woensdag 31 juli 2019

IJsland, 30 juli

Reizen is eigenlijk altijd vermoeiend,
duurt ook vaak enorm lang.
Zelfs wanneer de vlucht zelf maar 3 uurtjes is.

Op tijd uit bed,
naar een bushalte.



Dit keer wel een hele leuke,
maar het wachten op een bus die maar
niet kwam was toch echt minder. 


Uiteindelijk op de luchthaven,
waar alles eigenlijk wel rustig verliep.



Mooie verlichting ook!


Het is een mooie luchthaven,
er is veel hout in verwerkt
en straalt het vooral rust uit. 


Dit keer geen upgrade,
maar dat was niet erg hoor.
We waren erop voorbereid en hadden
een heerlijke lunch meegebracht!


Het was niet alleen Rosa die mee was op reis,
ook Fleur zat in de tas.
Er zijn weer wat hexagon bloemetjes afgekomen.


Nog een strakke actie van Icelandair,
een envelopje waarin jij je klein geld in kwijt kunt.
Het geld wordt gebruikt om chronisch zieke kinderen
op vakantie te kunnen laten gaan.
Doet KLM dit ook?


We landen op de baan
'ver weg'
en taxiën rustig een minuut of 15.



Wij hebben een hele mooie band waar onze 
koffers op aan komen.

"Pride, here I am!"


Maar er is iets VEEL MOOIERS op Schiphol!

Maxime en Marleen komen ook aan van 
hun vakantie.

Met ons vieren pakken we de trein,
kunnen we gelijk bij kletsen!

En morgen?
Morgen ben ik weer gewoon in de winkel,
ook weer fijn.


Voor nu de laatste keer;

Frudith


Remember; Better finished than perfect!


dinsdag 30 juli 2019

IJsland, 29 juli

Daar is 'ie dan,
onze laatste dag op IJsland.

Zoals gezegd wilde we vandaag
'de stad' bekijken.
Of het echt een stad is?
Ja zeker wel,
met ook wel mooie plekken,
maar niet echt een leuk centrum.

Sommige huizen kleurrijk, 
maar vele opgetrokken uit beton en dus grijs.

Kom we gaan op pad.


Staat fier voor de kerk in Reykjavik,
Hallgrimskirkja.

Leif zou de werkelijke ontdekker van Amerika zijn.
Een slordige 500 jaar voordat Columbus 
claimde het nieuwe land ontdekt te hebben. 


In de kerk brand ik een kaarsje voor mijn
ouders, het ontroerde mij meer dan gedacht.
Op 1 augustus is het alweer 
15 jaar geleden dat mijn/onze vader
zo plotseling overleed.
Gek hoe het helemaal niet als 15 jaar voelt,
het gemis is en blijft op sommige momenten
onverwachts sterk.


Het is wel duidelijk waar de architect zijn 
inspiratie vandaan heeft gehaald.
De basalt blokken bij 
Black Sand Beach bij Vik.
Ik denk dat beide ongeveer even hoog zullen zijn.
Op het strand van Vik meten ze een slordige 66 meter,
dat lijkt daar niet zo hoog omdat de 
stijle bergen zo enorm hoog zijn.






We lopen richting de haven en komen aardig wat
gekleurde huizen voorbij. 
In de zon! (sommige van jullie hebben mij
een berichtje gestuurd met het weerbericht van Reijkjavik vandaag, 
en inderdaad het weer is PRACHTIG!)


We gaan naar Sun Voyager,

Het is een droom boot, een ode aan de zon. 
Het symboliseert
de belofte van onbekend terrein, 
een droom van hoop,
vooruitgang en vrijheid.

Met op de rotsen mijn 3 rijen van elk 19 
blokjes voor Rosa.
De laatste 57,
Deze rij nu nog 'even' aan de top zetten.

De belofte van een Affo
gloort hier aan de horizon!
Waar beter dan bij de Sun Voyager?



In Harpa gaan we naar de voorstelling
Iceland in a Box.

In 15 minuten tijd het eiland over.
In beeld afscheid van de ruimte, de vlaktes,
die oogstrelende natuur!


En glimlachen van herkenning,
daar zijn we geweest,
dat hebben we gezien,
oh en dat ook......



Harpa zelf is een grote uitnodiging
om haar te ontdekken. 
Wat een bijzonder, fantasierijk,
prachtig stuk architectuur!


We lopen langs de haven,
het doet nu niet onder voor Zuid Frankrijk!
Wat een heerlijke temperatuur.


Voor quilsters een bekende,
Een groot fan van IJsland, de IJslanders,
hun cultuur.

It was the man who held Iceland's name higher than any other.
It is safe to say that William Morris loved the Icelandic language, history,
and ethnicity than any foreigner.

Aldus het plakkaat in de haven.
Nooit geweten, jij?



We pauzeren even, aan de haven,
en drinken wat.


Kunst, er is veel kunst in de Stad. 


Deze is wel heel grappig,
belangrijk (?) maar volslagen blind.
Het beeld 'loopt' richting het Stadhuis van Reykjavik.
Is het een waarschuwing voor de ambtenaren?
Geen idee, je kunt je fantasie er helemaal
op los laten.



Wat een prachtig kerkje zo midden in de stad,
aan het "Vondelpark".

Wat ik zie als 'kerkje' blijkt de kathedraal kerk van
Reykjavik te zijn. Heeft de bisschop
van IJsland hier zijn zetel en is het de 
moederkerk van de Evangelisch-Lutherse kerk.

Kijk dat bedoel ik nou,
"niets is wat het lijkt!"


Er wordt hier gezond, gelegen,
gelezen,
het lijkt wel of 'iedereen' buiten is.
(overigens is iedereen ook gewoon
met minder weer buiten)


Het staat in mooi contrast met hetgeen
wij de afgelopen 10 dagen gezien hebben.

Vanavond gaan we eten in het restaurant
waarin we ook begonnen zijn.


Morgen is het vroeg opstaan
(ook geen verschil met de andere dagen)
en met de bus naar het vliegveld.

Drie uurtjes vliegen en we zijn weer 
in Amsterdam.

Het is voor ons een geweldige vakantie 
geweest.
Eentje die ons heel lang bij zal blijven.

In totaal hebben we een klein 80 km gewandeld,
hebben we 300 verdiepingen gelopen,
was het rond de 10 graden, 
hebben we de afschuwelijke 40 graden +
lekker gemist.
Zijn we alle dagen lekker buiten geweest,
en hadden we het voor geen goud willen
missen.

Tot blogs,


Frudith


Remember; Better finished than perfect!




maandag 29 juli 2019

IJsland, 28 juli

Het doel van de dag is om
Geysir te zien.
Het water spuwende gat in de aarde.

Of liever gezegd;
Stokkur omdat de Geysir
geen water meer spuwt.
Waarom niet?
Geen idee.


Weer lopen we over een kokende, borrelende,
stinkende, dampende aarde. 


Waar ondanks de waarschuwing dat het water 80 tot 100 graden
is bij Frans toch de gedachte ontpopt het 
te willen 'controleren'.
Is het echt wel zo heet........

Zijn vinger is niet verbrand!
Zo nieuwsgierig bleek hij (gelukkig) niet te zijn.



Het is fascinerend om te zien.


Je zou er je eitjes in kunnen koken,
hup in een netje en zo het
kokend hete water in.


Stokkur, 
daar was het om te doen.


We zijn zeker niet de enige die
ademloos staan te wachten op het natuurgeweld.


Wanneer we een aantal keren het
water spuwen gezien hebben lopen we door.


Deze  blauwe lagune ziet er verleidelijk uit,
maar ook hier is het water 100 graden!
Niet te geloven.
En een kleur blauw, werkelijk prachtig.


En voor ons gaat Stokkum door....






We lopen ook nog een berg op,
leuk om van een hogere hoogte het schouwspel te
aanschouwen.


Ha ha, jaren geleden kregen we op een
weekend uit met de winkel deze neusklem!
UITSTEKEND cadeau!
Ik heb niets geroken!


Ook een schouwspel zijn de mensen die
wachten op wat er gaat komen.


Ha we hebben mazzel,
daar gaat ie nog een keer.


Mooi hoor, maar eh......


Wij stonden PRECIES in de uitloop 
van al dat water wat net 
omhoog gegooid was.
Niet zo SLIM.....

Onze achterkanten waren behoorlijk nat!
Wanneer we hier weg rijden, 
rijden we voor een laatste keer
door eindeloze valleien en komen 
uiteindelijk weer uit waar we begonnen zijn,
Reijkjavik.


We halen de auto leeg, 
brengen alles naar de Guesthouse en leveren 
de auto weer in.


Aardig wat kilometers gereden de afgelopen dagen.


Van de auto verhuur lopen we terug de stad in.
Die paar kilometers kunnen er nog wel bij.
Net als in Amsterdam is niet iedereen 
even blij met de toeristen.
Eerlijk is eerlijk, zonder ons toerist
zou Reijkjavik uitgestorven zijn,
maar kan ik mij ook goed voorstellen
dat het niet altijd even leuk is.


Anderen zijn heel blij met ons!
De truien breisters bijvoorbeeld!
Wat een berg truien!
En dit was niet het enige schap vol.


Nadat we avonds in het Steikhusid hebben gegeten,
wandelen we op ons gemakje terug langs 
o.a. de haven.
Leuk beeld, deze vissers.
Frans gaat er vooral ook even stoer naast staan.




Het heeft een heel andere betekenis.

Na de 2de WO zijn vissers uit IJsland met vis naar Hamburg
gevaren. Als hart onder de riem. Eten voor een stad
waar overal te korten aan waren. 
Als blijk van waardering stuurt Hamburg al sinds 1965 
een kerstboom voor de haven van Reijkjavik.


Het is ons opgevallen dat er veel Duitsers zijn die
IJsland bezoeken. Sterker nog er zijn veel 
Duitsers die van IJsland hun nieuwe thuis hebben 
gemaakt. Ook dat is niet geheel
toevallig.
In 1949 zijn er vooral Duitse vrouwen naar IJsland
geëmigreerd. Hopend op een beter leven,
een nieuw begin. 
Vele van hen hebben op boeren bedrijven gewerkt. 


Wanneer je in de oude haven van Reijkjavik bent,
kun je Harpa Concertzaal niet missen.

De bouw was al begonnen voor de financiële
crisis van 2008. De bouw is destijds onderbroken geweest
 en staat de Harpa nu ook symbool
voor het economisch herstel van IJsland.

De Deense architect Henning Larsen heeft 
in samenwerking met Olafur Eliasson
Harpa (wat harp) betekend ontworpen.

Het is PRACHTIG!




Morgen gaan we terug. 


Vele male simpeler is dit schaapje,
een leuke herinnering aan een 
geweldige vakantie.
Het kan prima dienst doen 
als speldenkussen.


Ook zijn er wat draadjes aan Rosa gezet,
nog een paar rijtjes en de hele rij kan
thuis aan de quilt.

We hebben nog een hele dag in Reijkjavik
voordat we morgen de thuisreis weer
aanvaarden.

Tot blogs,

Frudith


Remember; Better finished than perfect!