Melbourne, dag twee

Heerlijk heb ik geslapen, de hele nacht door! 

Ik ben maar een keertje wakker geweest 

maar heb ik geweigerd om op een klok te kijken. 

Het is ook helemaal niet interessant om te weten hoe laat het is wanneer je wakker ligt. 

Voor mij geeft dat alleen maar ergernis.

 "ik zou moeten slapen..... lig ik wakker..... hoe lang lig ik eigenlijk al wakker......." 

Ik heb mij omgedraaid en ben weer lekker in slaap gevallen. 

Als ik weer wakker word hoor ik Meghan en Peet kletsen en lachen. 

Het verleidt mij niet om ook op te staan, 

ik lig te veel te lekker en dommel nog even in slaap.

Wanneer ik ook in de woonkamer kom, drinken we eerst wat koffie, ontbijten wat en gaan dan aan de slag!

Er moet werkelijk van alles gebeuren. 

Het is er ook de perfecte dag voor. 

Het regent, en stormt, volgens mij heb ik het ook horen onweren. 

Het is echt onstuimig herfstweer, 

en is de lucht niet alleen grijs van de regen 

maar heeft het ook dat zachte winterse licht. 

Als of buiten de sfeerverlichting aan is. 

Het heeft wat gezelligs. 

Peet vergelijkt het met 

“Sinterklaas-weer” 

en dat beschrijft het mogelijk het beste!

Wel gek, het is juni, zijn wij in de herfst beland, 

en lijkt het op Sinterklaas weer? 

Als je geen jetlag hebt,

 krijg je hem van het lezen van deze zin!

Enfin, we zijn dus bezig. En hoe! 

Er worden kits gesneden,

 30 cm stukken, 

worden de bakken bewonderd die Meghan al gemaakt heeft, 

lopen we op kousenvoeten en zijn Ziels, 

maar dan ook Ziels gelukkig. 

Hoe zou je dat ook niet kunnen zijn?

Uiteindelijk is de auto beladen. 

Te gek wat er nu weer allemaal mee gaat 

HELEMAAL AAN DE ANDERE KANT VAN DE WERELD!

Nadat alles in de auto zit is het tijd om even de zinnen te verzetten. 

Dat gaat hier makkelijk, 

Meghan woont vlak bij het strand.

 En voor we het weten staan we aan Port Phillip, 

een mega grote baai. 

Zo groot dat het voor mij gewoon hartstikke de zee is. 

Het is onstuimig weer en dat is goed te zien.

Tegen het rooster slaan de golven, 

het geeft een prachtig beeld. 

Heel in de verte zie je de contouren van Melbourne. 

Ze gaan op in een zee van opspattend water, 

het geeft het iets mystieks. 

Het is stil, hier en daar een jogger, een verdwaalde wandelaar. 

De mensen zitten binnen

 “it’s Winter” 

en als je hier woont, is het binnen zitten geen straf!

De happy few, wonen hier in paleizen,

veel glas, super modern, en vooral,

vooral uitzicht op die prachtige zee!

heerlijk van je af kijken, heerlijk mijmeren,

het leven is goed!

Hier geen duingras, maar een ander soort,

mooi, verstilt, grijs-groen,

prachtige natuur!

We rijden verder langs de kust en even later staan we zelfs aan het strand. 

Voeten in het zand, de wind fiks in de haren! 

En de golven……. 

Die kwamen verder dan ik gedacht had! 

Natte voeten, maar wat maakt het uit? 

Wanneer ik dit aan het schrijven ben zijn die allang weer droog!

  

Dan rijden we richting de stad, die eerst nog zo ver weg leek, 

maar in feite letterlijk om de hoek ligt. 

Het is een beetje een gekke stad. 

Volop ruimte. 

Zo rijden wij bijvoorbeeld door het door mensenhanden gemaakte  

Albert Park Lake. 

Waarom je een meer zou maken terwijl je nog geen 200 meter van de zee bent? 

Geen idee, maar het is prachtig. 

Je kunt er van alles sporten.

 Er is een race circuit! 

Een voetbal veld, een cricketveld, rugby veld, werkelijk van alles. 

Als je hier niet sport……. 

Ha ha dan quilt je waarschijnlijk! 

Kijk toch eens naar dat mooi licht!

Herfst, maar palmbomen. Kale bomen,

en dat terwijl alle inheemse bomen nog gewoon groen zijn!

Meghan neemt ons mee naar naar een victoriaanse wijk met de meest mooie huizen. 

Zoals deze met de rode deur. 

Daar wil je toch zo naar binnen? 

Ik vind het er zo gezellig en uitnodigend uitzien. 

Met name de ijzeren versieringen hier aan de huizen. 

De balkons zijn overdadig, ijzeren kant langs de ramen. 

Het is fantastisch mooi.

Wat toch ook gek is en blijft is die Herfst, het vallende blad, 

en wat ik ook maar een moeilijk concept vind is dat ik zo ver weg ben van huis.

Duizenden kilometers en zo voelt het helemaal niet.

 Dat is toch raar? 

Het is mij hier niet vreemd, de mensen niet, 

de gesprekken niet, zelfs de stad niet.

 Ik ben helemaal geen stadse, 

zet mij maar in een dorp en ik ben happy, 

maar hier voelt het niet druk, gestrest, niet te vol en niet te veel. 

Niet te gehaast, niets van dat alles. 

Het voelt hier ‘gemoedelijk’. 

Zie jij jezelf al zitten op dit balkon?

Dan naar een delicatessen, 

oosterse-super-markt. 

Er is van alles te koop, dadels, vijgen 

(waar hebben we dat eerder gezien), 

nougat blokken zo groot 

(mijn moeder had dat heerlijk gevonden) 

heerlijk fruit en groentes. 

Kruiden en 

pasta-smeersels-koekjes-toetjes-kookboeken-boodschappentassen en bloemen!!

Heerlijk om 'in den vreemden' een

supermarkt in te lopen!

Kijk maar even lekker mee!

Een keuken prinses ben ik niet, houd natuurlijk wel

weer van lekker eten.

Zo'n flesje is mee naar huis,

lekkers uit de Yarra Valley!

Leuk toch de tulpen zijn op! 

Daar staan we dan met ons Hollandse voorkomen in deze exotische winkel! Misschien heeft er ook wel een Nederlands kaasje gelegen. 

Hoe dan ook, ‘onze’ tulpen staan vanavond 

toch maar mooi ergens op een tafel in Melbourne. 

ENIG!

En vanaf woensdag zijn onze 

Dutch Heritage stoffen 

te koop in Sydney, 

wat een wonderlijk avontuur is dat quilten toch!