We're back home.
We zijn weer thuis, donderdagmiddag om half vier
stapte ik in Hoevelaken weer door mijn eigenste voordeur.
Natuurlijk stond Frans ons weer op te wachten,
donderdag, dat betekend de atletiek club in de ochtend
en omdat Frans dacht geen tijd te hebben zich te douchen en
om te kleden kwam hij in zijn trainingskleren naar Schiphol.
Maakt allemaal niet uit, het was heerlijk om elkaar weer te zien.
We drinken eerst een kopje koffie,
zoals altijd, even zitten!
Niet te geloven dat ik dit schrijf "even zitten"
we hebben niets anders gedaan dan gezeten, maar toch
op Schiphol met ons drieën dat eerste bakje koffie
is helemaal traditie geworden.
Onze hoofden zitten vol met mooie, gezellige,
bijzondere, leuke ontmoetingen.
Heerlijke kilometers die we weer samen 'getoeterd' hebben,
Peet achter het stuur, ik achter het stuur.
Soms stil zwijgend en het volgende moment
vol met geklets. We kunnen prima samen reizen!
Zo kort geleden en tegelijkertijd zo lang geleden begonnen
we aan ons nieuwe avontuur. Landen op Adelaide, waar
geen van beide ooit eerder was geweest.
Opgehaald worden door Lorraine van HattiesPatch
samen met Helen. De voor ons grote onbekende.
Nou dat "onbekende" werd in tellen opgelost,
wat een gezellige vrouw.
Voor we het wisten zaten we in de auto naar
Port Willunga.
Hier zijn we twee dagen te gast geweest, wat een hartelijkheid,
wat een welkom, wat een fijne lieve dames.
We zijn wezen winkelen in Willunga, hebben geluncht samen,
zijn we gaan uit eten, hebben we bij Ali en David gegeten,
werden we naar de wijngaarden in McLaren Vale gereden,
hadden we binnen 24 uur na aankomst een hok vol
visite!
wat een gezelligheid was dat en hoe bijzonder!
We vliegen al wat jaren samen naar Australie,
staan op beurzen en daar kom je mensen tegen
van over heel de wereld.
Te leuk om te zien dat die Wereld zich uitstrekt
tot Adelaide en dat je beurs-genoten dan ook
gezellig naar je toe komen.
Zo ook Lorraine en Julia, we kennen elkaar
van Summer School in The Blue Mountains,
en nu zien we elkaar in Adelaide.
Port Willunga was ZALIG, heerlijke temperaturen,
lekker om zo naar buiten te kunnen stappen, en al die
mensen die al vroeg in de ochtend gaan zwemmen,
joggen, fietsen en of hun hond uit laten nodigt uit om zelf
ook de benen te strekken.
En zo liepen Peet ik en smorgens om half 8 al lekker
langs het strand te banjeren. Alsof het de normaalste
zaak van de wereld is, een beetje als "locals"
everybody een good morning te wensen.
Gewoon omdat het kan.
De eerste lessen beginnen dus in Adelaide,
voor Hetties Patch.
Het is een zaal vol, wat een gezelligheid.
Ook hier veel bekenden, van Summer School,
van beurzen, van eerdere ontmoetingen.
Dan is het waanzinnig idioot om jezelf tegen te komen
op een Instagram pagina van iemand anders.
Voor we het wisten werd er een groepsfoto gemaakt en zat
het eerste gedeelte van onze reis in warm, gezellig, en vooral welkom
Adelaide erop.
De volgende dag was daar onze
eerste road trip naar (Windy) Warnambool,
en heel andere temperaturen!
Onderweg doen we boodschappen en slaan we
water in. Niet met 40 graden in de auto zitten
zonder water. En dus, hoppa in het karretje.
Dit zijn zo'n beetje de laatste foto's van dit gedeelte
in een zomerse outfit.
Niet veel later zouden we leren dat
Warrnambool ook bekend staat als
Windy Warrnambool.
Wanneer we vroeg in de avond aankomen kunnen we,
inmiddels warmer gekleed, gelijk in
een lokaal restaurant aan tafel.
Wat een leuke, hernieuwde, kennismaking was dat.
Had ons ondergebracht in een Air B&B.
De woonkamer hebben we niet gebruikt,
het was de keuken waar we ons dik in vermaakt hebben.
Ergens in mijn blog heb ik geschreven dat ik superlatieven te kort kom.
Hoe kun je omschrijven wat je voelt?
Om op een plek op de wereld te staan waarvan je
nooit en te nimmer gedacht had er te zullen komen.
Tower Hill is er daar een van.
Waar ik zomaar 2 koalas zag en bijna
"omver" werd gelopen door twee
Emoes.
Ik wist niet eens dat er een vogel bestaat die
Emoe heet!
Laat staan dat ze dan ook nog eens vlak
langs je heen struinen.
Die overweldigende natuur, die super mooie
zonsondergang bij de 12 apostels,
aanschouwd door minstens zoveel nationaliteiten.
En dat wij dat dan weer samen mochten beleven!
Niet te geloven gewoon.
Dan heb ik het nog niet eens over al die dames die in
Warrnambool de workshops hebben gevolgd.
Bekende namen als Gail Pan, maar ook dames
die ikzelf volg op Instagram, dames die vanuit
de regio Sydney zijn gekomen, of
vanuit Tasmanie, voor ons niet te geloven
hoe er gereisd wordt voor een paar dagen
er tussenuit met je vriendinnen.
Vanuit Warrnambool rijden we in een keer door over The Great Ocean Road
naar Melbourne.
Het is helemaal niet zo ver en we hebben de hele dag.
We stoppen een aantal keren, maar vinden de
kustplaatjes allemaal niet zo leuk.
Vergeven door toeristen, staat er bij elke parkeerplaats borden
dat er in Australie Links wordt gereden.
Trekt het ons gewoon niet zo aan.
Pas bij Aireys Inlet stappen we uit en kijken
onze ogen uit.
Wat is het hier weer schitterend!
Overal op onze reis komen we kaketoes tegen,
je kunt het vergelijken met de duiven op de Dam.
Voor de duvel niet bang, blijven lekker zitten,
en moet je vooral op je bordje eten letten!
We zijn in Melbourne uitgenodigd door
Marg Sampson George, zij heeft hier een groep
die ze een aantal keren per jaar komt bezoeken.
Te leuk om nu ook hier te mogen zijn.
En ook hier weer bekende gezichten,
Susan is ook gezellig twee dagen als
deelneemster aanwezig.
En kan Irene Blanck het niet laten om ons vooral gedag
te komen zeggen, wat is dit toch ook een schat van een vrouw.
Wij zijn fan van elkaar.
De dagen vliegen ook hier voorbij, niet te geloven hoe snel onze
Australie dagen voorbij gaan.
Deze reis staat echt in het teken van ontmoetingen,
zoals hier met de zus van onze overleden schoonzus.
Die was ook toevallig in australie, en ook toevallig
tegelijkertijd met ons in Melbourne.
Het was reuze gezellig.
Minstens zo gezellig als de uitnodiging van Judy en Margaret
om met elkaar een avond door te brengen.
Dan heb je toch echt veel om dankbaar voor te zijn.
Gaan we op onze vrije dag met Meghan op stap,
let even op de dikke truien!
We gaan naar een plattelands stadje Daysford
en eten avonds in een super leuke pub in Melbourne.
En voor we het goed en wel in de gaten
hadden waren we toe aan onze laatste
twee lesdagen bij Bella's Fabric.
En dit is toch wel heel schattig,
je Grachtenpand Jurk kompleet met
windmolen broche aantrekken voor
de Nederlandse dames!
Op onze eerste dag raakten we nog hopeloos
verdwaald en kwamen we 10 minuten te laat aan.
Wat stom, maar het kan natuurlijk gebeuren.
En zo vertrekken we dan weer, afgelopen woensdag.
Koffers in de auto,
Rijden we nog een laatste keer door de stad.
Leveren we onze auto in waar we in 2018
onze huurauto af haalden.
Gaan we met de shuttle naar het vliegveld,
wordt er nog gegeten.
en zit je voor je het weet weer uren lang
het vliegtuig vooruit te kijken.
Van Melbourne naar Dubai,
heen 12 uur vliegen en terug (de wind tegen) 13.
Van Dubai naar Amsterdam,
een uur of 6 1/2.
Om opgehaald te worden door Frans,
natuurlijk last hebben van een jetlag.
Dat niet alleen, ook bijkomen van alle indrukken,
de lessen, al die vrolijke gezichten,
al die bekenden die we weer gezien hebben,
samen 3 1/2 week weer op stap en dan ineens weer zonder elkaar.
Thuis weer een beetje aarden,
goed slapen, niet slapen, op gekke tijdstippen wakker,
moe zijn, afknappen, het hoort er allemaal bij.
Maar wat hebben wij het weer leuk gehad.
Super bedankt voor alle reacties, hier op het blog,
of facebook, op instagram.
Een feestje was het.
En nu?
Nu weer terug naar de orde van de dag.
Donderdag weer lekker naar de winkel,
de draad weer oppakken waar ik hem eind
januari heb laten liggen.
Geen stoere verhalen over plekken ver weg,
maar gewoon gebabbel tussen Hoevelaken en Zutphen.
Komen mijn schatjes langs, Maxime en Tuur en
Freddie!
Wat een heerlijke knuffel is dat!
tot het volgende blog,
Juud
Remember; Better finished than perfect!
5 opmerkingen:
Wat een heerlijke samenvatting...ben er echt even voor gaan zitten met een bakkie koffie, nee geen capo
Fijne week en welkom terug
Dit was een lekker toetje! Welkom thuis en geniet maar lekker na en weer van al het gewone leven! X Syl
Was weer leuk om jullie reis mee te mogen maken op jou blog
Wat hebben jullie een schitterende reis gemaakt!
Niet te geloven hoeveel je kunt meemaken in die relatief korte tijd.
Nu weer bijkomen en vooral nagenieten.
Leuke foto van jou met Freddy.
Moet nog vaak aan hem denken, hoe is het nu met hem, pootje eindelijk weer helemaal in orde?
Heb genoten van je belevenissen down under,bedankt dat we mee mogen genieten.
Een reactie posten