Zion, dag 1

donderdag 8 juni

Wilderness is not een luxury,
but a necessity of the human spirit!

(tekst uit een van de shuttle bussen 

in Zion)

Eerst ontbijten, douchen,

korte broek aan,

schoon shirt en dan op pad.

Zo een beetje in die volgorde.

Er is alweer een vlakte en nog een en nog een,

oh en dan komt er nog een.

Onderweg pauzeren we even en wisselen van stuur.

We zitten op Route 66, grappig. 

Eenmaal gewisseld zie ik bizons rennen over een,

ik durf het haast niet meer te schrijven,

OPEN VLAKTE!

Twee volwassen bizons, met twee jongen.

Another first!

Dan komen we Zion binnen,
 oh oh oh wat een boel O’tjes. 

Het zijn enorme kale rotspartijen, met hoge weides, 

loof en dennenbomen, prachtige bloemen. 

Door het park loopt een rechte weg en zijn er twee tunnels. 

Om door de tweede te kunnen met een RV moet je een permit kopen. 

Kost 15 dollar. 

Dan mag je op het midden van de weg rijden. 

Rijd je namelijk te veel aan de zijkanten dan rij je je RV aan diggelen. 

Strak geregeld allemaal. 

Bij de entrees vindt je voldoende parkeergelegenheid, 

de rest van de verplaatsingen gaan per Shuttle bus.

 Deze bussen rijden elke 10 minuten. 

Van wachten is er nauwelijks sprake. 

Er is zowaar GOED internet en bellen we uitgebreidt met Maxime,

al de tweede keer vandaag (heerlijk) en met LZ’tje.
Maxime is bij Sjaak op visite geweest,
die zit in het "Janny en Hans Sanatorium"
en komt hij lekker bij van zijn ziek zijn!

Je snapt zeker wel dat wij niet konden wachten

om te voet dit park te gaan bekijken.

Dus wandelschoenen weer aan en op stap.

Je kunt hier foto's blijven maken!

Het is allemaal even mooi
en bijzonder.

Wij kiezen voor een wandeling naar
de lower, middle and or upper
emerald lakes.
Dan kunnen we stoppen wanneer we willen.

Het is een FANTASTISCHE wandeling die als gemiddeld
tot zwaar te boek staat.

Dat geloof ik direct, we moeten veel klimmen,
gaat het hoog, hoger en hoogst.
 Maar ook mooi, mooier, mooist!

We GENIETEN!

Weer dringt de gedachte aan 

Walt Disney zich aan mij op.

Het is onwaarschijnlijk mooi.

Met elke stap die je zet

ben je benieuwd naar wat

de volgende je brengen zal!

De drie verschillende meren,

het water, de stroompjes,

de bomen,

het wild.

Zion leeft. 

Dat vind je ook terug in het landschap, 

landslides (aardverschuivingen) zoals 

deze rots die is afgebroken

zie je her er der.

Ha ha, het was een hele klim,

natuurlijk naar the Upper Emerald lake,

maar ook deze is gelukt.

Op het pad naar beneden wordt er gesproken van ‘the Grotto’,

 dat lijkt mij wel wat, 

en nu we toch al boven zijn kunnen we net zo goed even gaan kijken.

Veel later, en zonder een grot gezien te hebben,

kwamen we er achter dat 

"the Grotto" 

een verwijzing is naar een bus-opstappunt

in het dal!

Wanneer we moe maar voldaan weer in de bus stappen,

laten we ons bij de campground in een restaurant

een heerlijk biertje smaken en 

eten we een half rack

(ribbetjes!)

Deze foto wil ik jullie niet onthouden.

Dit zie je bij ons natuurlijk ook,

niks bijzonders,

tot de laatste "bullit"

Tot blogs,

Juud,

Remember; Better finished than perfect!