Mrs. Billings

 

Grapjas, het blog heet notabene "Mrs. Billings"

en ik begin met een foto van mij en mijn kleinhond.

Freddie mag hier niet op de bank, en daar vindt Freddie 

wel wat van. Complete nonsens zelfs, ik echter niet zo.

Toen hij maandagochtend bij het uitlaten de sloot in dook,

door het zand verder rende en bij thuiskomst DIRECT

op de bank sprong was ik minder enthousiast.

Fred mag in zijn mand en hij mag in de bench, op

het kleed, maar NIET op de bank 

en that's it. 

Maandagmiddag werd het hem te veel,

toen ik aan tafel zat te werken hield hij niet op met

krabben en bedelen om op schoot te mogen.

Tja en zeg dan maar eens nee, komt bij 

dat ik niet op de bank zat!

Wat een hond, ben stapel gek op dat beest.

Enfin, Billings is wat hier de klok slaat.

Rond het midden komt een wybertjes rand,

in het origineel zijn die opgebouwd uit twee 

driehoekjes tegen elkaar. 

En omdat dit de tweede keer is dat ik de quilt

maak en wellicht wat wil afwijken van wat ik 

eerder heb gedaan maak ik ook uit 

driehoekjes grotere wybers.

Dat ga ik alleen bij deze rand doen hoor.

De grote rand doe ik gewoon zoals het in het

patroon aangegeven staat,

met hier en daar een samengestelde.

Bruin, blauw en roze, dat moet het zijn.

Hier en daar een gekke groene, en wat geel.

Dinsdag ben ik bij Wilma, die haar poppetje, dat ik

ooit mee bracht uit Australie, gebruikt waarvoor het bedoeld is,

het vast houden van je bias. 

En ik? Ik slinger nog even door met de gemaakte

punten voor de eindrand.

Alle honderd zijn gemaakt, maar nog niet aan elkaar.

Stukje bij beetje komt het af.

Ik ben niet de enige die 'billingst'

in de winkel wordt er druk geshowd van alle

Billing-sen in wording.

Sommige zijn verder dan andere.

Liggen er onderdelen klaar die nog aan elkaar mogen.

Een ding is duidelijk,

We werken allemaal in ons eigen kleuren pallet.

En als ik dan zo kijk dan zou ik bijna denken,

een derde? 

Er wordt gekocht voor billings.

En omdat we zo graag willen zien hoe de diamanten 

eraan eruit zien werken we niet altijd even handig.

Het 'even willen zien' is soms sterker.

Hier thuis wordt getekend en getekend en getekend.

Nog een paar weken en Peet en ik vertrekken naar

Cowslip in Cornwall, en dan moet je wel wat te doen

hebben natuurlijk.

Fijn weekend,

Juud

Remember; Better finished than perfect!