IJsland 20 juli

Wat we vandaag gedaan hebben?

Vest gekocht,

koffie gedronken,

Zeehondjes gekeken, 

nog meer zeehondjes gekeken,

gewandeld,

geluncht,

Rots bekeken

over het strand gewandeld.

avondeten.

Klaar.

Dit is het, echt, meer kan ik er niet van maken.

Nou da's niet helemaal waar natuurlijk,

ik kan vertellen, verhalen vol.

Dus als je even tijd hebt deze zondag,

de zondag waarop mijn zus 

haar verjaardag viert!

lees dan 'even' met mij mee.

Het schiereiland ten noorden van Hvammstangi

hebben we vandaag gereden, het lijkt klein, maar was toch

ruim 100 km.

Sterker nog;

we hebben er de hele dag over gedaan.

Gekke jongens die IJslanders,

gekke meisjes ook!

Lysi......

Olie?

Bij het ontbijt?

Met lepels erbij?

huh?

Levertraan!

Een lepel vol,

voor de liefhebber!

Er waren geen liefhebbers vanochtend!

De eigenaar van het Guesthouse heeft 

gisterenavond mee gegeten, 

hij is het vast die het eet.

Frans in elk geval niet,

die waagt zich (en dat is al heel wat!)

aan de YogiTea, wordt hij "relaxed" van......

Het was het proberen waard.

Hij ging in elk geval heel relaxed mee de 

Wool Factory Shop Kidka in.

Maxime stuur ik een foto met de passende tekst

"mooi nieuw vest gekocht"

Het rood/geel op de schouders is gevilt, het stelt

het stromende lava voor.

Het zwart grijs van het vest de zwarte as stranden van IJsland.

Omdat de koffie gisteren zo lekker smaakte in 

het Kaffihus zijn we nog maar een keer terug gegaan.

"hier drinken wij altijd koffie wanneer we

in Hvammstangi zijn"

Overigens wordt hier opvallend veel Duits gesproken.

Er zijn veel Duitsers die zich hier voor de rust

en de kalmte, de schoonheid van het landschap,

de relaxte levensstijl van de IJslanders zich 

permanent hebben gevestigd. 

Er is ook een strand op Hvammstangi,

nu nog die 25 graden en dan snel genieten,

want voor je het weet slaat het weer weer om.

Staan we hier nog even te genieten naast

de weg en zien we de wolken

al aankomen.

En dan duurt het niet lang meer of de 

vuurtoren is nauwelijks te zien. 

Dat was herkenningspunt 1 op de 711.

Overigens geen geasfalteerde weg hoor,

het is een verharde grind weg,

vol met gaten en kuilen.

Bij Hamarsrett zien we deze cirkel.

Het is een hok waarin schapen gedreven worden,

om te scheren? voor het vlees?

Elk hok is verschillend van grote

en correspondeert met de grote van de boerderij

waar de schapen naar toe gaan.

He dat kennen we!

Bij een woonhuis hangt de vis te drogen!

Misschien moeten we het toch proberen......

Onderweg pikken we nog een lifter op,

een Spanjaard die ook graag de Zeehondjes wil zien.

Niet echt bijzonder hoor,

bij Lenie het Hart zijn we ze ook tegen gekomen.

En twee jaar geleden vielen we haast van de stank 

van die beesten om in San Francisco.

Daar ligt een hele kolonie bij Pier 39 uit te rusten,

te ruziën en te vreten.

Dat was hier wel anders. 

Op een veilige afstand in zee,

zwommen ze ook zo een beetje voorbij.

Dit restaurant maakt vast bekend dat ze op

vijf minuten bij ons vandaan zijn.

Aangezien het lunch tijd is.......

Prima oplossing.

Onderweg komen we een bord

tegen voor nog een 

Zeehondjes strand.

"zouden er hier meer zijn?"

Ach wat maakt het uit,

we zijn er nu toch en stappen we de 

auto weer uit.

De wandeling is dit keer wat langer,

maar er is niemand die de stappen telt

of zegt wanneer we klaar moeten zijn.

Goh die thee, die ik niet eens gedronken heb,

helpt echt.

We ont-stressen helemaal,

of waren we gewoon al niet gestresst?

Ik heb geen zeehond gezien,

de beloofde 10 tot 12 die op het strand zouden 

liggen hadden zeker pauze.

Wel op het strand waren schapen.

Ook badgasten,

zonder handdoekje,

maar minstens zo leuk!

Kijk daar loopt mijn vest!

En weer raakt het helemaal bewolkt.

Wat ook weer mooie plaatjes oplevert.

Ik rijd het restaurant voorbij,

het is Frans die een bord ziet staan.

Maar zeg nu eerlijk,

op bovenstaande foto zie je echt NIETS.

Eenmaal op de parkeerplaats staat het er dan toch.

Binnen is het licht en gezellig,

het menu staat keurig op het 

schoolbord geschreven.

Wij gaan voor de vissoep die werkelijk 

HEERLIJK was. 

Na de lunch zijn de wolken weer weg,

en hebben we een prima zicht!

In een tijdsbestek van een 40 minuten

rijd je weer in een nieuwe wereld.

In een wereld waarin je overal 

kerkjes ziet. 

Kerkjes die wel leeg zullen staan, 0% van de IJslanders

van 25 jaar gelooft nog in het scheppingsverhaal.

Hoe dan ook, 

ze staan geweldig mooi hier in het landschap.

Overigens deze wijsheid haal ik gewoon van 

het internet! 

We zijn op weg naar Hvitserkur

De IJslandse Trol, Dinosaurus.

Volgens Frans is het een drinkende ezel.

(relax!)

We lopen over het zwarte as strand er naar toe.

Het is een aandoenlijke rotsformatie.

En willen we er natuurlijk ook bij op de foto!

Op ons gemakje lopen we over dit

bijzondere strand.

En kan ik het niet laten om onze namen

die samengevoegd

Frudith

zijn te schrijven in het zand.

Waar we gisteren in het Guesthouse zijn blijven eten,

en waar vanavond Forel werd geserveerd

(wat ik niet zo lekker vind)

gaan we vanavond uit eten.

Boven het Zeehonden-Museum......

Aan de haven.

Het ziet er geweldig leuk en gastvrij uit.

En zitten we aan het grote raam,

met uitzicht op zee en de haven,

in de avondzon!

Geen idee hoor, 

maar ik denk dat Frans er

'interessant' uit wilde zien voor de foto.

"de Denker"

(tuurlijk)

Onze drankjes!

Als of we op Ibiza zitten aan een 

super cocktail.

Niets is minder waar, ze hebben

hier op IJsland de lekkerste Lemonade!

Terwijl de zon verdwijnt achter

alweer een wolkendek

verlaten wij het warme restaurant en stappen

zo de wind en de kou weer in.

Terug naar de Guesthouse.

Ze zitten vol,

35 gasten, maar om half tien is er niemand

in de gemeenschappelijke ruimtes.

Het huis is in diepe rust......

Weet je het is koud,

en zonnig en 

mistig.

Heb je om je te beschermen van de wind

een goede jas nodig,

een muts, met daarover heen een capuchon,

wanten of handschoenen,

maar wij vinden het GEWELDIG.

Het land is overweldigend,

het is leeg, ruim, ruig, kaal,

mystiek, groen,

zijn er heuvels, en paarden,

heel veel paarden,

en voelen wij ons mazzelaars

het samen te mogen ontdekken.

Morgen reizen we weer verder,

richting Myvatn.

We zijn benieuwd.

Remember; Better finished than perfect!