Stonefield

Het voltooien van een top blijft een raar fenomeen. 

Mijn quilt juf Laura heeft ooit tegen mij gezegd 

dat het laatste draadje aan je quilt je net zo veel plezier moet brengen als het eerste.  

Dat heb ik goed onthouden. 

Als iets mij tegen staat is

 dat het eerste waar ik aan denk. 

Het moet ook wel leuk blijven natuurlijk!

2015 is voor mij een jaar van opruimen, wimmen veranderen in affo’s! 

Dat was niet de bedoeling, 

maar zo loopt het nu eenmaal. 

En de volgende top die nu dus klaar is, 

is die van Stonefield.

Er is teveel en te weinig licht wanneer ik op 

zondagochtend de stoel en poef aan de kant schuif.

Ik zie dat ook, maar het is niet anders denk ik dan.

23 maart 2014 had ik lekker lappies gekocht bij Stitchers Inn, 

en moest ik nog beginnen.

Maanden later zou ik met Susan zelf naar dezelfde winkel gaan 

voor een ‘wedding-workshop’.

Inmiddels was ook ik begonnen, 

zoals zovele in Nederland behoorlijk besmet met de gezellige blokjes van Susan. 

En zoals heel Stonefield minnend Nederland blogde of faceboekte ik daar ook over.

Kommer en veel kwel voor al diegene die de quilt nu

eenmaal niet mooi vinden/vonden!

The Owl and the Pussy-cat went to sea . In a beautiful pea-green boat………. 

Wat een snoepig blokje om te maken. 

Een uitdaging, welke kleuren, wat voor een achtergrond, heb ik pea green?

 Ik heb er zelfs een blogje over geschreven!

Hier kun je dat nog, mocht je willen, terug lezen

. klikker-de-klik-terug-naar-oktober-2014

Stonefield ging mee naar Italie, andere quilts hadden voorrang

 (dat is altijd zo geweest met deze quilt), 

maar kwam uiteindelijk toch ook nog aan bod.

 En kon ik zowaar in augustus (vorige maand pas) blokken op maat gaan snijden.

En blokken aan elkaar gaan naaien!

 GEWELDIG hoe blokken dan ineens een quilt top worden!

Het was zo leuk om te zien hoe sommige blokken al aan elkaar 

de losse flappen nog moesten gaan ontmoeten. 

Een heerlijk rommeltje op het flanellen laken!

Op FB werd er heel wat over en weer ge pb’t met Inge.

ENIG om te merken hoe lapjes, naald en draad levens kunnen verbinden!

Het is ook de quilt van mijn kleine grote vriend Sjaak. 

Hier ligt hij met vieze pootjes en al op de quilt van Susan. 

Net zoals zijn ras genoot Athos in Frankrijk had gedaan op dezelfde reis. 

Zou Sjaak Athos hebben kunnen ruiken bedenk ik mij nu.

Stonefield staat natuurlijk voor mij voor de ontmoeting met Susan, 

buiten kijf. 

Twee weken logeren, twee weken lang samen op pad. 

Natuurlijk ook met mijn eigenste Sisters!

Een andere rand, 

dat wilde ik graag. 

Ik had heel veel ideeën, en voor deze heb ik gekozen.

En dan de achterkant, 

een lekkere lieve, licht blauw. 

Ik denk dat dit strakjes helemaal mooi zal staan.

De hoeken, een mooie strik, die de slingers bij elkaar houdt.

Met toefjes Jojo,

als Icing op de taart!

En nu? 

Nu ligt de quilt nog even in een plastic tas,

 daar koop ik straks een doos omheen, 

en dan gaat de doos,

 met quilt, 

net zoals het tasje van Susan op reis!

Fijne maandag allemaal,

Tot blogs,

Juud

Remember; Better finished than perfect!