Desert Storm

Arches National Park

maandag 12 en dinsdag 13 juni.

Het waaide gisteren behoorlijk in Capitol Reef.

Waren we moe en hadden we gewoon geen zin om te wandelen.

Vandaag dus opweg naar Moab.

Omdat gisteren Frans gereden had door Cap. Reef

rij ik nu in elk geval het eerste stuk. 

Dat gaat over highway 24 en gaat

helemaal door Cap. Reef.

Het is een prachtige weg.

Jammer dat het zo waait.

We maken nog een laatste foto in Capitol Reef.

We rijden naar Hanksville en moet ik echt beide handen goed aan het stuur houden.

Het gaat maar door met waaien.

Over rechte wegen door een woestijn heen met windvlagen is niet echt prettig.

De wind lijkt als harder te gaan waaien.

Wanneer je dan met een wagen rijdt die en hoog en lang is..... 

is dat geen pretje.

"Het is een slechte dag om te rijden",
vertelde ze ons later.......

De zandstormen zijn eerst nog wel 'grappig',

maar alleen maar zandstormen,

dat wordt toch echt minder leuk.

Wanneer ik na bijna 3 uur sturen de laatste miles

rijd naar Moab, worden we van de weg geblazen,

zo de linker baan op.

Ik schreeuw het uit!

Ik heb ons Hotel gewoon niet in de hand.

Gelukkig rijdt er op dat ogenblik niemand

naast ons,

er was niets meer aan te houden geweest.

Later hoorden we dat er windstoten geweest waren van wel 70 miles per uur. 

Dat is altijd tegen de 110 km per uur aan.

Wanneer we in Moab zijn en we willen geld pinnen worden we haast omvergeblazen. 

We moeten ons aan elkaar en de ATM vasthouden.

We gaan nergens meer naar toe.

We parkeren de RV op de campground,

blog ik wat, schrijft Frans zijn vakantie verslag,

en wordt er gelezen.
Rond een uur of vijf middags gaat de storm
gelukkig weer liggen.

De volgende ochtend staan we al om 07.00 uur in Arches.
Het is ons aangeraden vooral vroeg te gaan.
We rijden met een lange camper
en zijn daar zeker niet onbeperkt parkeerplaatsen voor.

Maar zoals je ziet, wij waren op tijd.

Om half 8 in de ochtend waren wij op pad naar

Delicate Arch.

1.1 miles, dat is een krappe twee kilometer.

Schijn bedriegt, krappe twee kilometer in de

bergen is toch wat anders dan wanneer je

een blokje om loopt met Sjaak.

Zo gaat het hier ook!

Je snapt niet waarom die settlers zich gesetteld hebben

op plekken zoals hier in Arches......

Dit was de 'moderne' hut.

Het had een houten vloer!

Met name de deurpost vond ik erg mooi,

maar goed, daarvoor waren we hier niet!

Hier staan we nog helemaal fris aan het begin

van onze wandeling, het voetpad is duidelijk te zien.

Enne.... gelijk druk! Ook gewoon om half acht morgens!

Het blijkt niet een 'pad' te zijn waarover we lopen.

Eerder een geërodeerde grote rots. Met daarom allemaal

gestapelde steentjes. Ik dacht nog dat het 

achtergelaten was door

overijverige toeristen.

MIS! Het zijn officiële richtingwijzers.

Het is dan ook verboden om zelf 

torentjes te bouwen.

Weer eens wat anders dan een ANWB

paddestoel.

Het heeft wel wat om over deze

kale rotsen te wandelen.

Reuze benieuwd zijn naar hoe ver

1.1 mile eigenlijk is. 

Dat kun je namelijk helemaal niet inschatten

op dit terrein.

Ik maak nog maar eens een panorama foto,

omdat ik jullie zo graag wil laten zien

wat wij zien!

Voor het laatste stukje loop je over

een richel. Hoewel ik hoogtevrees heb is de

afgrond niet zo stijl en daarmee ook voor

mij goed te doen.

Wanneer je de bocht om komt,

weet je DIRECT dat je er bent.

Er is opwinding,

en wordt er vol bewondering gekeken naar

Delicate Arch.

Het is echt een hele bijzondere plek,

als of er allerlei aard-energieen rond gaan.

We zitten er echt een tijdje naar te 

kijken en vooral ook 

te genieten van de energie

van de anderen.

Wat een bijzondere, magische plek!

Ook hier moet je, wil je bij de Arch komen,

een geërodeerde rots over. 

Het vraagt wat van je om er te komen staan.

Frans gaat als eerste.

Tja en dan wil ik ook natuurlijk.

Helemaal geweldig hoe iedereen netjes op

zijn beurt wacht om foto's te kunnen maken.

Ik heb aardig wat camera's in handen

gehad om foto's te maken!

Met de zon in de rug wandelen we op ons gemakje

naar beneden,

we komen hele HORDES tegen!

Wat goed dat wij vanochtend zo vroeg gegaan zijn.

Eenmaal terug bij de parkeerplaats kun

je goed zien hoe druk het wel niet is

geworden in de afgelopen twee uur.

Ook Arches is een groot park,

we rijden naar het meest Noordelijke punt,

naar Devils Garden.

Daar willen we nog een wandeling maken.

Het is ook nog vroeg.

In deze high dessert wordt  je gevraagd

vooral op de paden te blijven,

omdat je anders toch daar buiten de aarde zou kunnen beschadigen.

Over een heel keurig pad, wandelen we naar

Dune Arch, verstopt hier tussen de stenen.

Het is alsof je een andere wereld in stapt.

Het nette pad is weg, en daarvoor is rood

zand terug, rode stenen,

uitgesleten door de wind, de sneeuw, de elementen.

Ik moet eigenlijk terug denken aan Page.

Het is betoverend en heerlijk KOEL!

Opnieuw in een Rode Wereld,

net als een aantal dagen geleden.

En tussen deze rotsen, waar werkelijk een eigen wereld zit,

is dus ook een arch. Dune Arche, en een aardige

dame die een foto van ons maken wil.

Het is echt een hele bijzondere 

eigen, verstopte plek.

Met in die nauwe doorgang dus deze arch.

Klimmen kon je er ook!

Tegen deze rots op,

ik ben blijven staan waar ik stond,

stukken veiliger!

Eenmaal deze rotsen weer uit sta je gelijk

weer in the high dessert. 

De overgangen zijn enorm groot, en worden

wij keer op keer verrast door de natuur

in dit land.

Lopend door het zand, dat voetpad was echt van hele

hele korte duur, naderen we Broken Arch.

Aan de voorkant van deze Arch is het druk,

het wandelpad gaat door onder deze

arch door, maar daarvoor moet je over een hele 

grote rots klimmen. Dat is mij echt

te stijl.

Frans ziet dat ik er ook 

omheen kan lopen, moet ik ook nog over

een rots wandelen, maar dat is dan weer goed

te doen.

Eenmaal door de arch heen vervolgen we onze

wandeling en wat ben ik blij 

dat we dat hebben gedaan!

Niet lang daarna hebben we een prachtig

uitzicht over een vallei.

Om stil van te worden, zo mooi.

Prachtig toch deze boom?

Die hoort in elke tuin te staan!

Het is echt een boom voor kinderen

om heerlijk in te spelen.

Uiteindelijk kwamen we aan bij

Tapestry Arch!

Hier op het plaatje lijkt het alsof je er zo

naar toe kunt lopen.......

Nou dat is dus niet zo!

Er was, zeker van mijn kant,

heel wat doorzettingsvermogen voor nodig.

Het was een heerlijke dag,

hebben we twee mooie wandelingen gemaakt,

en zaten we later in de middag te 

lunchen in een diner in Moab.

Dat was zo veel,

de porties zijn hier absurd groot,

dat we de rest van de dag 

nog nauwelijks gegeten hebben.

Morgen verlaten we Utah,

en gaan we naar Colorado.

Tot blogs,

Juud

Remember; Better finished than perfect!

Ik heb jullie al eerder een hart laten

zien, uit Page.

Deze is bij Arches,

bijzonder toch?