Hexagon Star a Day

Vorig jaar begon ik,

opzoek naar een 'klein' werkje 

bedacht ik mij dat ik 

Karen Styles in 2018 in Houston had zien

werken aan haar Hexagon Star a Day.

Het sprak mij direct aan en dus 

kocht ik de mallen set.

Dat is niet wereld schokkend,

we denken allemaal wel eens dat je 

nog tijd over hebt en er makkelijk

een volgend projectje bij kan.

Ik spreek ook altijd in verkleinende termen,

het is nooit een project, 

maar een projectje.

Een psycholoog zou op ons af kunnen studeren!

Tot we vorig jaar weer naar 

Houston vlogen.

Het 'Kleine Werkje' was gevonden,

Hexagon Star a Day

De eerste werd in de lucht gemaakt,

en werd er elke dag wel een sterretje gemaakt.

Zo getekend (toen nog wel), zo geknipt

en eigenlijk ook zo in elkaar gezet.

Ik kwam thuis met een hoofd vol

herinneringen en 28 sterren!

Lang heb ik het vol gehouden om de 

Sterren Stand Dag bij te houden.

Maar ik raakte ook weer snel de tel kwijt.

De hoeveelste dag is het?

Hoeveel sterren heb ik al gemaakt?

Om uit te rekenen dat ik er nog 60 moest maken,

om te hertellen en het aantal net zo makkelijk 

halveerde, om dagen later weer uit te 

komen op 60.

Hopeloos.

Zo Hopeloos dat ik al die losse sterren

maar eens aan elkaar moest gaan maken.

3 juli logeerde ik bij Karin,

en was het mijn missie om 

het koffertje leeg te krijgen.

Ze vierde haar verjaardag alvast en 

als je dan maar een projectje bij je hebt....

en er niets te kiezen valt,

en je een beetje kletst,

dan vliegt het ene sterretje na het ander aan het middenstuk.

De middenrij van LZ is al klaar, en kan ik mooi 

spieken hoe lang mijn 

sterrenrijen moeten zijn.

Ook Hilde is aan de sterren,

en haar schoondochter ook!

Hoe leuk is dat!

Zoals gezegd, de sterren

vlogen er aan. Eenmaal thuis pak 

ik mijn middenstuk en naai

ik het geheel aan elkaar. 

Pas later zie ik dat er nog maar

21 sterren in elkaar gezet moeten worden

en dan zijn ze echt ALLEMAAL

gemaakt.

Maar goed, al dat naaien,

al dat zitten, dat moet natuurlijk ook een 

beetje gecompenseerd worden.

Afgelopen zondagmiddag zijn we gaan 

wandelen bij het Uddelermeer,

PRACHTIG!

Het waren slechts 10 km, 

alleen maar over zandpaden,

door velden, langs paarden, koeien,

en zelfs een veld vol wildzwijnen 

(dat had ik liever overgeslagen,

dood eng vind ik die beesten,

en was dan ook blij toen we weer

het wildrooster over waren)

Onderweg tijd voor koffie en op

het eind bij IJs-tijd een heerlijk

ijsje!

En dan mogen er grote wiebers langszij genaaid 

worden. Een beetje een stom klusje,

maar ja dat hoort er ook bij.

Leuker is het om een juiste kleur rood

te vinden om de quilt recht mee te maken.

Dat rode lapje vond ik zomaar in mijn 

kast! Gekocht omdat ik het een mooi lapje

vond maar nog werkelijk geen idee

had waarvoor.

Dus een 1/2 meter, dan heb je 

voor 'iets' voldoende.

Ineens neemt de quilt serieuze vormen aan.

En blijft ze leuk om naar 

te kijken.

Al die verschillende stoffen.

Leuk die conversationals.

Leuk die Liberty Lawns, zoals hier

al die beestjes die precies pasten in de 

inmiddels aangeschafte stempel!

Er zitten wat antieke stoffen in, maar

deze is wel heel bijzonder.

Een lapje uit 1920,

met een T-ford erop afgebeeld. 

Ik kreeg het van Mary Koval in Houston vorig jaar.

Of dit sterretje werkelijk de eerste is geweest,

kan ik mij niet meer herinneren.

Zeker een van de eerste 6.

Jarig zijn in November resulteerde 

in 3 extra sterren.

Annemarie, Wilma en Hilde 

verdwenen als eerste in de quilt.

Vanochtend lag ze zo op tafel.

Nog 21 sterren te gaan,

het middenstuk moet nog verder vast genaaid

worden, maar dat is zo gepiept.

Het andere stuk hangt ter decoratie in de winkel.

Die moet eerdaags mee naar huis.

Dan de rand er langs en is er een top af!

Quilten?

Niet op de hand,

de quilt stuur ik weer naar Aljona.

Die weet vast wat leuk is.

Fijne dinsdag,

Tot blogs,

Juud

Remember; Better finished than perfect