Ted Storm, Trapunto

Zondagochtend ben ik druk met het verzamelen

van mijn quiltspullen.

Het juiste garen, 

in de juiste kleur,

de achtergrondstoffen gesneden op maat.

De scharen mee, 

de 'gewone' karen kay buckley blauw en 

de ginger double bent 4 inches.

Uiteindelijk is het een bescheiden tasje,

zo bescheiden dat je er onrustig van wordt.

Dus in alle rust en alle ernst lees ik

de benodigdheden lijst nog eens door. 

Het blijft bij de bescheiden, haast lege,

tas.

De rest van de dag is er geen tijd meer 

om over de lege tas na te denken.

We vieren verjaardagen met een bbq. 

Het is gezellig, en de bbq smakelijk,

de middag en avond vliegen voorbij.

Maandag heb ik het lux.

Ik hoef niet meer naar een kantoorbaan,

heb ik gewoon vrij en wacht ik geduldig op

mijn vriendin met wie ik samen op stap zal gaan.

Onderweg naar Friesland komen we deze mooie regenboog tegen.

Voor ons geen pot goud aan het eind van de regenboog.

Maar drie dagen

Trapunto van Master Quiltster

Ted Storm 

Voor je het weet heb je eerste prille trapunto stapjes

gezet en heb je kennis gemaakt

met Organdy.

Waar ik je dinsdag nog meewarig aangekeken

zou hebben knik ik nu instemmend en weet

zelfs hoe lekker dat Organdy werkt

en welke kenmerken het heeft.

Voor je het weet sta je bij de meester aan tafel en krijg

je kundig de informatie waar

je quilters hart een jubeltje van maakt.

Alles werkt mee.

Het regent,

het is donker en grauw buiten,

kijken we uit over het grijze water,

en binnen.....

binnen is het goed.

We zitten allemaal aan onze eigen tafel.

Voor mij in mijn eigen wereld,

geen prietpraat,

het is stil. 

Je kunt letterlijk een naald horen vallen.

Stukje voor stukje wordt het mij duidelijk

wat ik nu eigenlijk aan het doen ben.

Werk ik met een te grote naald, 

dan over op een quilt naald,

besluit ik geen rijgsteekjes maar quiltsteekjes te maken,

wel een vingerhoed, geen vingerhoed,

een leertje werkt nu het fijnst. 

Alleen, helemaal achter in, aan tafel, bij het raam,

in mijn quiltwereld. 

het is HEERLIJK.

Cording, hulpmiddeltje hier,

handigheidje daar.

Goed gereedschap, daar houdt Ted van.

Alweer een jubel in mijn 

quilters-notion hart!

Een tangetje, die heb ik nog niet. 

Binnenkort maar eens bij de Praxis of 

iets wat daar op lijkt langs.

Aan het eind van de eerste dag ga je toch

anders naar dit kunstwerk van Ted kijken.

Snap je de steekjes en de techniek

die je eerst niet zag. 

Nu na dag twee snap ik ook al het vulwerk.

We beginnen op een klein hartje.

En kan ik je vertellen dat ik echt lang bezig ben geweest

om hier het vulsel (max 2 cm) goed in te krijgen.

Niet stampen, vooral niet stampen,

wiebelen moeten we. 

Stukje bij beetje.

De weefsels goed verdelen,

neem er vooral de TIJD voor.

Zoals alles met het quilten

gaat er niets zomaar even.

Dat corded ging nog lekker snel,

snel resultaat, maar het stuffed werk.....

Dat is andere koek.

We bereiden onze ondergrond voor,

met een Long Darner! Ook iets wat ik thuis had liggen,

maar zoetjes aan weer vergeten was.

De organdy wordt voorbereid,

op getekend,

geregen en beginnen we weer met quilten.

Heerlijk die heen en weer beweging,

gedachteloos, in alle rust en alle stilte.

Kennisnemen van een nieuwe techniek,

wat een Luxe!

Tijd voor ontspanning is er ook.

Savonds een glaasje wit. 

Wordt er gekletst, een groep

vrouwen die elkaar voor het eerst ontmoeten,

waarvan sommige elkaar al vaker op cursus 

zijn tegengekomen. 

Het maakt niet uit, we hebben een gemeenschappelijke 

noemer en dat blijkt keer op keer voldoende te zijn.

Net zoals "De Tulpen van Ted"

ook die blijven net zo boeiend als de vrouw zelf.

Vandaag is het alweer lesdag drie,

de laatste dus...........

Tot blogs,

Juud

Remember; Better finished than perfect!