Van Trento naar Bussolengo, 98 kilometer

Zadelpijn en ander damesleed. 

Hier geen leed, wij zijn 'gewoon' gelukkig getrouwd,

zijn helemaal happy met elkaar en met ons leven.

Dan dat zadelpijn.

Heb ik dat?

Marianne R. schreef gisteren dat ik "gewoon goede billen heb'.

Er was onder de dames van de Sweet Williams Bee een grote zorg over mijn bilpartij.

Ik moest minstens een fietsonderbroek aan,

het allerliefste een fietsbroek, uiteraard met 

een dikke zemelap.

Maar goed, met mijn postuur is een fietsbroek

echt too much! 

Nog een tip die ik mee kreeg was om 

uierzalf te smeren. Glibberend op je zadel dus.

Het mooiste was dat een van de dames vol afschuw zei;

Uierzalf, UIENzalf zul je bedoelen.

Je had haar gezicht moeten zien toen ze 

besefte dat er echt zoiets als UIERzalf bestaat.

Jammer dat je dan niet met een fototoestel paraat staat.

Enfin, ik fiets zonder fietsbroek en glibber ook niet

over het zadel. Tot nu toe gaat dat helemaal prima,

zelfs na de 98 kilometer van vandaag,

gaat het nog steeds goed.

Vele male erger waren de 2x 10% hellingen OMHOOG

op de laatste 20 km. Het venijn zat werkelijk in de staart.

Maar we zijn er, in Bussolengo met gevaar 

voor eigen leven. Op Booking.com een hotel geboekt,

het ligt aan een drukke weg, ZONDER fietspad.

De kamer is de grootste tot nu toe,

geweldig ingericht en een mega

grote douche.

We hebben zelfs een balkonnetje en kunnen 

we onder de rook van Verona zo Romeo en Juliette spelen.

Als we nog energie overhebben na vandaag.

(terwijl ik het blog na lees hoor ik Frans al snurken,

weinig romeo en juliette dus)

Op nu.nl lezen wij dat de corona cijfers in Nederland

weer omhoog gaan. Hier is de pandemie

nog zichtbaar aanwezig. Mondkapjes moeten op openbare plekken

gedragen worden, wordt er toch regelmatig om je QR code

gevraagd en zijn en nog limieten op het aantal

personen in de winkels.

Vanavond in het sushi restaurant werd zelfs onze

temperatuur gemeten en uiteraard werd er 

gevraagd naar onze QR code.

Toch heel anders dan bij ons.

Terug naar gisterenavond, we zijn vanuit de B&B de stad

Trento in gewandeld en kwamen nu toch weer

in heel andere straten terecht.

Het beeld in de voorgaande foto was 

gesitueerd tegen dit pand. 

Een winkel met bewaking, binnen worden de 

Rolexen verkocht. 

Het gebouw zal ooit wel een andere functie 

hebben gehad.

Of is er een Rolex-Heilige?

Je verdwaald wat verder en je komt een 

prachtig palazzo tegen.

Is er muziek op straat, 

loop je langs prachtige winkels, maar op de

fiets is het gewoon niet mogelijk

om van alles en nog wat mee te gaan 

slepen.

Ergens op een terras hebben we lekker gegeten.

Vandaag waren we vroeg op pad. Al

om 09.00 uur zochten we ons een weg uit

Trento terug het Etsch-fietspad op.

Makkelijker geschreven dan gedaan.

De route is wisselend,

soms echt wonderschoon,

maar komt deze ook langs de snelweg,

en dat vind ik AFSCHUWELIJK!

Als je dit kijkt dan snap je het beter, 

een prachtige omgeving die zo verstoord

wordt door die snelweg.

Mind you, nu baal ik ervan, maar als

ik er zelf overheen rijd heb ik nergens last van,

het is en blijft een kwestie van perspectief.

Deze brug was werkelijk een juweeltje.

Een beetje De Zwaan, maar dan 

alleen voor fietsers en in Italie ipv Rotterdam.

Soms fietsen we door kleine stadjes, wat weer helemaal 

super charmant is, 

Over stijle bruggetjes met houten planken

die dan zo lekker onder je banden klinken.

Fietsend door deze straatjes ben je gewoon

super nieuwsgierig wat er komt.

In ons geval een losse tassendrager op de fiets van Frans.

Frans heeft natuurlijk een gereedschapset bij zich,

worden de schroefjes aangedraaid en kunnen wij weer verder.

De appelgaarden hebben plaats gemaakt voor de wijngaarden.

Ik heb er helemaal geen verstand van,

maar de trossen hangen in overvloed.

Fiets hier maar even lekker mee door de wijngaard.

Vandaag zijn we meerdere malen door

wijngaarden heen gereden. Overal werd geplukt,

dat is toch ook een baan zeg!

Lunchen doen we op een plek die je niet snel 

zou uitkiezen. Maar het bood zich aan, was het heerlijk en 

mega druk. Echt een plek voor locals.

In 10 minuten tijd was het restaurant gewoon vol!

Ha ha enig toch. Ik ben alleen

even gestopt voor de foto,

maar een richtingwijzer of 50 denk ik maar zo.

Veel dieper in Italie dan wij gedacht hadden verlaten wij

Zuid Tirol.

En rijden we Brentino in. 

De route is zeker niet bestrooid met 

cafe's, rustplekken of wat dies meer.

We moeten het doen met een bidon en 

daar waar schaduw is rusten we uit.

Het weer was vandaag wisselend, bewolkt (heerlijk)

en pal in de zon met temperaturen die beslist

rond de 30 graden zijn geweest.

Deze bidon was mijn kerstcadeau van Wilma,

altijd mee met het wandelen en nu op de fiets.

Als die fles eens praten kon!

Schaduw! En weer rust.

Er lag hier ook een tuinslang,

Frans heeft er zijn hoofd even lekker onder 

gehouden.

Toch makkelijk wanneer je kaal bent.

Frans zegt mij dat er nog een steil stuk komt.

Hoe steil wisten we niet.

En soms moet je ook niet teveel informatie willen hebben.

Inmiddels hadden we al besloten tot kort onder Verona te fietsen.

Een km of 85 dachten we.

En toen de bergen in! We zijn 355 meter gestegen,

hellingen van 10%

Ik heb mij helemaal wezenloos getrapt,

en dat zelfs op standje POWER.

Hoe Frans dat toch voor elkaar bokst?

Enfin, boven op de berg,

althans hier dachten wij nog dat we het ergste 

gehad hadden, drinken we wat en eten een 

roombroodje.

Dat is maar goed ook, 

want hierna kwamen nog twee hellingen van 10%.

Die suikerrush hadden we echt nodig.

Natuurlijk is het geen 85 km.

Maar ons hotel is geboekt en dus trappen we de trappers 

nog maar eens rond. 

Ver onder ons de vallei waarin ook Verona ligt.

De begroeiing veranderd hier met het landschap. 

mega hoge cipressen, de oleanders bloeien hier volop,

staan de oevers vol met Balsemien,

en laten we hier ook de bergen achter ons.

Ergens op een rustplek, in de schaduw is dus ons hotel geboekt.

Nooit gekeken hoe dat hotel ligt, fietsen kun je overal.

Met gevaar voor eigen leven zijn we langs

een drukke B weg gefietst. Sterker nog om over te kunnen steken 

stonden we op een oprit. De vrachtwagens reden knoert hard

langs ons heen.

Effe niet zo leuk.

Frans corrigeert mij later, de b-weg lijkt te 'rustig', 

dit was eerder een Nationale route.

Zoals gezegd, de kamer is geweldig,

en is het verwonderlijk hoe snel je met wat 

spullen die je meesleept op de fiets zo een rotzooi kunt maken.

50 meter verder op zit een heerlijke sushi tent!

We hebben het ons laten smaken.

Morgen gaan we naar Verona,

en stappen dan de trein in naar Caldonazzo.

En Pyramide?

Niet een gemaakt.

Zelfs niet tijdens een pauze. 

Tot Blogs,

Juud

Remember; better finished than perfect