Vandaag hebben we weer lekker gewandeld.
Het was geen "appeltje" en ook geen "eitje".
We hebben bijna voor elke stap moeten werken.
De ochtend begon met behoorlijk wat regen.
Terwijl wij onze overnachtingsplaats achter ons lieten,
kwamen we nog een keer langs de berg die wij gisteren beklommen hebben.
"best wel hoog" bedenk ik mij.
Het is helemaal geen mooi weer,
het regent en ook het zicht wordt als
minder.
In Vik, een plaatsje die een regionale functie heeft,
leent het kerkje zich uitstekend voor
een foto.
Overigens heeft dit regionale stadje
een totaal van rond de 250 inwoners.
In Ice Wear, een groot verkooppunt van truien, sjaals,
vachten, handschoenen etc, zie ik voor het eerst in mijn
leven een Rotel Tours Vrachtwagen.
Maar goed wij wilde naar het Strand!
Black Sand Beach.
Verkozen tot een van de mooiste niet
tropische stranden ter wereld.
Dramatisch,
zeker in de wind, het slechte zicht en de nog
immer aanwezige regen.
Gebruik maken van dit
strandzetje zullen wij zeker niet.
Paarden, IJslandse paarden, ze zijn er trots op.
OVERAL wordt er paard (het zijn pony's, maar
dan is een beetje IJslander beledigd)
gereden.
Zelf vind ik het een beetje suffig om er in een
knal oranje outfit op uit te gaan.
Enfin, we wilde wandelen naar de
De Reynisdrangar Basalten Kolommen,
maar komen er al wandelend in de regen
achter dat dit meer dan 10 kilometer is.....
We lopen terug naar de auto,
stappen in en lopen een klein half uurtje
later op de plek waar we zo graag
naar toe wilden gaan.
Ook in Reynisdrangar staat een
super schattig kerkje.
En trek ik voor de zekerheid mijn regenbroek aan.
Niemand in IJsland blijft voor het weer
binnen, dan zou het ook helemaal niet opschieten.
Het is ook helemaal niet koud,
en geloof het of niet,
maar toen ik dus helemaal klaar was voor alle
weersomstandigheden stopte het met regenen.
Dan is zo een regenbroek ineens HEEL warm......
Je wordt keer op keer gewaarschuwd voor de
gevaren van de zee hier.
De golven, sneaky waves, komen verder het strand op dan
je zou verwachten, de stroming is zodanig
dat je met gemak mee terug gezogen wordt
de Oceaan in.
Ga in elk geval niet met je rug
naar het water staan.
Ik ben een bangeschijter en blijf
mooi dicht bij de enorm hoge rotsen/bergen lopen.
Trouwens mijn opmerking dat de kilometers
nu niet bepaald appeltje eitje waren.
Dit stand is een grote zwarte GRINT bak,
en grint, dat weten we allemaal, loopt helemaal niet makkelijk.
Vík ligt aan een gitzwart strand met ten westen ervan de Reynisdrangar,
Volgens de overlevering zijn het trollen die werden verrast door de eerste
zonnestralen toen ze een schip aan wal trachtten te trekken.
Aanvankelijk was Vík een vissersdorp,
maar door de afwezigheid van een haven en de gevaarlijke kust
die aan veel zeelieden het leven kostte,
werd het vanaf 1887 meer een handelsplaats.
Aan het strand staat een monument ter
herinnering aan de verdronken zeelieden.
Het is zeker druk op het strand.
De blokken vragen erom om beklommen te worden.
De vele vrolijke gekleurde regenjassen
geeft het allemaal een extra dimensie.
Frans maakt gewillig foto's.
En worden ook wij probleemloos
op de kiek gezet!
We struinen redelijk op ons
gemakje langs het water.
Dat wil zeggen Frans heeft nergens last
van en ik vind die golven maar niets!
Deze grot is ook immens.
Ik durf er niet goed in.
De rotsen/bergen boven ons zijn honderden meters
hoog, ik word er een beetje claustrofobisch van.
En dan die zee met 'sneaky waves',
wat als ze helemaal de grot in komen?
Ik griezel ervan.
Maar het is een mooie bijzondere plek.
Dan rijden we door naar Skogar.
Het einde van Frans zijn trektocht.
Gek om samen op de plek te zijn waar hij
gewandeld heeft.
Eerst de berg maar weer eens op!
428 traptreden, ik heb ze geteld!
Gewoon rustig aan,
af en toe even stoppen,
en dan weer door.
En eenmaal doorgelopen heb je dit uitzicht
over een van de vele valleien.
Het is prachtig daar boven!
En de wind, en de vlagen regen,
ach dat neem je allemaal voor lief.
We lopen er niet minder om.
Bijna elke stap die je zet vraagt om een foto.
Het uitzicht veranderd continue.
Maar goed, we moeten ook nog naar ons hotel
en dus gaan we weer op pad.
En voor de zoveelste keer vergissen wij ons in de
conditie van het 'weg' dek.
Het wegdek dat ontbreekt.
Ook vandaag was dat weer het geval,
en rijden we 20 kilometer over
een onverhard 'geitenpad'
Maar wel een geitenpad met een uitzicht
waar je
U
tegen zegt.
Vandaag gaan we naar Geyser!
We zijn benieuwd.
Tot blogs,
Frudith
Remember; Better finished than perfect!
11 opmerkingen:
'Fifty shades of grey' :-) deze blogpost , maar weer zo bijzonder, die waterval! Hoewel er geen geluid bij zat kon ik het bij het zien van de foto's al bijna horen. En die lieflijke, eenvoudig kerkjes, aandoenlijk tussen al dat donkergrijs en die stoere natuur.
Wat een mooie dag weer voor jullie.
Wat een indrukwekkende basaltblokken...en dan zomaar zo'n lief kerkje ...
Pffff...maar goed voor je kuiten, die lange/hoge trap
Prachtige foto's weer vooral die met de kerkjes en zo herkenbaar claustrofobisch, mij krijg je daar ook niet in.
Mooie dag!
Wat een prachtige plaatjes weer.
Dat sombere regenachtige weer maakt het helemaal bijzonder.
Helemaal omdat wij hier in Nederland lopen te puffen...
Dat hebben jullie gemist als jullie weer terug zijn
Elle dag brengt jullie weer iets bijzonders. Ik kan me voorstellen dat je in die ruige natuur niet moeilijk doet over een spetter meer of minder. Gewoon lekker genieten!
Bedankt voor het verslag van jullie reis in IJsland. Een droom van een reis die ik nooit ga maken. Daarom geniet ik enorm van de mooie foto's die je plaatst. Ik kijk al uit naar morgen.
Veel groetjes
Christine Devos
Tjee Juud daar kun je toch geen voorstelling van maken. Wat je allemaal ziet, ruikt en ervaart. Het is wel e e n hele speciale reis aan het worden zo. Geweldig. Dit zal je nog lang bijblijven.
Zo heerlijk om je verslagen te lezen!
Wat jammer dat het weer wat minder fraai is, zeker bij Vik, het is daar prachtig met veel puffins die nu ook niet te zien zijn.
Geniet verder van deze mooie reis, puur natuur !!
Wat een aparte ruige natuur is het daar toch. Zo bijzonder. Deze vakantie vergeten jullie vast nooit meer.
Dat schaapje zo dicht bij de waterval, best eng, zo kukelt hij er in.
Kan me voorstellen dat je die golven maar eng vindt, in zee gesleurd worden... brrr….
Alle superlatieven zou ik willen gebruiken voor het landschap. Je bent wel stoer hoor Juud! Leuk om samen een stuk te lopen van de trail die Frans liep.🤗
Een reactie posten