Amelia Brown, ik zou willen
dat ik meer uren in een dag had.
Stukje bij beetje komt ze tot stand.
Hetgeen wat echt enorm veel tijd
slokt is het zoeken naar het juiste lapje.
Dan uitleggen, en kijken of het
(in mijn ogen) wel de juiste sfeer heeft
en vooral behoud.
Ik kies er niet voor om al hetzelfde verstelwerk van
Amelia te volgen. Gelukkig zit ik niet op
een boot en hoef ik het niet te doen met wat
ik bij mij heb zoals Amelia destijds.
Lades vol met lappen!
Wat ik wel besloten heb is wanneer een lapje
te klein is het zo aan elkaar te naaien
dat ik het wel kan gaan gebruiken.
Zuinigheid met vlijt,
bouwt huizen als kastelen!
Zoals je hier goed kunt zien.
Jammer genoeg heb ik nu echt het
hele lapje van de konijntje op gemaakt.
Toch jammer......
Ook de opvulblokjes vind ik helemaal leuk.
Ze zal wel even zo blijven.
Voorlopig is zijn er zat andere projecten
om mee bezig te zijn.
Tot blogs,
Juud
Remember; Better finished than perfect!
4 opmerkingen:
Wat word dit weer mooi!
Prachtige stoffen heb je gebruikt. Ik kan me voorstellen dat het tijd kost het juiste lapje erbij te vinden. De lapjes stralen iets van ‘vroeger’ uit, maar hebben ook een frisheid. Had je nu maar iets meer konijnenhok genomen. Maar zo gaat het vaak met bepaalde stofjes. Gelukkig zijn er altijd weer stoffen die weer dezelfde emotie oproepen als het konijnenlapje. Fijne dag. Groet, Dientje
Helemaal hetzelfde als het origineel wordt het nooit, maar als de sfeer maar goed is, en dat is het zo te zien.
Ja, dat zoeken naar de lapjes kost heel erg veel tijd, maar aan de andere kant ook leuk om alles door te spitten en lapjes tegen te komen die je vergeten was.
Ook stukjes aan elkaar naaien maakt dat het straks antiek oogt.
Nu lekker lapjes aan elkaar naaien in het zonnetje...
Je weet de 'oude' look goed over te brengen in de quilt.
Een reactie posten