dodo en konden

we allemaal weer verder.

Eenmaal boven in de zeer druk bezochte

Hutte drinken we thee en bestellen we 

 Kaiserschmarr'n

Een kapot gesneden pannenkoek met poedersuiker en in ons

geval blauwe bessen.

Heerlijk is het. 

We delen een bord, de porties zijn hier

enorm groot. 

Alsof we in the USA zijn.

En door een werkelijk schitterend landschap

wandelen we weer terug. 

Frans zegt dat het lijkt als of we door

een ansichtkaart lopen. Daar kan ik niets

tegen in brengen.

En wat denk je wat?

Na de lunch brak de lucht helemaal open.

Onder een heerlijk zonnetje wandelen

we tegen de bosrand aan weer terug.

Misschien heb je in nederland wel eens gehoord 

van de facebookgroep Keitof?

Hier vond ik een stuk kaak,

was echt wel mooi om te zien.

Ik heb het op een bankje gelegd,

zodat een volgende wandelaar er even naar kijken kan.

Herfst!

Over Alpenweides wandelen we terug naar

Mallnitz.

Een kleine 16 km, een dag vullend programma.

Hopelijk werkt het weer morgen weer zo mee.

Er waren nog wat vragen over het rijgen van naalden

op een klos garen.

Dit is natuurlijk altijd handig om te doen.

Wanneer je morgens uitgerust bent,

in het volle licht, rijg je een pakje naalden

op een draad.

Vervolgens trek je ze wat door,

 zodat je een mooi stuk draad

in je hand hebt.

Dat stuk wikkel je om je naalden heen,

blijven ze mooi tegen de klos aangeplakt zitten.

Je steekt dus geen naald IN de klos.

Als je dat doet kun je draad kapot steken.

Dag twee; 

totaal piramides gemaakt; 17

Tot blogs,

Juud

Remember; Better finished than perfect