zondag 22 juni 2025

Jut en Juul op reis

Alsof we nog nooit van de stoep zijn geweest,

nog nooit gereisd, nog nooit alleen op stap, 

en vandaag bedacht hebben maar eens wat te gaan ondernemen.

Die gedachte bracht ons naar de Shuttle om via de trein 

onder het kanaal naar Engeland af te reizen.


Ergens wordt er getankt. 

Dat klinkt eenvoudig maar was het niet.

We tanken in België en lees ik, terwijl 

ik probeer te tanken, dat er vooraf betaald moet worden.

De "Betaal Paal" staat net zoals bij ons in Nederland

gewoon naast de pomp. 

Peet ziet dat niet en ik ook niet.

In ons hoofd moet je naar binnen om daar vooraf te betalen,

dat is in Amerika zo, in Frankrijk wil je dat ook nog

wel tegen komen en ook in Australie hebben we dat zo gezien.

En omdat wij "helemaal in het buitenland zijn"

is dat, in ons hoofd, in België ook zo.

En dus wacht

ik bij de pomp en gaat Peet 'op onderzoek uit'.

Ik dirigeer een beetje op afstand, mooi makkelijk.

Peet stapt als eerste, wat later het Restaurant bleek te zijn,  binnen en krijgt

ze te horen dat ze verkeerd is en dat er aan de andere kant

van de benzinepomp betaald 

kan worden.

Peetje loopt weer langs mij heen en maakt daar melding van,

om niet veel later lachend terug te komen.

Dan pas zien we beide de  'Betaal Paal'. 

Toch een beetje knullig.

Hilariteit alom, we doen wat we in Nederland 

ook doen en maken ons uit de voeten.

Super sneu die 'twee oude wijfjes'.

Stomme Hollanders zullen die Belgen wel gedacht hebben!


Onderweg veranderd de stralende zon in 
een behoorlijke bewolking en niet veel later
begint het ook nog te regenen.
In onze 'capsule' is het leven goed en 
toeteren we verder. 


Peet stuurt en ik patch, alweer een super goede
verdeling.

Pas bij de Shuttle wordt er weer beroep op mij gedaan,
of ik even mee wil kijken. Altijd handig om samen 
de verkeersborden te lezen.
We moeten, omdat Roosje dit keer ook als 
docente mee gaat, eerst langs de Pets Reception.


Roosje is best wel angstig. 
Snap ik helemaal want de lucht was buiten niet 
te harden.
Het rook er als een 
openbaar urinoir dat in geen weken 
 schoon is gemaakt. 


Ze staat werkelijk op haar pootjes te rillen van angst. 



Haar nekje wordt 'gebliept'
en wordt ons een fijne voortzetting van het 
inchecken gewenst.
Roosje is goed gekeurd, de papieren in orde en kunnen 
wij weer verder naar de volgende stap.


Het verloopt allemaal vlotjes,
zijn we zo door de beide douanes heen,
wordt het stuur gecontroleerd door een douanier op 
drugs en explosieven,


En rijden we niet veel later als een van de eerste
de trein in.
Zat ik gisteren in de winkel nog te mopperen dat
ik die trein helemaal niet zo soepel vindt, dat het 
allemaal tergend lang duurt,
vliegen we nu zo door alle controles heen.

Gisteren?
Was dat echt Gisteren?
Dat voelt al weer veel en veel langer terug.


Dit keer jakkeren we niet in een keer door naar Cornwall.
We waren vanochtend al rond 05,15 wakker,
om half zeven zaten we bepakt en bezakt in de auto.
En is het toch een enerverende dag.
Al om twee uur stoppen we voor een overnachting 
in Hook.
Heerlijk, we luieren, spelen Wordfeud,
kijk ik Netflix en knapt Peet een uiltje.
We wandelen naar het restaurant van dit voormalige landhuis,
eten in een verlaten eetzaal en wandelen we weer terug.





Roosje valt in het water terwijl ze,
heel heldhaftig, wat eendjes voor ons verjaagd.
Ze schrik enorm en komt ook nooit die sloot meer uit.
Die arme Roos, doe je zo stoer en loopt het zo af.....

Niet veel verder komen we een hert tegen,
Roosje heeft nog de neiging om ook daar 
achteraan te gaan, maar een ferm: Roosje BLIJF
van haar opper baasje en waarschijnlijk ook
de omvang van dit dier blijft ze dit keer
toch maar naast ons lopen.


(deze foto heb ik van Internet afgehaald,
want we waren beide enorm verbaasd dat dit mooie
dier zomaar voor ons uit liep.)

En tot zo ver onze eerste Engeland dag,
morgen rijden we de laatste drie uurtjes
Kunnen we daar even lekker met Jo bij kletsen,
misschien al wat workshoppers ontmoeten,
daar de les locatie inrichten,
boodschapjes halen,
onze intrek nemen in Goodmansleigh
voordat op dinsdag de eerste workshop dag begint.

We will keep you posted,

tot een volgend blog,


Juud

Remember; Better finished than perfect

vrijdag 20 juni 2025

Update

Niet te geloven, 30 mei een laatste blog. 

Het enige teken van leven van mij zijn de blogs van Frans, die ik met jullie deel op Facebook.

Maar van Juud zelf? Niks, Noppa, Nada.

Gebeurd er dan niets?

Nou niet echt, niet iets waarvan ik denk dat dit dan zo leuk is om te delen.

Maar laat ik een duik nemen in de foto's die ik na 30 mei gemaakt heb om te zien wat dat

Niets Noppa Nada dan precies was.



Mijn vriendje is gelukkig regelmatig bij ons,
en hij doet zijn Cocker hartje recht.

Waar ik ben, is mijn vriendje Fred.


En ligt hij lekker bij mij op de kamer terwijl ik bezig ben 
met tekenen voor Mrs. Billings.
Die "mevrouw' heeft weer wat op haar geweten.
De groepen in Zutphen zijn zeer toegewijd aan haar.


Toegegeven dat ze leuk is om te maken,
en ja ook voor een tweede keer.
Dit keer blijf ik in de bruine tinten,
en volg ik nog meer het origineel.

(althans dat probeer ik dan)


Het ene randje na de andere rand komt af.


En teken ik weer verder. 


Zo'n origineel detail zijn de nine-patches ipv de door
Karen Styles bedachte hexagon bloemen.


En net als in het origineel heb ik geen strook stof als sashing,
maar opgebouwd uit kleine strookjes.
Het is een bonte kermis, maar ik ben er dik tevreden mee. 
Leuk die samengestelde diamanten,
en maakt het voor mij verschillend van mijn eerste Billings.


Zover ben ik nu.


En ga ik verder met de volgende rand,
de nine patches.
Dat schiet nog niet erg op, maar dat maakt niet
uit. Het is geen wedstrijd en op een keer komt ook deze
rand af.


De eerste middenstukken komen mee naar de winkel.


Fantastisch om te zien wat er allemaal gemaakt wordt. 


En hoe verschillend al deze quilts zijn!


En wordt er geshopt voor volgende randen.

Persoonlijk vind ik het heerlijk om te zien welke keuzes er
gemaakt worden. 
Ik verheug mij nu al op zondag 6 juli wanneer we met
12 dames samen komen om onze Billingsen en vorderingen
met elkaar te delen.

Op zondag 26 oktober (klikker de klik naar de webshop)
gaan we dat nog een keertje doen.
Overigens is het een open inschrijving, dus als 
jij thuis lekker bezig bent met jouw Billings
en het lijkt je leuk om naar de winkel te komen 
ben je natuurlijk van harte welkom.

Borduur je eigenlijk nog?
Nou niet zo veel als ik zou willen,
waren er maar meer uren in de dag.
Ik kom er een uurtje of 8 te kort.


Wilma en ik gaan in juli naar de borduurdag
die georganiseerd wordt door de

We hebben er allebei enorm veel zin in,
en hebben we 'huiswerk' op gekregen.
Inmiddels zijn mijn twee borduurtjes klaar.

Lekker om zelf te kunnen gaan zitten en nergens
verantwoordelijk voor te zijn.
Het enige wat we mee moeten nemen is onze
goede zin, en dat is helemaal niet moeilijk.


En dan naar de kapper,
wandelend. Het is net geen 4 km.
Een leuke wandeling door het bos.


en met deze heerlijke zomerse temperaturen


is er geen fijne plek dan lopen
onder een dak van groen en rust.


Hoewel het Hoevelakense Bos geen groot bos is,
is het wel een mooi bos. En eigenlijk een luxe om vanuit
je huis in no time hier te wandelen.


Door hetzelfde bos fiets ik een dag later
naar Wilma. Voor onze "Mattie-dag",
heerlijke dagen waarop we samen aan het patchen zijn.
Waar ik mee bezig was?
Mrs. Billings, we 'moeten' door.


En dan deze ochtend. 
Weken geleden hebben we nieuwe
meubelen gekocht. Je zou denken dat het leuk is om op zoek
te gaan naar een nieuwe bank, andere stoelen.
Maar wij houden daar geen van beide van.
En toch is het ons gelukt, dan moet je natuurlijk
afscheid nemen van je oude spullen.
Spullen waar we jaren lang plezier van hebben gehad,
waar veel herinneringen aan zitten.
Gaan nu hup op een geleende aanhanger zo
naar de stort!

Woensdag komt de nieuwe bank en stoel. 
Dan ben ik er niet.

Peet en ik vertrekken Zondagochtend vroeg naar
Calais om in de Armageddon trein naar de UK 
af te reizen.

Of ik al klaar ben?

Nee natuurlijk niet, koffers pakken is echt mijn hobby niet.
Ik denk dat ik daarom ook nu lekker aan het bloggen
ben geslagen!

Oh er is nog meer!

Ik ben namelijk aan een nieuw project begonnen,
waarom ook niet?

(klikker de klik naar de webshop)


De eerste vijf zijn gemaakt.


En bracht ik gisteren uit de winkel deze
nieuwe Liberty's mee.
Die passen er perfect in.


Heerlijk om door je bakken te gaan,
om een leuke shirting te vinden voor de grote driehoeken.


Dat ik van chartreuse houd is geen geheim,
leuk om een lapje te vinden dat ik ooit eens ergens heb gekocht,
lieve zwart afgebeelde figuurtjes.
Nu voor eeuwig gevangen in deze quilt.


En dan het rode lapje met witte stipjes,
ik kon er drie uit het lapje halen.
Dan maar matchen met een roze. 
Het hoeft ook niet allemaal zo precies.


In deze zit een vintage lapje dat ik vorig jaar
kocht tijdens de Pour l'amour du fil.


Hier oud met nieuw,


en hier nog meer moois om straks, over een week of twee,
weer in te knippen.


Nou dat was 'em.

Mijn afgelopen drie weken,
sport, werk, wandelen, fietsen,
patchen, wat borduren.
En voor je het weet is er weer bijna een maand voorbij.

Volgens mij is het vandaag ook nog eens de langste dag.

Voor nu een heel fijn weekend,
wij 'spreken' elkaar vast volgende week weer
vanuit Cowslip Workshops


tot blogs,


Juud

Remember; Better finished than perfect
















vrijdag 30 mei 2025

Mrs. Billings

 


Grapjas, het blog heet notabene "Mrs. Billings"
en ik begin met een foto van mij en mijn kleinhond.

Freddie mag hier niet op de bank, en daar vindt Freddie 
wel wat van. Complete nonsens zelfs, ik echter niet zo.
Toen hij maandagochtend bij het uitlaten de sloot in dook,
door het zand verder rende en bij thuiskomst DIRECT
op de bank sprong was ik minder enthousiast.

Fred mag in zijn mand en hij mag in de bench, op
het kleed, maar NIET op de bank 
en that's it. 

Maandagmiddag werd het hem te veel,
toen ik aan tafel zat te werken hield hij niet op met
krabben en bedelen om op schoot te mogen.

Tja en zeg dan maar eens nee, komt bij 
dat ik niet op de bank zat!
Wat een hond, ben stapel gek op dat beest.



Enfin, Billings is wat hier de klok slaat.


Rond het midden komt een wybertjes rand,
in het origineel zijn die opgebouwd uit twee 
driehoekjes tegen elkaar. 
En omdat dit de tweede keer is dat ik de quilt
maak en wellicht wat wil afwijken van wat ik 
eerder heb gedaan maak ik ook uit 
driehoekjes grotere wybers.
Dat ga ik alleen bij deze rand doen hoor.
De grote rand doe ik gewoon zoals het in het
patroon aangegeven staat,
met hier en daar een samengestelde.


Bruin, blauw en roze, dat moet het zijn.
Hier en daar een gekke groene, en wat geel.



Dinsdag ben ik bij Wilma, die haar poppetje, dat ik
ooit mee bracht uit Australie, gebruikt waarvoor het bedoeld is,
het vast houden van je bias. 


En ik? Ik slinger nog even door met de gemaakte
punten voor de eindrand.
Alle honderd zijn gemaakt, maar nog niet aan elkaar.
Stukje bij beetje komt het af.


Ik ben niet de enige die 'billingst'
in de winkel wordt er druk geshowd van alle
Billing-sen in wording.


Sommige zijn verder dan andere.


Liggen er onderdelen klaar die nog aan elkaar mogen.


Een ding is duidelijk,


We werken allemaal in ons eigen kleuren pallet.

En als ik dan zo kijk dan zou ik bijna denken,
een derde? 


Er wordt gekocht voor billings.


En omdat we zo graag willen zien hoe de diamanten 
eraan eruit zien werken we niet altijd even handig.
Het 'even willen zien' is soms sterker.


Hier thuis wordt getekend en getekend en getekend.
Nog een paar weken en Peet en ik vertrekken naar
Cowslip in Cornwall, en dan moet je wel wat te doen
hebben natuurlijk.

Fijn weekend,


Juud

Remember; Better finished than perfect!