Blikken kont

 We zijn krap een uur aan het fietsen wanneer

ik mij bedenk dat het 'roze kruis' toch niet

meer haar werk zo goed doet.

Ik heb gewoon zere billen, tijd om deze fietstocht te beëindigen.

Achter mij hoor ik Frans verzuchten; "ik heb een blikken kont".

Gelukkig gebeurde dit pas op de laatste 25 km.

Maar eerst terug naar het 

Pre-blikken-kont-tijdperk-Graz

In Graz eten we in de volle zon ons ontbijt.

Waar jullie elke dag de koperen ploert aan de 

hemel zien staan fietsen wij al een week

in de beschutting van wolken, en soms lekker in de zon.

Nooit te heet, altijd prima en slechts 1 keer in de regen.

Het ontbijt smaakt prima en stappen we 

verzadigd op de fiets,

vandaag is het einddoel Mureck.

Dat is op een kleine 25 km van het eindpunt.

Voor vandaag zijn het 75 km te gaan.

We zijn mooi de stad binnen gefietst en gaan

er net zo mooi weer uit.

Niks door de drukke stad, maar lekker

relaxed langs de rivier.

Onderweg zien we een prachtige molen,

Haindl Muhle

Hij draait als een gek, zakken meel komen eruit 

en worden op een vrachtwagentje geladen.

Het ziet er allemaal heel traditioneel uit,

natuurlijk stap ik naar binnen en kom ik

er met Appelazijn met Honing weer uit.

Dat kan ik nu wel mee gaan dragen op de fiets.

We zijn er immers bijna.

Later lees ik dat hier ook broodbak cursussen gegeven worden,

ik zou mij zo hebben aangemeld.

De horeca valt op deze fietstocht enorm tegen,

veel is gesloten of heeft Ruhetag net wanneer wij langs fietsen.

Wat we wel zien zijn deze "fix je fiets"

reparatie stations. Je kunt je banden oppompen, hangen

er gereedschappen.

Frans heeft zelfs automaten gezien met 

buiten- en binnenbanden.

Dat dan weer wel.

Dit is ook al zo leuk, het lavendel vrouwtje.

Geurzakjes, zeepjes, olies, 

van alles en nog wat zolang er maar

Lavendel in zit.

Niemand in het winkeltje,

alles op goed vertrouwen.

Wat we al enige tijd tegen komen zijn pompoenvelden,

en niet van die kleintjes ook.

Wat we ook zien, en helaas niet zo duidelijk op deze foto,

zijn kapot gemalen pompoenen.

Wisselbouw?

Voor bemesting?

Dit veld moet nog 'versnipperd' worden.

Niet veel later komen wij er achter.

We zijn in Steiermark in daar wordt Pompoenpitolie gemaakt.

Francesca Kookt heeft er een hele uitleg over geschreven.

De pompoenen zijn niet voor consumptie, het gaat enkel

en alleen om de pitten.

Die worden geoogst, geroosterd en vermalen tot olie.

Of je koopt geroosterde pitten, lekker in een salade,

of om zo te eten.

Het is goed en gezond voor van alles,

je snapt dat er nu ook pompoenpitolie

bij ons thuis is, wat samen met de appel azijn een perfecte

combinatie zou moeten zijn.

We gaan het beleven.

We zitten in een meer toeristisch gebied.

We komen zowaar langs een meer,

zwemmen doen we niet, 

wel drinken we een lekkere bak koffie

en wordt er door Frans Cola gedronken.

Inmiddels zijn de temperaturen opgelopen 

tot een graad of 34, dat hebben we hier nog niet mee gemaakt.

We komen ook langs een stad Leibnitz,

de fietsroute gaat niet door het stadje,

maar wij willen het graag zien.

Komt bij dat het lunch tijd is,

en dus fietsen we wat extra meters.

Na enig zoeken vinden we een leuk

restaurant en 

we kiezen de Fitness salade.

H*E*E*R*L*I*J*K,

maar wat geitenkaas omwikkeld met spek 

met fitness te maken heeft is mij niet helemaal duidelijk.

Lekker is het wel,

en om het nodige vocht aan te vullen drinken we 750 ml.

Moeiteloos.

We fietsen in een stuk door naar Mureck, het is warm,

je raakt daar moe van.

We zijn blij wanneer we rond half vier bij het 

besproken hotel zijn. 

Wat denk je wat?

Ruhetag! Uiteindelijk staan we voor een gesloten

deur, naar enig onderzoek gaat ook die deur open

en kunnen we onze kamer op.

Gelukkig maar. 

Op woensdag fietsen we van Mureck naar

Bad Radkersburg, het eindpunt.

En komt dus die 'blikken kont' in beeld.

Het is echt mooi geweest,

op een haar na hebben we 400 km gefietst.

In Bad Redkersburg fiets ik de grens over naar

Slovenië,

dat is te leuk om niet te doen.

Ben ik toch maar mooi naar toe gefietst.

Natuurlijk bekijken we dit kuuroord.

Deze toren, ter na gedachtenis aan de gevallenen 

in de eerste WO trekt de aandacht.

Stappen we een vrouwen kerkje in,

wat ook weer rijkelijk versierd is.

En gaan we om 14.00 uur in de shuttle bus zitten

die ons in vier uur rijden terug zal 

brengen naar St. Michael im Lungau.

het zit er weer op,

het was weer enorm leuk.

Omdat je elke dag jezelf verplaatst, telkens

ergens anders overnacht, constant nieuwe prikkels hebt

lijkt het of we wel twee weken zijn weg geweest.

Wanneer we een kwartiertje rijden wordt 

de wereld als kleiner,

de wolken hangen laag, het begint te regenen.

En het blijft regenen, vier uur lang.

Wanneer we avonds aankomen in het hotel 

is de eigenaar verbaasd dat wij niet

helemaal verregend zijn.

"maar een keer in de regen gefietst,

15 minuten maar?"

Het heeft alle dagen die wij weg zijn geweest 

alleen maar geregend in St. Michael im Lungau.

Wat hebben wij een geluk gehad.

Vanochtend zijn we vertrokken,

in de regen, en is het tot voorbij Munchen

bewolkt en regenachtig geweest.

Hoe noordelijker wij kwamen des te 

mooier het weer werd.

We zijn weer lekker thuis.

Nu naar bed,

morgen de wassen en opruimen.

Tot Blogs,

Juud

Remember; Better finished than perfect!