Yosemite in the re-run!

Donderdag 1 juni en vrijdag 2 juni

Ok ik heb op verschillende plekken met heel veel pijn

en nog meer moeite wat fotootjes opgeladen.

Gisterenavond had ik alles,

en met het opslaan was ik in een klap alles kwijt.

Potverdorie!

Vanochtend zag ik dat het opladen van 

foto's vrij snel ging.

Logisch 'the campground' liep natuurlijk leeg.

HET MOMENT om het nog een keer

te proberen!

We waren twee nachten bij Yosemite,

en dus konden we op de eerste ochtend het redelijk

relaxed aandoen. 

Ontbijtje USA -Style,

bacon, eggs, bread, orange juice.

Dan weer een uur richting 

Yosemite Valley rijden.

Vanuit daar rijden de shuttle bussen,

zijn de parkeerplekken. etc. 

Omdat we de dag daarvoor ook al geweest waren,

hoefden we nu haast nergens meer te stoppen.

"haast nergens" 

er zijn natuurlijk altijd mooie uitzichten.

En kon ik het niet laten om het blok dat ik voor

collega Petra van Winnock aan het maken ben

te showen, samen met het gelukspoppetje van Wilma. 

Dat poppetje is al een tweede keer met mij mee op reis!

Het is hier groots en wijds. Yosemite is onmetelijk groot.

Wat een park, wat een bomen, wat een trails om te lopen.

Vrij vlot rijden we door naar parking 7.

Met op de achtergrond de falls.

Je zou er haast blasé van worden.

Wanneer heb ik ooit op zo een mooie

parkeerplek gestaan?

Maar met zoveel moois om je heen ga je het gewoon vinden!

"Bear careful"

laat geen eten achter in je auto, want ze komen

het er voor je uithalen. 

We hebben wel foto's gezien van beren in je auto.

Daar word je niet gelukkig van.

Twee haltes voor het begin punt stappen wij vast uit.

We willen lopen, en het is hier zo mooi!

In tegen stelling tot de dag hiervoor was

nu iedereen gereed voor de wandeling.

Geen teenslipper gezien,

de afstand was ook aanzienlijk groter.

We zijn tot aan Mirror Lake en daaraan voorbij gelopen.

Onderweg kwamen wij deze rotsformatie tegen.

Sta je je in Nederland nog te verbazen om 

een Hunebed!

Het is hier zo mooi, zo picture perfect,

dat het haast geënsceneerd lijkt.

Als of walt disney hier eerst was. 

Het wandelt heerlijk rustig,

dit had ik voor ogen!

Kijk toch eens!

de bomen, de paden, de rotsen, het geluid van de natuur!

Aan het meertje pauzeren we even,

eten een boterham, en genieten.

Genieten van het uitzicht, de bergen,

het geluid van het water, en vooral van de weidsheid.

Je realiseert je dat je in een enorm woud bent.

Vergeet niet we hebben een uur

moeten rijden voordat we in het visitors centre waren,

je hoort hier echt geen verkeer, geen trein,

geen lawaai van buitenaf.

Ach en dan deze eekhoorn, wat een scheetje. 

Het beestje hield mij angstvallig in de gaten,

en ik hem/haar. 

Eigenlijk was het voor geen sikkepit bang,

ze zullen wel gewend zijn aan al die wandelaars.

Voorbij het meer lieten we zeker 80% van de wandelaars

achter ons. Wij wilde heel het meer rond wandelen

namelijk.

Op sommige stukken moesten we zelfs door het water 

heen waden. Ik nog netjes mijn schoenen uit.....

Frans niet, die banjer door alles heen.

Het maakte de wandeling alleen maar leuker.

Weer wat later wandelen we over deze brug,

en dan zie ik ineens een 'kat' 

over het pad rennen.

Het is helemaal geen 'kat' maar een 

grijze eekhoorn,

schuwer dan zijn voorganger van daarstraks,

en stukken groter.

Ze kunnen wel 600 gram worden en

dan schuift er toch echt een behoorlijk

knaagdier over het pad.

Natuurlijk heb ik foto's staan maken.

Wanneer we ons rondje gelopen hebben 

komen we aan de andere kant van mirror lake uit.

Het is imposant.

Sequoia

"Mariposa Grove" is gesloten, daar staan sequoias.

Daarom besluiten we om, ondanks het feit we toch

een uur of vier al in de benen hebben zitten,

om toch ook nog bij Tuolumne te gaan kijken.

Wij willen die OER bomen ook wel zien.

En nu we er toch zijn.....

Kijk dat is nog eens een dennenappel,

of moet ik zeggen een sequoia appel?

Wat een joekels.

Je mag ze ook beslist niet mee nemen.

Overigens geen grote zaadjes uit deze reuze appels,

zo klein als vlokjes havermout!

Dogwood, het bos staat er vol mee. 

Prachtig is het, en het ruikt ook lekker zoet.

Wanneer we het pad af naar beneden lopen

roept een mevrouw glunderend;

"you're in for a treat"

het maakt ons alleen nog maar nieuwsgieriger.

De bomen zijn hier al zo hoog,

of zouden dit al sequoia's zijn?

Weet jij het?

weet ik het?

En dan ineens staan we 

face to face met onze eerste sequoia.

GIGANTISCH GROOT,

ontzagwekkend.

Wat een BOOM.

Je weet niet wat je ziet.

Met gemak komen ze boven de rest uit!

Het is zo imposant, abnormaal.

Waren we eerder al totaal overdonderd door de

grootsheid van dit park, de stilte, de rust, 

het razen van het water, de watervallen etc etc.

En sta je nu hier naar te kijken.

Het is niet te bevatten.

Terwijl Frans helemaal in vervoering is

door de bomen loopt hij zo langs

dit hertje langs.

Later zouden we leren dat het

een muil hert is.

Maffe grote oren, stokstil stond het.

Alsof het zeggen wilde;

"als jullie nu doorlopen,

kan ik lekker eten"

Er is een omgevallen sequoia,

moet je toch eens kijken wat een wortels.

Al zo vroeg als 1850 kwam het toerisme hier op gang.

En werd er gewoon een weg door deze

boom heen gekapt.

De boom heeft dit overigens niet overleefd.

Ha ha je zou haast kunnen denken dat Frans een

boomknuffelaar is. 

Dit moest van mij, want ik kan hier wel schrijven

dat ze echt heel erg GROOT zijn,

en honderden, zelfs duizenden jaren oud,

dan blijft het maar een plaatje,

maar deze boom had wel een omvang van een meter of 10!

De bast is ook helemaal niet wat je verwacht.

het is zacht, zijn het kleine vezels.

Twee uur later zijn we uitgewandeld

en weer terug bij de 

camper (ik heb het maar de hele tijd

over de vouwwagen!).

Die hier op de parkeerplaats 

staat bij de 'gewone' bomen.......

Dat is toch niet normaal?

of ben ik nu al vergeten hoe hoog de 

bomen in Nederland zijn?

We zouden de volgende dag naar

Mono Lake rijden, maar omdat

de Tioga pas nog gesloten was omdat er nog

een slordige 15 METER sneeuw op lag,

(echt alles is groot hier)

besloten we om via Bakersfield,

(zuidelijker in de staat California)

naar Las Vegas te rijden.

Later bleek dit een goede keuze,

we kwamen nog een stel tegen die de alternatieve route

hadden willen rijden........

na 4 uur sturen kwamen ze er achter dat die 

ook gesloten was!

Gek om weer zo zuidelijk in California te zijn,

ik was nu op 1 1/2 uur rijden van mijn 

oude woonplaats!

We gaan boodschappen doen.

Oh man wat houd ik hier van.

Brede paden, veel keuzes,

vriendelijk personeel, je kunt 

het zo gek niet verzinnen of het ligt er.

Waarom hebben wij dit niet.

Zelfs Frans is helemaal happy de peppy,

zo komt hij nooit de Super de Boer uit!

Wat vakantie al niet met je doen kan.

Op de RV Campground in Bakersfield

zit ik nog vol verwachting te bloggen

HA HA!

Nu heb ik alleen nog maar leuke plaatjes laten zien.

Maar het is een land van tegenstellingen,

rijk vs arm,

kasten van huizen vs wonen op straat,

of wonen in een oude camper......

en dan ook nog vergeten dat je zou kunnen opruimen!

Waar ik het over heb?

Kijk hier maar eens naar!

Naast deze bende stonden we!

Afschuwelijk toch?

Gelukkig was het maar voor een nacht,

hierna reden we door naar

Las Vegas!

Tot blogs,

Juud

Remember; Better finished than perfect!