Ik heb het al eerder geschreven,
ik heb een GRUWELIJKE hekel aan sjouwen.
Nix ergens dan dat!
Jullie kennen het gevoel vast wel, je haalt een ‘paar’ boodschapjes,
je hebt ook maar 1 tas bij je, en koop je meer dan er op je briefje staat!
En dan besluit je dat het allemaal wel in die ene tas past.
Dat doet het ook, maar het is wel zwaar.
Enfin, wij zijn STOERE HOLLANDSE meiden
en stoere Hollandse meiden zeuren niet over een zware tas.
En dan begint het…..
zere hand, zere schouder,
wisselen met de tas, je stapt wat sneller door,
dit heeft nix te maken met je energiek voelen,
het is pure wanhoop,
je wilt van die tas af!
Wanneer jij je dat bedenkt ga je ook een beetje overhellen,
met als gevolg; zere rug, zere nek…… zere ALLES!
Tot voor kort deed ik mee aan deze vrijwillig martelgang.
Nam ik alles mee uit mijn kamertje wat ik maar dacht nodig te hebben om goed les te kunnen geven. En da’s best veel.
Extra boeken, linialen, snijmat, quilts, de hele santenkraam.
En dat gaat nu lekker mee in deze shopper,
ik hoef het alleen nog maar achter mij aan te trekken!
Ik ben er HEEL BLIJ mee,
blijer dan de 350 euro die ik betalen moest voor het aan laten staan van mijn DATAROAMING in de USA……….
Vrijdag was ik in Zutphen en bracht ik,
toen nog wel gewoon,
in een van mijn TASSEN de Stonefields van Susan mee.
Nix meer langer gezellig over de bank bij ons thuis,
maar in de quiltwinkel waar ze ook gewoon hoort natuurlijk.
Kijk toch eens wat een WEELDE,
wat hier zomaar achteloos hangt,
daar wordt je toch STIL van?
Of je gaat er juist van STUITEREN, dat kan natuurlijk ook.
En dan dit, ook zomaar zo in de winkel……
Daarna druppelde mijn cursisten binnen en was ik druk, heel druk.
Geen tijd meer gehad om een foto te maken of
om er zelfs maar aan te denken een foto te maken.
We waren bezig met ronde vormen,
met innaaien, met appliqueren, met foefjes
om de Dear Jane met meer gemak te maken,
met het verhaal van Jane, leg ik uit, kijken we vooral bij elkaar,
en "floepte"de twee uren zomaar om.
Zeulde ik met mijn tassen de winkel uit en dacht toen;
GENOEG!
Zaterdag vertrok de mobiele quilt eenheid naar Nunspeet.
Waar heel hard gewerkt is door de cursisten.
Er is geknipt en geplakt en zijn er van de 9 patch en van de shoo fly
zelfs combinaties gemaakt.
Is er niet gewerkt met drie kleurtjes,
maar wordt er bewezen dat je ook met twee kleuren een
mooi sprekend blok krijgen kunt.
Ook nu zijn de cursisten weer druk.
Druk met ontdekken wat je nu eigenlijk mooie kleuren vindt,
wat ligt mij wel, en ook heel belangrijk wat ligt mij NIET.
Hier GEEN foefjes, foefjes komen later,
hier gaan we leren hoe je een goede basis legt.
Dus helaas pindakaas voor de cursisten hier geen ‘short cuts’.
Wel fussy cuts, die hebben ze hier heel snel geleerd!
(knappe leerlingen!)
Wanneer je zelf ontdekt en zelf het inzicht krijgt is dat natuurlijk het allermooist.
En zo gebeurde het ook bij Henrietta,
die best veel gedesigneerde stoffen heeft waardoor het contrast
natuurlijk minder wordt.
Maar door blauw, crème en rood toe te voegen wordt het een mooi geheel.
Een heerlijke HOLLANDSE combinatie om mee te werken!
PRACHTIG!
Er komt een Hexagon-in-de-dop quiltje op tafel en
kan ik uitleggen hoe je de maat van je hexagon meet.
Wordt er geknipt met een borduurschaar!
Au! Gelukkig heb ik mijn scharen mee gebracht
zodat er geprobeerd kan worden welke maat lekker in de hand ligt.
Hup ook allemaal in de tas!
Want je weet als beginner toch ook niet waar je BEGINNEN moet!
Het schuurpapier als ondergrondje werkt wonderen
wanneer je mallen op je stof wilt overnemen.
Voor de gelegenheid heb ik er snel een in elkaar geflanst om te laten zien.
Hup mee in de trolley……
Ook gaan we nog even aan de snijtafel staan om uit te leggen
hoe een snijmat werkt, hoe je er optimaal gebruik van kunt maken,
hoe je een eerste snede zet,
wat al die lijnen op je liniaal betekenen.
En ook hier wordt het advies van George (zie het blogje van gisteren)
braaf opgevolgd.
Er is een definitieve keuze voor de beginners quilt gemaakt.
De groep is enthousiast.
Ze roepen om meer huiswerk!
En dat gaan we dan ook maar doen,
de cursus is er voor de cursist, en zolang het goed gaat....
Oh boy wat is dit leuk om te doen!
Hmm met blokjes op je boezem staan is zo slecht nog niet!
Maar wat er met mijn lippen gebeurd is..
Alsof ik in de suikerpot heb gelegen!
Jullie allemaal een hele fijne maandag,
geniet van je week, en
tot blogs!
Juud
Remember; better finished than perfect!
17 opmerkingen:
Van al die hangende quilts bij Petra ga ík stuiteren, ik kan er niet stil bij blijven!!
Handig karretje, nu ben je herkenbaarder voor ons: kijk, dat is Juud, met de gesuikerde lippen en ze loopt altijd met al haar tips en trucs in een karretje...........kijk, dat is pas handig!!!
liefs, syl
Een gezellig blogje, op die 350 euro na dan. Oef wat is dat zuur. Ik kan me voorstellen dat je suiker op je lippen nodig had om dat te verwerken. Gewoon standaard uitzetten is de remedie.
Wat een mooie lapjes bij Carmen weer en prachtige quilts bij Petra! Voorlopig maar niet heen gaan. Geeft een boel rust.
Fine dag en tot vanavond.
Gezellig blogje. Als ik naar je lippen kijk ben ik bang dat je teveel apekoppen hebt verslonden...
Oh auw, 350 euro, ... kun je veel lpajes van kopen.
Leuk die workshops weer en ik moest ook even kijken naar je witte lippen ;-)
Volgens mij heb je inmiddels een nieuwe baan! Gewoon lekker quiltjuf zijn voortaan.
Dataroaming..... geen idee wat dat is, dus maar even navragen... oeps, ja dat kost veel geld, zo zonde eigenlijk, hoeveel stofjes had je daar van kunnen kopen .... :-(
Witte lippenstift, dat deed ik ook in de jaren 6o, dus je bent helemaal hip op de foto.
Ohio, wat ben ik toch blij met dat laatste zinnetje: beter finishend thans perfect.i had lang les van een perfectionist en verloor het plezier in het quilten. Die witte lippenstift: helemaal sixties. Ik kocht een witte lippenstift voor 35 cent bij de Hema. Ik weet dat zo goed omdat het mijn allereerste lippenstift was heerlijk blogverhaal!
Je was gewoon vergeten je Halloween lipstick eraf te halen... ;-))
Bestaat er eigenlijk een patchwork-behatje ??? Effe checken....
Heerlijke blogpost, met veel quiltplezier en veel moois (persoonlijk ga ik er erg van stuiteren, van dat moois bij Petra Prins...), en wat leuk, dat je de cursisten allemaal ongeneeslijk besmet hebt. Handig trouwens, zo'n karretje!
Groetjes van Ageeth
Wat een vreselijke pech! Maar het zal je niet meer gebeuren!
Wat een heerlijk blogje weer Juud! Tijdens het lezen verschijnt alweer een glimlach op mijn gezicht hihi
Je bent er maar druk mee zeg!
Fijne dag
Wat heb ik weer genoten van je verhaal!!
Prachtige lippenstift, Juud,..
;o)
Ha Juud,
Leuk altijd jouw blog te lezen. Je schrijft zoals je vertelt of je vertelt zoals je schrijft.
Wat zal je balen van die kosten voor data roaming! Die euro's had je wel leuker kunnen besteden.
De lessen zullen wel heel gezellig zijn en ook leerzaam.
Groetjes, Mirjam Hesseling
Leuk lesje. Meegenieten met de cursus. En zet altijd de roaming uit. Laat die 350 euro het plezier van de amerikareis niet vergallen. Bedankt weer voor de leuke blog. Groet, Dientje.
Wat zuur 350 euro maar goed het is gebeurd. Slim om alles in zon handige trolley mee te nemen. Geweldig al die lessen en nu kan ik binnenkort de stonefields ook in het echt zien.
Je geniet met volle teugen, wel jammer van die 350,== euro, maar verder is het veel gezelligheid.Geniet er van.
Hè bah! wat een zondegeld zeg! Vergeten uit te zetten? daar had je heel wat lapjes voor kunnen kopen!
Maar goed, je hebt gelukkig ook weer heel veel positiefs te melden! En dat sjouwprobleem is ook mooi opgelost, wat een uitkomst he?
Dat is een super karretje Juud, geen gesjouw meer met tassen. En heel herkenbaar. Au 350 euro dat is wel heel veel geld. Daar word je dan weer niet vrolijkk van. Gr. Rita
Een reactie posten